กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 485

เสี่ยวลู่ยิ้มอย่างเขินอายด้วยความสง่างามที่ไม่มีใครเทียบได้

"นายท่าน ความทรงจำของท่านหายไปไม่เป็นไร แต่ท่านห้ามลืมข้าเด็ดขาด" จินเฉียงลูบศีรษะและยิ้มอย่างไร้เดียงสา

"เจ้าเป็นใครหรือ?"

"นายท่าน ข้าคือจินเฉียง คนที่ยกขวานขนาดใหญ่ยังไงล่ะ ท่านยังชมว่าข้ามีความแข็งแกร่งมีพละกำลังเยอะและมีศิลปะการต่อสู้เยี่ยม แถมยังบอกว่าข้าเป็นคนละเอียดอ่อนอีกด้วย?"

นางเชื่อว่ามีความแข็งแกร่งมาก

ศิลปะการต่อสู้ยอดเยี่ยมนั้นนางก็เชื่อ เพราะถึงอย่างไรเสียคนที่นี่ก็มีเส้นเลือดที่ปูดเป่งออกมา เมื่อได้เห็นก็รู้ได้ว่าเป็นยอดฝีมือ

ส่วนเป็นคนละเอียดอ่อนนี่ นางมองยังไงก็ไม่เหมือน

คนอื่นต่างเอามือกุมปากและหัวเราะ

"นายท่าน ข้าคือจางเหวินหู่ มีหน้าที่รวบรวมสมบัติหายากสำหรับการประมูล"

"นายท่าน ข้าคือจางอวิ๋นเจียว เป็นน้องสาวของจางเหวินหู่ มีหน้าที่จัดการของที่ทำการประมูล แต่จริงๆ แล้วทำหน้าที่กระจายเผยแพร่ข่าวออกไป"

"นายท่าน ข้าคือเฉียวหลง มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยทั้งหมดในงานประมูล"

"......"

ที่นี่มีด้วยกันทั้งหมดเจ็ดแปดคน เวลาอันน้อยนิดนี้ กู้ชูหน่วนไม่สามารถจำได้ว่าพวกเขาเป็นใครกันบ้าง

เพียงแต่ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย "ในเมื่อพวกเจ้าบอกว่า ตอนนั้นข้าได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก เช่นนั้นเหตุใดหลังจากที่ข้าฟื้นขึ้นมา กลับไม่รู้สึกว่ามีตรงไหนรู้สึกเจ็บปวดเลย?"

"นี่ก็เป็นเรื่องที่พวกข้าสงสัยมาตลอดเช่นกัน และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ทราบสาเหตุ หอเทียนหวั่งก็ไม่ทราบสาเหตุ หรือเป็นเพราะร่างกายของนายท่านมีความพิเศษออกไป จึงทำให้ร่างกายฟื้นตัวได้เร็วในชั่วพริบตาอย่างนั้นหรือ?"

"หากเป็นเช่นพวกเจ้าพูดมา ตอนนั้นอาการของข้าน่าจะสาหัสอย่างมาก แม้แต่ไข่มุกอะไรนั่นก็ไม่อาจรักษาให้หายได้ เช่นนั้นจะนับประสาอะไรกับความลับที่ซ่อนอยู่"

เรื่องนี้ ยังคงเป็นความสงสัยความลึกลับที่ยังไม่คลี่คลาย

และบนโลกใบนี้คนที่สามารถคลี่คลายได้ก็คือนายท่านของพวกเขา กู้ชูหน่วนนั่นเอง

แต่นายท่านของพวกเขากลับความจำเสื่อมและลืมเรื่องราวทั้งหมดไป

"และยังมีอีก พวกเจ้าบอกว่าข้าถูกอสุรกายระดับขั้นที่เจ็ดทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส และยังถูกจอมมารทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ศิลปะการต่อสู้ของข้าถูกปิดผนึกเอาไว้แล้วไม่ใช่หรือ? ข้าจะมีพละกำลังมากมายเช่นนั้นได้อย่างไร? และเหตุใดที่จอมมารต้องทำร้ายข้าด้วย?"

"จอมมารมีทั้งความชอบธรรมและความชั่วร้าย เขามักจะหาเรื่องท่านตลอดเวลาและหาเรื่องเปรียบเทียบความเหนือกว่ากับท่านอยู่เสมอ ท่านตามล่าหาไข่มุกมังกร เขาก็ออกตามล่าหาไข่มุกมังกรด้วยเช่นกัน เพียงแต่การตามล่าหาไข่มุกมังกรของเขานั้นก็เพื่อไม่ต้องการให้ท่านได้ไปครอบครองก็เท่านั้น"

ปัดโธ่

เจ้าลูกสุนัข

นางรู้ว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไรอย่างแน่นอน

จงใจแย่งของรักของคนอื่นเช่นนี้ไม่เรียกว่าไร้สาระแล้วจะให้เรียกว่าอะไร

หลังจากที่กู้ชูหน่วนรู้ว่าซือม่อเฟยคือจอมมาร นางก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับเขาแล้ว และตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาอีกเลย

เขาควบคุมเผ่าปีศาจไม่ดี ทำให้เผ่าปีศาจมีบรรยากาศที่เลวร้ายป่าเถื่อน ทำให้เยี่ยเฟิงและผู้คอยปรนนิบัติคนอื่นๆ ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก

เมื่อนึกถึงเยี่ยเฟิง นางก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจเล็กน้อย

"สำหรับเรื่องผนึก นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ยังเป็นปริศนาและยังไม่ได้คลี่คลาย"

"......"

"พวกเจ้าขึ้นชื่อว่าเป็นหน่วยที่มีชื่อเสียงเรื่องการรายงานข่าวไม่ใช่หรือ? เหตุใดเรื่องนี้ก็ไม่รู้ เรื่องนั้นก็ไม่รู้ล่ะ"

"นายท่าน หน่วยที่มีชื่อเสียงเรื่องการรายงานข่าวก็เป็นเพียงแค่เรื่องที่ตรวจสอบมาได้มีความถูกต้องและข้อมูลมากกว่าที่อื่นก็เท่านั้น แต่ไม่ใช่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถตรวจสอบได้ทั้งหมด อีกอย่าง ร่างกายของนายท่านก็มีข้อกำหนดมากมายและยังเก็บความลับได้ดีเช่นนี้ คนปกติที่ไหนจะตรวจสอบเจอล่ะขอรับ"

"แต่ครั้งนี้เราตรวจเจอเรื่องที่สำคัญอย่างมากเรื่องหนึ่ง ดังนั้นจึงรีบมาปรึกษานายท่าน"

"โอ้......เรื่องอะไรหรือ?"

หรือว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับไข่มุกมังกร?