กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 4

ชิวเอ๋อร์ปิดตาตนเองไว้อยู่ด้านหลังของนาง ไม่กล้ามองสีหน้าของเจ๋ออ๋องเลยแม้แต่น้อย

"เจ้าเป็นใคร?"

เจ๋ออ๋องขยับตัวแล้วค่อยๆหลบเลี่ยงออก มองไปยังสตรีที่แต่งกายด้วยสีสันลายตาตรงหน้าด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย

“ข้าเป็นคู่หมั้นของท่านไง! ท่านเจ๋ออ๋อง ท่านไม่ได้มาที่จวนเสนาเป็นเวลานานมากแล้ว ข้าจะพาท่านเดินโดยรอบ พวกเราทำความคุ้นเคยสนิทสนมกันให้มากขึ้นเถอะนะ!”

กู้ชูหน่วนส่งสายตาให้ นางสวมเสื้อตัวใหญ่สีแดงคู่กับสีเขียวพร้อมทั้งดอกโบตั๋นดอกใหญ่ห้าดอกบนศีรษะ ดูราวกับนกยูงตัวลายยังไงยังงั้น คิดว่าน่าเกลียดมากเท่าใดก็น่าเกลียดมากเท่านั้น

“พรวด......ฮ่าฮ่า......เจ๋ออ๋อง คู่หมั้นเจ้าผู้นี้ช่างเป็นเอกลักษณ์ซะจริง!”

หนุ่มน้อยเซี่ยวอวี่เซวียนในชุดสีฟ้าที่อยู่ด้านข้างหัวเราะออกมาเสียงดัง

จวบจนถึงวันนี้เขาถึงได้รู้ว่าเหตุใดเจ๋ออ๋องถึงได้อยากถอนหมั้นทันที

ลักษณะเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะรับได้

กู้ชูหลานและกู้ชูฉิงตกตะลึงอยู่ข้างๆ และใช้เวลานานถึงได้มีการตอบสนองขึ้นมา

พี่สาวคนนี้ของพวกนางชักกระตุกขึ้นอีกแล้วเหรอ?

หากเป็นเมื่อก่อนพวกนางจะต้องดุด่าขึ้นมาแน่ๆ แต่วันนี้มีเจ๋ออ๋องอยู่ที่นี่ พวกนางอยากจะให้กู้ชูหน่วนฆ่าตัวตายไปซะเลย

โดยเฉพาะกู้ชูหลานเมื่อนึกถึงว่ากู้ชูหน่วนทำให้นางสูญเสียความบริสุทธิ์เลยแสร้งทำเป็นต่อว่าเสียงต่ำขึ้นทันที: “ท่านพี่ เหตุใดพี่ถึงได้แต่งตัวเช่นนี้อีกหล่ะ ต่อหน้าเจ๋ออ๋องพี่อย่าได้ทำเรื่องไร้สาระ ท่านเจ๋ออ๋อง พี่สาวเป็นเช่นนี้เสมอขอท่านอย่าได้ถือสาเลย”

กู้ชูหน่วนกลอกตา

อะไรที่เรียกว่าอีก?

ไร้ซึ่งความบริสุทธิ์แล้ว นางยังไม่อายที่จะตามติดเจ๋ออ๋องต่ออีก ก็ไม่รู้ว่าผู้ใดที่เป็นนังแพศยา

“น้องพี่ ดูที่เจ้ากล่าวสิ ก็เพราะรู้ว่าเจ๋ออ๋องจะมา ดังนั้นข้าถึงได้แต่งตัวเป็นพิเศษ พวกเจ้าดูเสื้อผ้าของข้าสิว่างดงามไหม?”

งดงาม?

ทุกคนอยากจะอาเจียน

“เจ๋ออ๋อง พวกเราก็ถึงวัยอันควรแก่การแต่งงานแล้ว เมื่อไหร่ท่านจะมาที่เรือนของข้าเพื่อขอข้าแต่งงานอย่างเป็นทางการหล่ะ”

กู้ชูหน่วนถูไถไปทางเจ๋ออ๋องโดยตั้งใจที่จะแทบล้มลงใส่ ผ้าคลุมบนใบหน้าตกลงไปตามสายลม เผยให้เห็นใบหน้าขี้เหร่อันน่าเกลียดและน่าสะพรึงกลัวให้ขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าเจ๋ออ๋อง

