กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 47

กู้ชูหลานได้ยินทุกคนในสำนักศึกษาวังหลวงพูดถึงนางอย่างเหยียดหยามและนางแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

“ข้าเปล่านะ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ”

“ถ้าเจ้าบริสุทธิ์จริงก็เอาโส่วกงซา*ออกมาให้ดูเป็นการพิสูจน์สิ”

กู้ชูหลานเม้มปากและนิ่งเงียบอยู่เป็นนาน

โส่วกงซาของนางหายไปนานแล้ว ถ้าหากพลิกแขนให้ดูจะไม่เท่ากับว่านางยืนยันความผิดของตัวเองหรือ

ผู้คนในสำนักศึกษาวังหลวงเริ่มหัวเราะและเอ่ยว่า “อย่างที่ข้าบอก นางไม่กล้าแสดงโส่วกงซาให้ดู นั่นเพราะนางเป็นโสเภณียังไงล่ะ”

“เมื่อครู่ข้ายังคิดว่าอาจจะเป็นแค่ข่าวลือ แต่พอคุณหนูห้าไม่กล้าเปิดโส่วกงซาให้ดู ก็พิสูจน์ได้แล้วว่านางไม่บริสุทธิ์ใจ เหอะ คนอย่างนี้ยังมีหน้ามาเรียนที่สำนักศึกษาวังหลวงอีกรึ รีบไสหัวกลับจวนอัครเสนาบดีไป๊ จะได้ไม่ต้องอับอายขายหน้า”

“เปล่านะ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ”

กู้ชูหลานปิดใบหน้าที่ร้อนวูบวาบของนาง

ทำไมกัน...

ทำไมภายในระยะเวลาแค่คืนเดียว ผู้คนในนครหลวงดูเหมือนจะรู้เรื่องนางกันหมด

ใครปล่อยข่าว

ใครกันแน่ที่เป็นคนปล่อยข่าว

ทันทีที่เงยหน้าขึ้นนางจึงเห็นว่ากู้ชูหน่วนกำลังยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

ฉับพลันนั้นเอง ไฟใจในของกู้ชูหลานก็จุดติดขึ้นมา นางย่างสามขุมเข้าไปหาและด่าทออย่างโกรธเกรี้ยว

“กู้ชูหน่วน เป็นเจ้าใช่ไหมที่ทำเช่นนี้ เจ้าจงใจปล่อยข่าวลือ บอกว่าข้า... บอกว่าข้าทำอย่างนั้น... ใช่หรือไม่...”

กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นอย่างไม่รู้เรื่อง เอ่ยอย่างบริสุทธิ์ใจว่า “น้องห้า เจ้าจะมาใส่ร้ายข้าทุกเรื่องไม่ได้นะ เจ้าเป็นน้องของข้า เหตุใดข้าจะต้องทำให้เจ้าแปดเปื้อนด้วย ทำเจ้าแล้วข้าจะได้อะไรงั้นหรือ”

“เจ้าโกหก ต้องเป็นเจ้าแน่ๆ เจ้าโกรธที่ข้าทำให้เจ้าต้องยกเลิกการหมั้นกับท่านเจ๋ออ๋อง เจ้าชอบท่านเจ๋ออ๋อง แต่ข้ากลับมาขัดขวางไม่ให้พบกันอยู่หลายต่อหลายครั้ง”

ขณะที่กู้ชูหลานกำลังพูดถึงเจ๋ออ๋อง เจ๋ออ๋องบังเอิญเดินมาพอดีและได้ยินคำพูดทั้งหมดของพวกนาง

เจ๋ออ๋องมีสีหน้าโกรธเคืองเล็กน้อยเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาแปลกๆ ของผู้คน

คุณหนูแห่งจวนอัครเสนาบดีทำให้เขานึกรังเกียจหมดทุกคน

เมื่อกู้ชูหลานเหลือบไปเห็นเจ๋ออ๋อง แววตาที่โหดเหี้ยมของนางก็ค่อยๆ อ่อนแสงลง นางรีบเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง ฟังข้าอธิบายนะเจ้าคะ ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์ ข้าไม่ได้ทำเรื่องสกปรกโสมมกับคนรับใช้พวกนั้น ท่านต้องเชื่อข้านะเจ้าคะ”