เป็นความเกลียดชังความแค้นแบบใดกันที่ทำให้เผ่าเพลิงฟ้าต้องวางยาพิษที่ชั่วร้ายอย่างยาพิษคำสาปโลหิตเช่นนี้
"อาหน่วน......ท่าน......ท่านจะต้องช่วยข้าเกลี้ยกล่อมท่านพี่หนิว ให้ท่านพี่หนิวดูแล......ดูแลลูกสาวของข้าให้ดี บอกเขาว่า......ข้า......ไม่โกรธเขา......"
"ตกลง" กู้ชูหน่วนตอบตกลงด้วยเสียงสะอื้น
กูชูหน่วนมองไปที่ท่านอาสะใภ้หนิวด้วยความสงสารและไร้หนทาง แววตาที่มองไปนั้นเศร้าหมอง จากนั้นมือทั้งสองข้างก็ตกลงอย่างไร้เรี่ยวแรงและจากไปด้วยความไม่เต็มใจ
เสียงกรีดร้องที่บีบหัวใจยังคงดังก้องอยู่ในหู
กู้ชูหน่วนอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาและฉีกมุมเสื้อผ้าออกเล็กน้อยเพื่อนำมาคลุมใบหน้าของท่านอาสะใภ้หนิว
นางไม่มีเวลามากพอที่จะเสียใจ ที่นี่ยังมีคนอีกมากมายที่ยังรอความช่วยเหลือจากนาง
กู้ชูหน่วนอุ้มเด็กและอีกมือหนึ่งแล้วสั่งให้คนนอกเผ่าพาผู้หญิงและเด็กที่อยู่ในมือของนางเข้าไปในถ้ำ จากนั้นให้ส่งกำลังคนมาทำการร่ายเวทมนตร์เกราะม่านอาคมเหล็กนิลเพื่อปิดปากถ้ำเอาไว้และเพื่อป้องกันให้พวกเขาเข้าไป
ตลอดทั้งคืนที่กู้ชูหน่วนทำการขับพิษให้คนในหมู่บ้านที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากคำสาปโลหิตคนแล้วคนเล่า และได้ช่วยชีวิตของผู้หญิงที่ทนทุกข์ทรมานเช่นเดียวกัน
ความแข็งแกร่งพละกำลังของนางแทบจะถูกใช้จนหมดและนางก็ถูกฟันด้วยมีดจำนวนไม่น้อย
แต่นางไม่รู้สึกตัวเลย นางทำการช่วยชีวิตและขับพิษให้กับคนในหมู่บ้านอย่างมุ่งมั่นคนแล้วคนเล่า ราวกับมีเพียงวิธีการนี้เท่านั้นที่จะลดความเจ็บปวดของนางได้
ค่ำคืนถูกปกคลุมไปด้วยความหนาวเย็น
คืนนี้ถูกกำหนดให้เป็นคืนที่ไม่ธรรมดา
คืนนี้ยังถูกกำหนดให้เป็นคืนที่ผ่านไปอย่างยากลำบาก
เสียงกรีดร้องอันโหยหวน การคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และเสียงคำรามของการสังหารอย่างบ้าคลั่งไม่ได้จบลงอย่างง่ายดายจนกว่าดวงอาทิตย์จะขึ้น
พระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าและส่องแสงแจ่มแจ้ง
แต่ใจที่เศร้าหมองของพวกเขานั้นไม่อาจส่องแสงเปล่งประกายได้
ผู้ชายคนที่ฟื้นคืนสติได้คุกเข่าลงกับพื้น กอดร่างของคนที่รักเอาไว้และร้องไห้ด้วยความสำนึกผิด
ผู้หญิงทั้งหลายกระดูกหักและอ่อนแอล้มลงข้างผู้ชายที่ฆ่าตัวตายเพราะโทษตัวเอง หรือไม่ก็ฆ่าตัวตายเพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว
นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านหลายคนที่มีสีหน้าโศกเศร้าแบกเปลหามเพื่อช่วยชีวิตผู้คน
กู้ชูหน่วนทำการรักษาอาการบาดเจ็บให้กับคนในหมู่บ้านด้วยความเจ็บปวด ภายในใจของนางนั้นเยือกเย็นถึงขีดสุด
ในหูนั้นมีเสียงของอาหนิวกล่าวโทษตัวเองด้วยความคร่ำครวญดังกึกก้อง
"เมียข้า เมียของข้า เหตุใดเจ้าต้องจากข้าไปเช่นนี้ เจ้าตายไปแล้วข้าจะทำอย่างไร ลูกของเราจะทำอย่างไร"
"ข้ามันสารเลว ข้าฆ่าเมียของข้าเองได้อย่างไร ฮือ......สวรรค์ ทำไมท่านต้องทำกับข้าเช่นนี้ ท่านอยากให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอม แต่ทำไมท่านต้องเอาชีวิตภรรยาของข้าไปด้วย"
อาหนิวเอาหัวโขกกับพื้นอย่างรุนแรงและอดไม่ได้ที่จะทำให้ตัวเองตายไป
กู้ชูหน่วนเดินไปตรงหน้าเขาด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกและกล่าวอย่างแผ่วเบา "เจ้าตายได้ แต่เจ้าได้คิดหรือไม่ว่าหลังจากที่เจ้าตายไป ลูกสาวของเจ้าจะเติบโตได้อย่างไร? หรือเจ้าต้องการจะตายไปพร้อมกับลูกสาวของเจ้าด้วย?"
อาหนิวหยุดเอาหัวโขกพื้นลงทันที
เขากุมหัวใจของเขาด้วยความเจ็บปวด เจ็บปวดจนไม่อาจอธิบายออกมาได้
"อาสะใภ้หนิวอดทนเพื่อที่จะให้กำเนิดลูกสาวออกมา หากเจ้าตายไป เช่นนั้นเจ้าจะไม่รู้สึกผิดต่อเลือดของอาสะใภ้หนิวที่ไหลออกมาเลยหรือ"
แววตาของกู้ชูหน่วนรู้สึกเจ็บปวด นางย่อตัวลงและประคองอาหนิวขึ้นมา จากนั้นน้ำเสียงของนางก็นุ่มนวลขึ้น
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งที่นางเป็นห่วงเป็นกังวลมากที่สุดก่อนที่อาสะใภ้หนิวจะจากไปคืออะไร? คือเจ้า นางกลัวว่าเจ้าจะโทษตัวเองแล้วฆ่าตัวตาย นางให้ข้ามาบอกเจ้าว่า นางไม่โกรธเจ้าและขอร้องเพียงแค่ให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป เลี้ยงลูกให้เติบโตต่อไป"
ข้างๆ มีเสียงเด็กทารกดังขึ้น
อาหนิวรีบอุ้มลูกสาวของตัวเองขึ้นด้วยความตื่นตระหนก และค่อยๆ กล่อม เขากลัวว่าหากมีเสียงดังจะทำให้ลูกสาวของเขาตกใจได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...