เจ๋ออ๋องตกใจจนถอยห่างออกไปสองสามก้าว หัวใจเต้นตึ่กๆสองสามครั้ง

นั่นเป็นใบหน้าที่ช่างน่าเกลียดเท่าใด มีหลุมขรุขระบนใบหน้า มีตุ่มหนองใหญ่เล็กหลายขนาดไขว้ไปมาเต็มทั่วหน้า ไม่เหลือจุดดีไว้เลยแม้แต่จุดเดียว

ที่น่าขยะแขยงที่สุดคือนางทารองพื้นและแป้งสีแดงสดจำนวนมากบนตุ่มหนอง ดูแล้วราวกับผีก็ไม่ปาน

เมื่อเห็นใบหน้านี้เข้าเจ๋ออ๋องก็แทบจะอาเจียนออกมา ใบหน้าที่อ่อนโยนสง่างามอยู่เสมอนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“กู้ชูหน่วน ข้าจะบอกเจ้าว่าข้าแต่งงานกับผู้ใดก็ได้แต่ไม่แต่งกับเจ้า ข้าจะไปทูลขอต่อองค์จักรพรรดิตอนนี้เลย การแต่งงานของเราทั้งสองสิ้นสุดลงตรงนี้ ต่อจากนี้เจ้าอย่าได้มาตอแยข้าอีก”

“การแต่งงานของพวกเราได้รับพระราชทานจากอดีตจักรพรรดิ เกรงว่าแม้แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่มีอำนาจยกเลิกสัญญาอภิเษกสมรสได้ เจ๋ออ๋อง ข้าว่าเราสองคนก็ควรอยู่ร่วมกันไปเถอะเพื่อไม่ให้ตนเองนั้นลำบาก”

นางขี้ขลาดเสมอมา เห็นเขาแล้วไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น แต่ตอนนี้กลับกล่าวคำพูดที่โอหังเช่นนี้ เจ๋ออ๋องโกรธจนตัวสั่นสะท้าน

หญิงขี้เหร่ผู้นี้ นางมั่นใจแน่วแน่ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่สั่นคลอนงั้นหรือ?

"เจ้ารอพระราชโองการยกเลิกการอภิเษกสมรสเถอะ"

เจ๋ออ๋องใบหน้าบึ้งตึงแล้วจากไปด้วยความโมโห ทิ้งให้ผู้คนจำนวนมากตกตะลึงตาค้าง

กู้ชูฉิงรีบตามไปกล่าวเอาใจว่า "ท่านเจ๋ออ๋อง ข้าก็รู้สึกว่าพี่สาวข้าไม่คู่ควรกับท่าน ข้าสนับสนุนให้ท่านยกเลิกสัญญาการแต่งงานนี้"

กู้ชูหลานแสร้งยิ้มแล้วกล่าวว่า “ท่านพี่ แม้ว่าเจ๋ออ๋องจะไม่แต่งงานกับพี่พี่ก็ไม่ต้องโศกเศร้าไป ด้วยอำนาจของตระกูลเรา แม้ว่าพี่จะน่าเกลียดไปสักหน่อย แต่ก็ยังมีคนอีกมากที่ต้องการแต่งงานกับพี่ "

กู้ชูหน่วนนั่งบนเก้าอี้ หยิบองุ่นบนโต๊ะขึ้นมาอย่างสบายๆ แล้วกินมันอย่างเพลิดเพลิน จากนั้นกล่าวคำพูดออกมาจากปากอย่างเฉยเมย

“ก็ใช่ แม้ว่าเจ๋ออ๋องจะไม่แต่งงานกับข้า เขาก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเจ้าแน่ แน่นอนว่าขุนนางชนชั้นสูงเหล่านั้นไม่มีทางแต่งงานกับบุตรสาวอนุที่สูญเสียความบริสุทธิ์ให้ไปเป็นภรรยา”

"เจ้า......"

กู้ชูหลานโมโหจนลนลาน

ท่านพ่อบอกแล้วว่าเรื่องที่นางสูญเสียความบริสุทธิ์ต้องเก็บเป็นความลับ เจ้ากู้ชูหน่วนนี่เปิดเผยความลับของนางต่อหน้าเจ๋ออ๋องและเซี่ยวอวี่เซวียน จะให้นางอยู่เป็นผู้เป็นคนต่อไปได้อย่างไร! ?

“ทำไม? ข้าไม่ควรพูดเหรอ? โอ้ ใช่สิ ต่อไปเจ้าจะต้องแต่งงาน ข้าไม่ควรพูดเรื่องฉาบฉวยของเจ้ากับคนใช้ออกมา! วางใจเถอะวางใจเถอะ ข้าจะไม่พูด " กู้ชูหน่วนตระหนักขึ้นในทันใดแล้วกล่าวขึ้นอย่างเสียงดัง