กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 445

ไม่ไกลนัก มีเสียงกระทบกันของอาวุธดังมา ตามด้วยเสียงถล่มของหินขนาดใหญ่

กู้ชูหน่วนหยิบผลไม้สีแดงที่เด็ดจากต้นไม้ลงมา จากนั้นฟังการเคลื่อนไหวอย่างละเอียด

“มีเสียงเปิดและปิดพัด เสียงง้าวกระทบกันและเสียงอาวุธลับกลีบดอกไม้ นั่นคือน่าหลานหลิงลั่วกับเผ่าปีศาจผู้นำกองธงดอกโบตั๋นที่พวกเขากำลังต่อสู้กัน แปลก คนของเผ่าปีศาจทั้งหมดไม่ได้รับบาดเจ็บหรอกหรือ? จะมีทักษะวรยุทธ์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร เช่นนั้นน่าหลิงหลานลั่วคงอาจไม่สามารถต่อสู้เทียบเท่าพวกเขาได้”

กู้ชูหน่วนบ่นพึมพำลำพัง นางอยากจะไปดู แต่อี้เฉินเฟยได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ พยายามรั้นพยุงเขาไป มันก็ยิ่งจะทำให้อาการของเขาหนักขึ้น

อย่างไรก็ตามน่าหลานหลิงลั่วไม่ใช่เพราะช่วยนาง ก็ไม่คุ้มกันเลยที่จะตกมาอยู่ที่นี่

แม้อี้เฉินเฟยจะได้รับบาดเจ็บอีกทั้งยังป่วยหนัก แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาฟังอะไรไม่ออกไม่เข้าใจเลย

สามารถเขย่าก้อนหินออกจากกันได้ แม้ว่าจะไม่ได้ฟื้นฟูร่างกายอย่างเต็มที่ทั้งหมด เกรงว่าก็จะฟื้นตัวได้ถึงเจ็ดสิบแปดสิบระดับแล้ว

ผู้นำกองธงดอกโบตั๋นกับผู้นำกองธงดอกท้อล้อมรอบโจมตีน่าหลานหลิงลั่ว เกรงว่าน่าหลานหลิงลั่วสู้เทียบเท่าพวกเขาไม่ได้หรอก

อี้เฉินเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงอิดโรยว่า “ท่านควรระวังผู้นำกองธงกล้วยไม้ แค๊กๆ…..”

“คุณชายอี้สมกับที่เป็นกวี มีจิตใจมีความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนอย่างแท้จริง ฮ่าๆ…..”

ด้านข้าง มีเสียงที่คุ้นเคยดังมา ทั้งสองเงยหน้ามอง คนที่กำลังกล่าวพูดไม่ใช่ผู้นำกองธงกล้วยไม้หรอกหรือ?

เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือ เหตุใดเวลานี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เต็มไปด้วยพลัง และเปล่งประกาย มันดูไม่เหมือนกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บเลยสักนิดหนึ่ง

กู้ชูหน่วนเอามือกอดอก กดความสงสัยไว้ คล้ายจะหัวเราะก็ไม่หัวเราะ กล่าวขึ้นว่า“ผู้นำกองธงกล้วยไม้ ช่วงนี้พวกเรามีโชคชะตาพรหมลิขิต ไปที่แห่งใดก็พบเจอเจ้า”

“เจ้าเด็กโสโครก ถ้ำโลหิตลึกขนาดนั้น เจ้าคิดว่าเผ่าเพลิงฟ้ากับเผ่าหยกสามารถกระโดดลงมาช่วยเจ้าได้หรือ？”

”พวกเขาอาจจะไม่กระโดดมาช่วยข้า แต่เจ้าลองนึกเดาดูนะ พวกเขาสามารถกระโดดลงมาหาไข่มุกมังกรได้หรือไม่”

ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าอึมครึม เลยกล่าวอย่างเปิดเผยขึ้นว่า“เพียงแค่เจ้าเอาไข่มุกมังกรออกมาให้ข้าอย่างว่าง่าย ทุกอย่างก่อนหน้านี้ พวกเราก็ยกเลิกถือว่าจบกันหมด ไม่อย่างนั้น รอข้าไปแย่งมาเอง ข้าจะทำให้เจ้าตายดีกว่ามีชีวิตอยู่เชียวล่ะ”

กู้ชูหน่วนโยนไข่มุกมังกรลงในดอกกุหลาบไม้เลื้อยที่อยู่บริเวณขอบหน้าผา

ดอกกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อยอยู่ตรงขอบสระโลหิต ส่ายไปส่ายมาและเมื่อลมพัดมา ก็อาจจะปลิวเข้าหน้าผาโลหิตที่อยู่ใกล้เคียงได้ตลอดเวลา

ไม่ว่าจะเป็นผู้นำกองธงกล้วยไม้ หรืออี้เฉินเฟย หัวใจของพวกเขาล้วนมาจุกอยู่ที่คอแล้ว

คิดไม่ถึงว่ากู้ชูหน่วนจะดูถูกไข่มุกมังกรเช่นนี้…..

กุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อยนั่นอยู่ขอบหน้าผา แม้ว่าไข่มุกไม่ใหญ่ แต่ดอกไม้สดนุ่มนิ่ม และที่นี่ลมอุ่นก็พัดโชย หากถูกพัดปลิวตกลงบริเวณก้นหน้าผาของทะเลโลหิตจริงๆ หาอย่างไรก็หาไม่เจอหรอกนะ

ผู้นำกองธงกล้วยไม้สีหน้าเปลี่ยน เปลี่ยนตัวลอยเบาหวิว รีบเร่งเข้าแย่งชิงทันที

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยือกเย็น ยิงอาวุธลับออกไปทันที

อาวุธลับนั่นคือกริชสามเหลี่ยม รวดเร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยม มันพุ่งเข้าใกล้กับจุดฝังเข็มที่เอาชีวิตต่างๆบนร่างกายของเขา

ตอนที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ถูกบีบคั้น ทำได้เพียงเอียงตัวหลบหลีกกริชสามแฉกอาวุธลับนั่น

“ซือ…..”

อาวุธลับหนึ่งในนั้นพุ่งกระแทกถึงดอกกุหลาบพันธุ์ไม้เลื้อย กลีบกุหลาบร่วงไปสองกลีบ ดอกกุหลาบซึ่งเดิมแกว่งไปมาในสายลมอยู่แล้ว จึงแกว่งไปมาอีกสองสามครั้งด้วย

ผู้นำกองธงกล้วยไม้กล่าวด้วยความโมโหว่า“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?หากร่วงหล่นลงไปจะทำอย่างไร?”

“หล่นก็หล่นลงไปสิ ถึงอย่างไรกมีไข่มุกมังกรอีกหลายเม็ด หาอีกก็ไม่ใช่ว่ามีแล้วหรือ”

“สมองของเจ้าป่วย?”

“เจ้าป่วยหรือ?”

“......”

กู้ชูหน่วนหัวเราะ กล่าวอย่างต่อเนื่องว่า“ข้าอาจจะสู้เจ้าไม่ได้ แต่ข้ามีอาวุธลับ คิดว่าเจ้าก็คงเคยเห็น ข้าอยากทำลายไข่มุกมังกร มันก็ง่ายดาย”

“เจ้าจะเอาอย่างไร?”

เพียงแค่ถามว่าเยี่ยเฟิงอยู่แห่งหนใด มีความจำเป็นต้องเดือดดาลเพียงนั้นเชียวหรือ?

ทำราวกับว่านางและเยี่ยเฟิงหนีตามกันไป สวมเขาใส่หมวกสีเขียวแก่เขาอย่างนั้นแหละ

“เจ้าจำกัดวรยุทธ์ ออกไปจากที่นี่ ข้าก็จะปล่อยไข่มุกมังกรนั่น”

“กู้ชูหน่วน เจ้าหลอกข้า”หากเขาจำกัดวรยุทธ์ ไปจากที่นี่ เช่นนั้นไข่มุกมังกรไม่ใช่ว่ายังเป็นของนางหรือ?

“วรยุทธ์เจ้าสูงขนาดนั้น ข้าก็เพียงแค่คิดเผื่อชีวิตน้อยๆของตนเอง ผู้นำกองธงกล้วยไม้โปรดเห็นใจด้วย”

“ไม่สามารถเห็นใจได้”

“เห้อ…..ข้าก็รู้ อย่างไรมันก็เป็นเพียงไข่มุกเล็กๆจิ๊บจ๊อยเท่าไข่นกพิราบ ผู้นำกองธงกล้วยไม้จะใส่ใจมันได้อย่างไรกัน ข้าก็ให้ไข่มุกนั่นฝังศพไปกับข้าเถิดนะ อยู่ใต้ธรณีก็มีสหายอยู่ร่วม”

ผู้นำกองธงกล้วยไม้โมโหเดือดดาลจนหน้าเขียวชั่วขณะ แล้วขาวซีดชั่วขณะ แทบจะสับกู้ชูหน่วนให้ละเอียด

นั่นคือไข่มุกมังกร จะเป็นไข่มุกจิ๊บจ๊อยได้อย่างไร?

อี้เฉินเฟยรู้ว่านางถ่วงเวลา

ถ่วงเวลาจนบาดแผลของเขาฟื้นฟู

ถ่วงเวลาจนเผ่าเพลิงฟ้ามาถึง สามารถใช้ประโยชน์จากการที่เผ่าเพลิงฟ้าจัดการเผ่าปีศาจได้

ถ่วงเวลาจนเผ่าหยกมาถึง สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้

อี้เฉินเฟยละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าร่างกายของเขาจะเจ็บปวดเพียงใด เขายังคงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับลมหายใจและพยายามฟื้นฟูศิลปะการต่อสู้ในเวลาที่สั้นที่สุด

ทันใดนั้น เงาสีชมพูโผเข้ามา พุ่งไปที่ดอกกุหลาบที่อยู่บริเวณขอบหน้าผา

ดวงตาและมือของกู้ชูหน่วนว่องไว อาวุธลับที่อยู่ในมือของนางพุ่งกระแทกและยิงไปที่ร่างสีชมพู

เหมือนกับในเวลาเดียวกัน ผู้นำกองธงกล้วยไม้ได้เริ่มการโจมตีและเดินหมาก รังสี