กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 417

"หากข้าจำไม่ผิด การต่อสู้ครั้งใหญ่ที่หุบเขาพิศวิญญาณเมื่อคราวก่อน พวกเจ้าได้ทำให้นายน้อยของพวกข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้นำกองธงกล้วยไม้คงยังไม่ลืมใช่หรือไม่"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่พูดอะไร

การต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ผ่านมา ดูเหมือนเป็นเผ่าปีศาจของพวกเขาเองที่ผิด

คนของเผ่าปีศาจต้องการทำเพื่อเอาใจผู้หญิง จึงได้ยกเลิกการปิดล้อมเพื่อฆ่าเยี่ยจิ่งหาน แต่กลับกลายเป็นเข้าไปช่วยเหลือเยี่ยจิ่งหานและรวมกำลังกันทำร้ายเหวินเส่าอี๋นายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า

ผู้อาวุโสอวิ๋นโกรธมากยิ่งขึ้น "การมาตามล่าขุมทรัพย์ครั้งนี้ที่หุบเขาน้ำเต้าโลหิตนี้ กองกำลังหลักได้สาบานอย่างชัดเจนว่าจะเข้าไปข้างในปากถ้ำก่อนจากนั้นค่อยทำการล่าขุมทรัพย์ หากยังไม่ได้เข้าไปยังปากถ้ำ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำการต่อสู้และกำจัดอีกฝ่ายขึ้นก่อนได้ แต่พวกเจ้าเผ่าปีศาจกลับไร้ยางอาย ยังไม่ทันจะเข้าไปยังปากถ้ำก็คิดจะแย่งทุกอย่างเอาไว้คนเดียว"

และที่สำคัญคือ ทั้งหมดล้วนเป็นอุบายสมคบคิดของพวกเขา พวกเขาเพียงแค่ต้องการให้อีกฝ่ายเป็นเกราะกำบังก็เท่านั้นเอง

ผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋นได้ยินเข้าก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย และไม่รู้ว่าผู้อาวุโสอวิ๋นหมายความว่าอย่างไร

ผู้อาวุโสอวิ๋นไม่ต้องการพูดอะไรมากกับพวกเขา "ปล่อยคนที่อยู่ในถังเหล็กเสีย พวกเขาต้องการแค่เขา"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ตระหนักขึ้นได้ในทันที "ผู้อาวุโสอวิ๋นอายุปูนนี้แล้วยังมีรสนิยมความชอบเช่นนี้อีกหรือ เอ่อ......หากเป็นคนอื่น ข้ายังพอจะมอบให้ผู้อาวุโสอวิ๋นได้ แต่คนในถังเหล็กนี้ ข้าขอโทษด้วยที่ไม่อาจตอบตกลงได้ เพราะข้าได้มอบเขาให้กับผู้นำกองธงโบตั๋นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"

"อะไรกัน เจ้าฟังเอาไว้นะ ข้าจะบอกอะไรเจ้า หากวันนี้เจ้าไม่ส่งตัวคนที่อยู่ในถังเหล็กมาให้ข้า เผ่าเพลิงฟ้าของข้าจะไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเผ่าปีศาจของพวกเจ้าอย่างแน่นอน"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้นำกองธงโบตั๋นคิดว่าพฤติกรรมการแสดงออกของตัวเองนั้นดีมากแล้ว แต่คนของเผ่าเพลิงฟ้ากลับไม่ลดละที่จะพยายามบีบบังคับ และทำให้รู้สึกเป็นที่น่ารำคาญอย่างมาก

"พวกเจ้าคิดว่าคนของเผ่าเพลิงฟ้าจะเกรงกลัวเผ่าปีศาจของพวกเจ้าอย่างนั้นหรือ?"

ชนวนสำหรับการต่อสู้ได้จุดติดขึ้นแล้ว

กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเยือกเย็น

คนเหล่านี้ไม่ใช่คนดีอะไร หากทั้งหมดตายลงที่นี่ก็คงจะดีไม่น้อย