กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 405

ยืมแกนผลึกหิมะให้พวกเขา นางไม่กลัว น้ำทะเลโลหิตในถังจากสีทองอมแดง ค่อย ๆ กลายเป็นสีดำขลับ แล้วกระจายกลิ่นคาวเลือดสดไปทั่ว

กู้ชูหน่วนปาดเหงื่อ มุมปากเผยรอยยิ้มแห่งความปลาบปลื้ม

นางทายไม่ผิด อยากระงับพิษแรงในกายเขาต้องหาวิธีรุนแรงกว่าพิษในกายเขา

ตั้งแต่บรรพกาล น้ำกับไฟเข้ากันไม่ได้ ใช้หินหนืดระงับพิษเหมันต์เหมาะที่สุด

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยังคงทุ่มเทปล่อยน้ำทะเลโลหิตเข้าถังไม่หยุด

หัวขนาดใหญ่ของเขาโย้เย้ตลอด คล้ายกับไม่เข้าใจ อุณหภูมิของน้ำทะเลโลหิตสูงมาก ทว่าเมื่อเข้าไปในถังไม้แล้ว กลับลดลงกะทันหัน?

"ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้ท่าน เมื่อฝังแล้วกำลังภายในของท่านจะสูญหายเจ็ดวัน ท่านเตรียมพร้อมหรือยัง?"

ดวงตาอันมืดครึ้มของเยี่ยจิ่งหานเพ่งมองไปยังหลีลั่ว

หลีหลั่วกล่าวอย่างขึงขังจริงจังว่า "นายท่านโปรดวางใจ ข้าน้อยจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว รับรองว่าไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าท่านกับพระชายามาที่เมืองอู๋ซวง ยิ่งไม่มีใครรู้ว่าพระองค์กับพระชายาอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ"

เยี่ยจิ่งหานกำมือทั้งสองแน่นขนัด พยายามข่มความเจ็บปวดทางกาย เขาขบฟันกล่าวว่า "ฝังเข็มเถอะ"

คำว่าฝังเข็มเถอะหนึ่งประโยคเท่ากับมอบชีวิตไว้ในมือของกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนไม่กล้าประมาทเลินเล่อ หยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังจุดจุดเทียนฉือและจุดไป๋หุ้ยเป็นต้น ซึ่งแต่ละจุดล้วนเป็นตำแหน่งสำคัญ

"อืม......"

เยี่ยจิ่งหานส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด

กู้ชูหน่วนกล่าว "เจ็บหน่อยนะ แต่ท่านต้องทน ถ้าผ่านห้าวันนี้ไปได้ ท่านก็สามารถลุกขึ้นยืนได้แล้ว"

"ได้"

หลีลั่วไม่รู้ว่านายท่านของตนโดนฝังไปกี่เข็ม เขารู้เพียงว่าหลายจุดมาก เขาผู้ฝึกฝนวรยุทธกลับดูไม่เข้าใจ และไม่รู้ว่าพระชายาใช้วิธีการใด

ทว่าพิษโลหิตในถังไม้เยอะขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่ใช่เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์นำน้ำทะเลโลหิตเข้ามา เกรงว่าถังสมุนไพรของนายท่านคงมอดไหม้แล้ว

"เฮ้อ เสร็จซะที"

ครั้นฝังเข็มสุดท้ายเสร็จ กู้ชูหน่วนพลันถอนหายใจยาว ๆ