กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 484

เป็นอย่างที่คาดไว้ หลังจากที่ยาอายุวัฒนะขึ้นประมูล เหล่าผู้ประมูลต่างก็ตื่นเต้นขึ้นมา

มินึกเลยว่าจะมียาล้างไขกระดูกด้วย แถมยังมีมากมายหลายขวดและเปิดประมูลพร้อมกันครั้งละสามขวดอีก

เหล่าผู้มูลต่างแย่งชิงกันประมูล รวมทั้งบุคคลสำคัญจากตระกูลขุนนางก็มาพร้อมกับเงินมหาศาล จากนั้นก็ใช้เงินจำนวนมากประมูลยาล้างไขกระดูกไปแทบจะหมดสิ้น เอาไว้เพิ่มทักษะฝีมือให้กับศิษย์ในเผ่าได้ง่าย

หอประมูลที่ผู้คนล้นหลามอย่างมือฟ้ามัวดินเต็มไปด้วยผู้คนอีกครั้ง แม้กระทั่งตำแหน่งที่ยืนก็ยังเบียด

กู้ชูหน่วนนั่งมองผู้คนด้านล่างอยู่ในห้องส่วนตัวชั้นสามและตะลึงงันกับการแย่งชิงเพื่อประมูลของผู้คน

ยาล้างไขกระดูกเป็นเพียงยาที่นางกลั่นมาอย่างไม่ตั้งใจเท่านั้น เดิมทีคิดจะทิ้งมันเสียด้วยซ้ำ แต่มิอาจคาดถึงว่าจะขายดีเพียงนี้ แถมยังได้ราคางามและหมดภายในพริบตาอีกด้วย

บางคนก็สู้กันเพียงเพราะยาล้างไขกระดูกนี้

กู้ชูหน่วนกัดฟัน “หากรู้เช่นนี้ ข้าทำให้มากกว่านี้ก็คงดี”

เสี่ยวลู่ไปเป็นเจ้าภาพงานประมูลแล้ว ในห้องส่วนตอนนี้มีเพียงแค่กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานสองคน เยี่ยจิ่งหานถาม “เจ้าไปเอายาอายุวัฒนะมากเพียงนี้มาแต่ใดกัน?”

“จะมาจากไหนได้กันเล่า ก็กลั่นเองน่ะสิ”

“กลั่นเองงั้นรึ?”

“มิเช่นนั้น ท่านช่วยข้ากลั่นอย่างนั้นรึ?”

เยี่ยจิ่งหานจ้องนางเขม็ง ในสายตายังคงมิเชื่อนาง

แต่ทว่าในจวนอ๋อง นอกจากนางแล้วก็ไม่มีผู้ใดเข้ามาอีกเลย

ยาอายุวัฒนะในแหวนเก็บสะสมของนางนั้น เป็นไปมิได้ที่นางจะนำกลับมาจากเผ่าหยก

สายตาของเขาจ้องเขม็งจนกู้ชูหน่วนรู้สึกไม่สบาย กู้ชูหน่วนจึงอธิบาย “ก่อนหน้านี้ข้าได้รับม้วนตำราหนังแกะโบราณมา ข้าเลยกลั่นตามตำรา หากท่านไม่เชื่อก็ตรวจสอบดูได้”

“เพียงแค่ม้วนตำราหนังแกะโบราณและสมุนไพรพวกนั้นที่เจ้าสั่งให้คนไปซื้องั้นรึ?”

“ใช่แล้วล่ะ”เพียงแค่สมุนไพรพวกนั้นจะไปเพียงพอได้อย่างไรกัน เพราะว่านางได้สมุนไพรชั้นดีมาจากภูเขาสวินหลงอย่างไม่คาดคิดยังไงล่ะ มิเช่นนั้นจะสามารถกลั่นยาอายุวัฒนะพวกนั้นออกมาได้อย่างไรกัน

เยี่ยจิ่งหานมิรู้จะพูดเช่นไรต่อไปดี

ภรรยาของเขา มีเรื่องแตกต่างจากคนอื่นมากจริง ๆ

หากสิ่งที่นางพูดเป็นความจริง เช่นนั้น นางจะทำให้ทั้งแผ่นดินตะลึงแน่ ๆ

บรรลุด้วยตนเอง แถมยังกลั่นยาอายุวัฒนะระดับสี่ออกมาได้ แม้แต่นักกลั่นยาที่มีพรสวรรค์ ก็มิอาจกลั่นยาอายุวัฒนะระดับสี่ออกมาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้

หลังจากที่ยาล้างไขกระดูกขายหมดแล้วก็เปิดประมูลยาเสริมลมปราณต่อเลย หอประมูลครึกคริ้นขึ้นมาอีกครั้ง คนชั้นสูงในเมืองหลวงก็เข้าร่วมด้วยแทบทุกคน

เมื่อมีการประมูลยาขั้นเทพแล้ว หอประมูลก็เริ่มคัดแยกผู้คน เพราะว่าคนเบียดเต็มแล้วและเหลือไว้เพียงคนชั้นสูงที่ร่ำรวยและมีอำนาจไว้เท่านั้น

การประมูลเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด

มุมปากกู้ชูหน่วนเฟยรอยยิ้มออกมา

ถึงตอนนั้นนางจะให้ฝูกวงนำเงินพวกนี้กลับเผ่าหยกให้หมด

ในช่วงที่ยังหาไข่มุกมังกรไม่พบนั้น นางทำได้เพียงใช้ความสามารถของตนอย่างที่สุด เพื่อให้เผ่าหยกใช้ชีวิตได้ดีขึ้น แม้นว่าเผ่าหยกจะมิขาดตกบกพร่องเรื่องเงินก็ตาม…

มิรู้ว่าเจี้ยงเสวี่ยเข้ามาในห้องส่วนตัวตั้งแต่เมื่อใดกัน เขากระซิบอยู่ข้างหูเยี่ยจิ่งหายไปครู่หนึ่ง

สีหน้าเยี่ยจิ่งหานเปลี่ยนเล็กน้อย “ข้าจะออกไปข้างนอก และจะกลับมารับเจ้าโดยไว หากข้ายังมิกลับมา เจ้าก็คอยอยู่ในหอประมูลเสียก่อน ชิงเฟิงเจ้าอยู่คุ้มครองพระชายาไว้”

“พ่ะย่ะค่ะ...”พระชายาทำหน้าเศร้าใจ

สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดคือการอยู่กับพระชายา

กู้ชูหน่วนโบกมือให้เขาไปจัดการธุระเสียก่อน ส่วนตนเองจะดูการประมูงข้างล่างต่อและคิดแผนว่าจะหนีจากชิงเฟิงได้อย่างไร จากนั้นก็ไปสืบหาเรื่องไข่มุกมังกรที่เผ่าปีศาจ

“ตู้ม…”

ชิงเฟิงล้มลงกะทันหัน

กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นอย่างระวัง

ก็เห็นเสี่ยวลู่ที่มิรู้ว่าเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อใดกัน

เถ้าแก่เนี้ยแห่งหออันดับหนึ่งในใต้หล้างั้นร?

นั่นมันหน่วยข่าวกรองอันดับหนึ่งในใต้หล้าที่มีชื่อเสียงเรียงนามเหมือนกับหอเทียนหวั่งเลยมิใช่หรือ?

หอหนึ่งติดกับอีกหอหนึ่ง ผีสางวิญญาณเห็นเข้าก็เป็นกังวลใจ

เพียงแค่เป็นเรื่องที่พวกเขาต้องการสืบหา ก็ไม่มีเรื่องที่สืบหามามิได้

กู้ชูหน่วนมิอาจเชื่อ เป็นแค่จวนอัครเสนาบดียังมีเกราะที่ยอดเยี่ยมได้เพียงนี้ และนางเองก็ยังมิรู้ว่ายังมีเกราะอีกมากเพียงใดที่นางยังไม่ทราบอีก

“พวกเจ้าลุกขึ้นก่อนเถิด ให้ข้าได้รวบรวมสติครู่หนึ่ง”

เสี่ยวลู่และคนอื่น ๆ ลุกขึ้นและพูดอย่างตื่นเต้นทีละคนๆ

“นายท่าน ท่านไม่มาที่หอประมูลเฟิงเซียงนานแล้ว คราวที่แล้วที่ท่านมา พวกข้าก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่ คิดว่าท่านมีคำสั่งอะไรจะมอบหมายให้พวกข้าไปทำ แต่ทว่าพวกข้ารอเป็นเวลาก็มิได้รับคำสั่งจากท่านเสียที”

“ข้า…ข้าเสียความทรงจำน่ะ พวกเจ้าเข้าใจหรือไม่? ข้าจำเรื่องต่าง ๆ ของหอประมูลเฟิงเซียงมิได้เลยแม้แต่น้อย”

“ข้าน้อยทราบดีเพคะ เพราะว่าเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับนายท่าน ทำให้ท่านบาดเจ็บหนัก หลังจากฟื้นขึ้นมาความทรงจำหลาย ๆ อย่างก็หายไป แต่ยังโชคดีที่นายท่านปลอดภัยเพคะ”

“เรื่องนี้พวกเจ้าก็รู้อย่างนั้นหรือ?”กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่าจะมีแค่นางที่โง่เขลา คิดว่าพวกเขามิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางบ้าง

“เบื้องหลังของหอประมูลเฟิงเซียงคือหออันดับหนึ่งในใต้หล้าเพคะ เพราะเช่นนี้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับนายท่าน พวกข้าก็รู้ดีหมดเพคะ”

“อย่างนั้นหรือ เช่นนั้น พวกเจ้าลองบอกข้าทีว่าเหตุใดข้าจึงเสียความทรงจำได้และใครเป็นคนทำให้ข้าเจ็บหนักเพียงนี้กัน”

ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเสี่ยวลู่และคนอื่น ๆ ก็แย่ลง

เสี่ยวลู่กล่าวเสียงต่ำ “เหล่านักสืบสืบหาอยู่นานถึงได้พบว่า ในวันนั้น เพราะเพื่อตามหาไข่มุกมังกรลูกที่สี่ นายท่านจึงถูกอสุรกายระดับเจ็ดทำร้ายจนบาดเจ็บหนักแทบจะสิ้นลมหายใจ หลังจากนั้น ท่านก็เผชิญหน้ากับจอมมารเข้าและถูกจอมมารใช้ท่าไม้ตายโจมตีจนท่านบาดเจ็บสาหัส ทั้งยังโจมตีท่านจนตกหน้าผาไป ในช่วงที่ท่านบาดเจ็บเจียนตาย ท่านก็ได้พบกับคุณหนูอีกท่านหนึ่งแห่งจวนอัครเสนาบดีเข้า”

“นางใช้โอกาสช่วงที่ท่านกำลังจะสิ้นลมหายใจแล้วป้อนเหล้าเมาพันวันให้ท่านดื่ม ไม่นานนัก ท่านก็ฟื้นขึ้น หลังจากที่ท่านฟื้น ข้าน้อยก็สืบเจอว่าท่านเสียความทรงจำไปหมด ข้าน้อยจึงมิกล้าผลีผลามไปพบท่าน เกรงว่าท่านจะแกล้งเสียความทรงจำ และเพิ่งรู้ในภายหลังว่าท่าน…”

“เพิ่งจะรู้ว่าข้าเสียความทรงจำไปจริง ๆ สินะ”