กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 5

หากเป็นเมื่อสองสามปีก่อน การได้แต่งงานกับหานอ๋องถือได้ว่าเป็นของขวัญอันล้ำค่า แต่ตอนนี้......หานอ๋องถูกวางยาพิษและจะตายในไม่ช้า มีข่าวลือว่าเขาจะไม่สามารถอยู่รอดพ้นปีนี้ไปได้

ยิ่งกว่านั้นหานอ๋องเจ้าอารมณ์ รุนแรงและโหดเหี้ยม ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น แต่งงานกับเขา มิใช่รนหาที่ตายหรอกหรือ?

เสนาบดีกู้คาดการณ์พระประสงค์อย่างละเอียดถี่ถ้วน

บุตรีคนที่สามของเขาไม่เพียงแต่น่าเกลียด แล้วยังรู้จักตัวอักษรไม่กี่ตัวเท่านั้น หานอ๋องเต็มไปด้วยกำลังทหารในมือ ทรงพระราชอำนาจ จับคู่บุตรีของเขาให้กับหานอ๋อง มิใช่เป็นการดูแคลนหานอ๋องอย่างกระจ่างแจ้งหรอกหรือ?

แม้ว่าเมื่อก่อนจักรพรรดิจะไม่ถูกกับหานอ๋อง อย่างน้อยก็ยังรักษาความสัมพันธ์แบบผิวเผินไว้ การพระราชทานการอภิเษกสมรสขึ้น เกรงว่าจักรพรรดิและหานอ๋องจะประกาศสงครามกันซึ่งๆหน้า

กู้ชูหน่วนกระตุกมุมปากและเส้นสีดำสามเส้นเคลื่อนลงมายังหน้าผาก

องค์จักรพรรดิแห่งเมืองเยี่ยชื่นชอบพระราชทานการอภิเษกสมรสให้ผู้คนขนาดนั้นเลยหรือ?

ไม่ง่ายเลยที่จะยกเลิกการแต่งงานงานนี้ ก็มาอีกงานหนึ่ง นี่คือว่าหากไม่ได้แต่งนางออกไปไม่พึงพอใจกันใช่ไหม?

หม่ากงกงผู้ถือพระราชโองการมาหัวเราะแล้วกล่าวว่า "จักรพรรดิกล่าวไว้ว่าการอภิเษกของคุณหนูสามได้รับพระราชทานจากอดีตจักรพรรดิ และตอนนี้.......ตอนนี้จู่ๆเจ๋ออ๋องก็ทรงเป็นโรคร้าย เกรงว่าจะสิ้นใจในไม่ช้า เพื่อมิให้ล่าช้าต่อคุณหนูสาม ดังนั้นจึงยกเลิกสัญญาการอภิเษกสมรส"

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ

เมื่อวานยังสดชื่นมีชีวิตชีวา วันนี้กลับป่วยหนัก จะหลอกใครกัน

“จักรพรรดิยังกล่าวว่ารู้สึกละอายใจต่อคุณหนูสาม จึงจับคู่ท่านให้กับท่านอ๋องหานเทพแห่งสงครามของราชวงศ์ปัจจุบัน จากนี้ต่อไปอยู่ใต้เพียงคนผู้เดียว อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น คุณหนูสามได้โปรดรับราชโองการด้วย”

หม่ากงกงมอบพระราชโองการมายังตรงหน้านาง

กู้ชูหน่วนไม่รับพระราชโองการ แต่มองไปยังหม่ากงกงแบบอยากยิ้มแต่ไม่ยิ้ม "กงกง ท่านว่าหากเทพแห่งสงครามรู้ว่าท่านมอบราชโองการนี้ จะจดจำท่านไว้ในใจเป็นพิเศษหรือไม่"

นางจงใจเน้นคำว่าพิเศษสองคำนี้

หม่ากงกงเนื้อตัวสั่นเทา แววตาสยดสยองนั้นแว๊บผ่านไป

เสนาบดีกู้ดุว่า “บังอาจ พระราชโองการของจักรพรรดิใช่ว่าเจ้าจะฝ่าฝืนได้ ยังไม่รีบมารับโดยเร็ว”

“หากข้าไม่รับจะเป็นเช่นไร”

“ฝ่าฝืนพระราชโองการต้องลงโทษทั้งครอบครัว หากเจ้าไม่ยอมรับพระราชโองการ ต้องการจะฆ่าคนทั้งจวนเสนาบดีให้ตายหรือ?”

“จะประหารทั้งครอบครัวก็ประหารไปเถอะ อย่างไรชาติหน้าพวกเราก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกัน”