กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 434

คนที่อยู่ข้าง ๆ ไม่ตอบ กู้ชูหน่วนจึงหันหน้าไปด้วยความสงสัย

ไม่รู้ว่าอี้เฉินเฟยสลบไปตั้งแต่เมื่อไร สีหน้าของเขาซีดเผือดจนน่าน่ากลัว

กู้ชูหน่วนจับชีพจรของเขา และพบว่าชีพจรของเขาอ่อนแรงมากจนเกือบจะไม่มี

สิ่งที่ทำให้นางตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าพลังชีวิตของเขาจะค่อย ๆ หายไป ในร่างกายของเขายังคงมีลมปราณที่ขุ่นมัวแทรกซึมเข้าสู่กระแสเลือดจนไปถึงไขกระดูก ทำให้สมดุลในร่างกายของเขาถูกทำลาย

นี่เป็นอาการบาดเจ็บที่สาหัสมาก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อี้เฉินเฟยจะต้องตายอย่างแน่นอน

และนี่มันโรคอะไรกัน นางเป็นหมอมาหลายปี แต่ไม่เคยพบมาก่อน และไม่รู้ว่าจะรักษาอย่างไร

เมื่อเห็นว่าเลือดของเขายังคงไหลออกมา และบริเวณที่ไหม้เกรียมก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ กู้ชูหน่วนจึงรีบเอาไข่มุกเหวินหยวนออกมา กระตุ้นกำลังภายในของเขา และใช้ไข่มุกเหวินหยวนรักษาเขา จากนั้นเขาก็เริ่มพันผ้าพันแผลให้เขา

"ฟ่อ ๆ......"

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เอาหัวขนาดใหญ่มาถูกับอี้เฉินเฟย และคลอเคลียอยู่บนตัวเขา ราวกับว่าเป็นสงสารและเป็นห่วง

กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว "เจ้ารู้จักอี้เฉินเฟย"

"ฟ่อ ๆ ๆ ......"

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เลียนแบบท่าทางของนางและกลอกตา

เขาเป็นเจ้านายที่สนิทมากที่สุด และเป็นพี่ชายที่ไว้ใจมากที่สุด จะไม่รู้จักเขาได้อย่างไร

ที่สำคัญไม่เพียงแต่วรยุทธจะแย่ลง แต่อาการหลงลืมของเขาก็แย่ลงด้วย

"งูใหญ่เช่นเจ้า จะต้องมีเรื่องราวอย่างแน่นอน"

กู้ชูหน่วนกล้ารับรองว่าเจ้าของร่างเดิมกับอี้เฉินเฟยต้องมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครืออย่างแน่นอน

จะใช่คู่กันหรือไม่？

กู้ชูหน่วนสะดุ้งตกใจกับความคิดของตัวเอง นางสะบัดตัวและรู้สึกขนลุก จากนั้นก็รีบช่วยทำแผลให้อี้เฉินเฟยต่อ

"ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังช่วยถอนพิษให้เยี่ยจิ่งหานหรือ？ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้？การถอนพิษของเยี่ยจิ่งหานเป็นอย่างไรบ้าง"

หัวขนาดใหญ่ของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ค่อย ๆ หดลงและเลื้อยหนีออกไป ราวกับว่าไม่อยากตอบคำถามของกู้ชูหน่วน

"เจ้างูโง่ เจ้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ฟ่อ ๆ ......" เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ขู่อย่างไม่พอใจ

"เยี่ยจิ่งหานล่ะ？"

"ฟ่อ ๆ ......"

พิษน่าจะคลี่คลายไปได้มากแล้ว ในตอนนั้นนายท่านกำลังตกอยู่ในอันตราย มึนจึงเลื้อยออกไป และไม่ได้สนใจเยี่ยจิ่งหาน

หากนายท่านไม่เป็นอะไร มันจะได้กินหมูห้าสิบตัว

แต่หากนายท่านเป็นอะไรไป ต่อจากนี้ไปมันก็จะไม่ได้กินหมูแม้แต่ตัวเดียว

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว การช่วยชีวิตนายท่านจึงเหมาะสมกว่า

กู้ชูหน่วนโกรธและทำอะไรไม่ถูก

นางรู้อยู่แล้วว่าเจ้างูโง่ตัวนี้จะต้องทิ้งเยี่ยจิ่งหานอย่างไม่สนใจไยดี

นางปัดทะเลเมฆอันกว้างใหญ่ด้านล่างหน้าผา เหวินเส่าอี๋ยังคงอยู่ด้านล่าง จากสถานการณ์ในเวลานี้ของเขา หากไม่มีใครช่วย เขาจะต้องขึ้นมาอย่างแน่นอน

กู้ชูหน่วนกำลังจะให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไปพาเขาขึ้นมา และอี้เฉินเฟยก็ตื่นขึ้นมาพอดี

"เจ้าจะช่วยเขาไม่ได้ แค่ก ๆ......"

"ได้ ข้าจะไม่ไปช่วยเขา ท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส อย่าโมโห ข้าจะฝังเข็มรักษาอาการบาดเจ็บให้ท่านก่อน"

"ไม่ต้อง" ไม่ง่ายเลยที่เขาจะสามารถยับยั้งคำสาปโลหิตต่อไปได้ เพราะเขาเอาเลือดในร่างกายให้นางดื่ม อาการบาดเจ็บจึงไม่สามารถหายได้ในพริบตา เขาพยายามจะยั้บยั้งมันไว้ แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป

อี้เฉินเฟยพยายามจะลุกขึ้นนั่ง เขากำหัวใจของตัวเองไว้ด้วยความเจ็บปวด เส้นเลือดบนใบหน้าอันอบอุ่นของเขาปูดขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด และยังคงตัวสั่นไม่หยุด ราวกับว่าเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

"ท่านป่วยเป็นอะไรหรือไม่？"

"อาหน่วน เจ้า......เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังทำอะไร？"

อี้เฉินเฟยเบือนหน้าหนี และไม่ต้องการจะกินไข่มุกเหวินหยวน นี่เป็นของศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่า และในใต้หล้าก็มีเพียงไข่มุกเหวินหยวนเพียงสองเม็ดเท่านั้น

ใครจะคิดว่ากู้ชูหน่วนจะเอาไข่มุกเหวินหยวนใส่เข้าปาก และใช้ปากป้อนให้เขา

อี้เฉินเฟยไม่กล้าแตะต้องกู้ชูหน่วน เขาจึงหันหน้าหนี และคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพียงกลอุบายของกู้ชูหน่วนเท่านั้น เดิมทีแล้วนางไม่ได้ใส่ไข่มุกเหวินหยวนเข้าไปในปาก แต่อยู่ในมือของนาง

เขาไม่ทันได้ระวัง และถูกกู้ชูหน่วนบังคับให้กินเข้าไป

อี้เฉินเฟยอยากจะคายออกมา แต่ก็คายไม่ออก

ไข่มุกเหวินหยวนมีสรรพคุณในการรักษาที่ยอดเยี่ยม

คนธรรมดาไม่ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน เพียงแค่มีไข่มุกเหวินหยวนอยู่ในมือก็สามารถรักษาให้หายได้

แต่เขาถูกคำสาปโลหิต เดิมทีไข่มุกเหวินหยวนนั้นไร้ประโยชน์ แต่มันก็ไม่สูญเปล่า

"ท่านอย่าไป ข้าจะฝังเข็มบรรเทาอาการปวดให้ท่าน"

อี้เฉินเฟยยังไม่ทันได้ตกลง กู้ชูหน่วนก็เริ่มฝังเข็มแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวิชาแพทย์ของนางยอดเยี่ยม หรือเป็นเพราะไข่มุกเหวินหยวน ความเจ็บปวดของอี้เฉินเฟยบรรเทาลงมาก และไอสังหารก็สงบลงมากเช่นกัน เพียงแต่ร่างกายภายในของเขายังคงเน่าเปื่อย

"รู้สึกดีขึ้นดีแล้วหรือไม่？"

เมื่อเวลาผ่านไป กู้ชูหน่วนก็ปาดเหงื่อและถอนหายใจยาว

แม้ว่าจะไม่มีทางรักษาโรคของเขาให้หายได้ แต่อย่างน้อยก็ช่วยให้เขาบรรเทาความเจ็บปวดลงได้

ในทันทีที่เงยหน้าขึ้น กู้ชูหน่วนก็หรี่ตาลง สีหน้าของนางซีดเผือด

เขา......

ผมสีดำของเขากลายเป็นผมหงอกขาวในชั่วข้ามคืน......