กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 446

หูของกู้ชูหน่วนขยับ นางรับรู้ได้ถึงเจตนาฆ่าของผู้นำกองธงกล้วยไม้ เพียงแต่ความเร็วของนางยังคงเหมือนเดิม และนางยังคงรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดเพื่อจู่โจมผู้นำกองธงดอกท้อ

ผู้นำกองธงทั้งสองร่วมมือกันโจมตี นางกำลังตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบและไม่มีทางที่จะชนะได้เลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คงต้องพยายามฆ่าผู้นำกองธงดอกท้อให้ได้เสียก่อน จากนั้นค่อยลงมือผู้นำกองธงกล้วยไม้

ในขณะเดียวกัน นางก็เชื่อ เชื่อว่าอี้เฉินเฟยคงไม่ปล่อยให้นางตายอย่างอนาถในเงื้อมมือของผู้นำกองธงกล้วยไม้อย่างแน่นอน

"ตุ่บ......"

ผู้นำกองธงดอกท้อหมดหนทางหลบหนี เพราะถูกฝ่ามือกำลังภายในของกู้ชูหน่วนโจมตี จึงทำให้ร่างกายของเขาราวกับว่าวกระดาษที่ไร้เชือก หมดสิ้นเรี่ยวแรงและลอยออกไปและสุดท้ายก็กระแทกเข้ากับหินก้อนใหญ่อย่างเต็มแรง และมีเลือดออกเป็นจำนวนมาก

ความเร็วของกู้ชูหน่วนยังคงเหมือนเดิม นางกระโดดถีบผู้นำกองธงดอกท้อตกลงไปยังก้นหน้าผาของทะเลโลหิต

นางมีความแข็งแกร่งเพียงระดับกลางเท่านั้น แต่พลังที่ออกมานั้นกลับรุนแรงกว่ายอดฝีมือระดับสองเสียอีก

น่าสงสารผู้นำกองธงดอกท้อที่ต้องมาจบชีวิตลงเช่นนี้โดยกู้ชูหน่วนที่มีพลังกำลังอ่อนด้อยกว่าเขามากเช่นนี้

ในขณะเดียวกัน การลงมือฆ่าของผู้นำกองธงกล้วยไม้ก็ถาโถมเข้ามาไม่หยุด

อี้เฉินเฟยยกมือขวาขึ้น และราวกับว่าขลุ่ยหยกจะมีจิตวิญญาณพุ่งตรงไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้

เดิมทีเป็นเพียงขลุ่ยธรรมดาอันหนึ่ง แต่บนตัวขลุ่ยนั้นกลับมีพลังของการสังหาร ผู้นำกองธงกล้วยไม้ตกใจมากกับขลุ่ยที่มีความร้ายกาจเช่นนี้ หากเขาถูกจู่โจมเข้า ก็นับว่าต้องสาหัสปางตายแน่ๆ

อี้เฉินเฟยเป็นคุณชายสามนักปราชญ์ขงจื๊อ เขามีชื่อเสียงในด้านความสามารถ แต่ไม่คิดว่าศิลปะการต่อสู้จะสูงส่งขนาดนี้

ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ เช่นนั้นแล้วฝีมือการต่อสู้ของเขาต้องเก่งกาจกว่าเขาอย่างแน่นอน?

หลังจากที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้หลบขลุ่ยหยกเอาไว้ได้ ดอกไม้ที่อยู่รอบๆ ก็แตกออกจากกิ่งก้านและลอยขึ้นไปในอากาศ ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ และสวยงามถึงขีดสุด

อย่างไรก็ตาม ผู้นำกองธงกล้วยไม้ไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเลยสักนิด

สิ่งที่สวยงามยิ่งน่าอันตราย เขาไม่คิดว่าอี้เฉินเฟยจะทำสิ่งสวยงามแสนหวานนี้ขึ้นมาเพื่อความสบายตาเท่านั้น

ในที่สุด กลีบดอกไม้ที่สวยงามอย่างยิ่งเหล่านั้นเปลี่ยนท่าทางในทันใด กลายเป็นชิ้นใบมีดคม และยิงไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้

สีหน้าของผู้นำกองธงกล้วยไม้เปลี่ยนไปเล็กน้อย และไม่สนใจที่จะคิดสังหารกู้ชูหน่วน จากนั้นร่างกายของเขาก็พลิ้วไหวเพื่อหลบกลีบดอกไม้ที่แหลมคม

"ซู่......"

ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเป็นความเร็วสูงสุด แต่แขนของเขายังคงได้รับบาดเจ็บจากกลีบดอกไม้ที่แหลมคม ทำให้เลือดไหลออกมา แม้แต่ใบหน้าก็ถูกฟันไปด้วย ผู้นำกองธงกล้วยไม้ที่ไม่ได้หน้าดีเท่าไรนักโกรธมาก เพราะเขาให้ความสำคัญกับใบหน้าของเขาอย่างมาก

"อี้เฉินเฟย เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าอย่างนั้นหรือ"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ยอมปล่อยกู้ชูหน่วนไป และกลับมาโจมตีอี้เฉินเฟย

อี้เฉินเฟยหัวเราะเยาะเย้ย เขาหมุนขลุ่ยหยกสีครามในมืออย่างสง่างามและค่อยๆ เป่าบรรเลงขึ้นมาช้าๆ

เสียงของขลุ่ยนั้นไพเราะรื่นหูอย่างมาก มีทั้งเสียงสูงต่ำสลับกันไป และกลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนอากาศก็เต้นรำเปลี่ยนรูปร่างไปตามจังหวะเสียงขลุ่ยของเขา

ไม่นาน กลีบดอกไม้ก็เปลี่ยนรูปประกอบกันเป็นดาบคมหนึ่งเล่มเพื่อโจมตีผู้นำกองธงกล้วยไม้

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ต่อสู้ดาบคมของอี้เฉินเฟยกลับอย่างต่อเนื่อง

"ชิ้วๆๆ......"

ดาบยาวเปลี่ยนไป แบ่งเป็นสองเล่ม สองเล่มเป็นสี่เล่ม สี่เล่มเป็นแปดเล่ม เพื่อต้องการฆ่าผู้นำกองธงกล้วยไม้

กู้ชูหน่วนยืนมองไปที่การต่อสู้บนอากาศ

ฝีมือการต่อสู้ที่แท้จริงของอี้เฉินเฟยนั้น แข็งแกร่งและร้ายกาจกว่าที่นางคิดเอาไว้เสียอีก

แม้ว่าผู้นำกองธงกล้วยไม้จะมีฝีมือการต่อสู้ที่สูงส่ง แต่ก็ถูกอี้เฉินเฟยจัดการไปแทบล้มทั้งยืน เขาเกือบตายด้วยดามเล่มนั้นอยู่หลายครั้ง

กู้ชูหน่วนยกมือขวาขึ้นและร่างกายของนางราวกับหงส์ที่ลอยได้ จากนั้นอาวุธลับชนิดหนึ่งพุ่งตรงไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้

ทุกครั้งที่นางปล่อยอาวุธลับออกไป ราวกับมีเพียงแค่หนึ่งเดียว แต่เมื่อไปถึงกลางทางมักจะแยกตัวออกเป็นสอง บางครั้งจะแยกตัวออกเป็นสี่ และอาจจะแยกออกไปถึงสิบหก...

กู้ชูหน่วนและอี้เฉินเฟยร่วมมือกันอย่างดี และแทบไม่มีที่ติ ราวกับเคยร่วมมือกันมาแล้วมากกว่าพันครั้ง

ผู้นำกองธงกล้วยไม้ที่แทบรับมือไม่ไหวเริ่มได้รับบาดเจ็บเพิ่มมากขึ้น จากนั้นร่วมโจมตีของกู้ชูหน่วน

"ซี๊ด...