"ไปตอนนี้เลยหรือ?" รีบร้อนเช่นนั้นเลยหรือ?
"ท้องฟ้ายังสว่างอยู่เลยนี่ กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ ข้าอยู่แต่ในจวนท่านอ๋องจนรู้สึกเบื่อหน่ายมานานแล้ว อีกอย่างวันนี้ข้าก็รู้สึกอารมณ์ดีที่ได้เงินมาเป็นจำนวนมาก"
"ได้" เยี่ยจิ่งหานยิ้มอย่างมีเลศนัย
และเขาก็ไม่ซักถามนางว่าไปเรียนวิชาการกลั่นยามาจากที่ไหน และไปหาตัวยาสมุนไพรมาจากที่ไหน เหตุใดถึงปรุงยาอายุวัฒนะที่วิเศษและเยอะมากมายเช่นนี้
ตั้งแต่ที่กู้ชูหน่วนย้อนเวลามาที่นี่ นับว่าเป็นครั้งแรกที่นางได้เข้าวังหลวงอย่างจริงจัง
ที่นี่มีคานไม้แกะสลักและอาคารทาสีงามสง่า สีเหลืองทองแสดงความรุ่งโรจน์ และพระตำหนักก็เชื่อมต่อกันและเรียงรายกระจัดกระจาย
นางเดินเข้าไปพร้อมกับเยี่ยจิ่งหาน ผู้ที่เดินผ่านไปมาต่างคุกเข่าแสดงความเคารพ และร่างกายของพวกเขาก็สั่นด้วยความหวาดกลัว
ในพระราชวังที่กว้างใหญ่นี้ ทางที่พวกเขาผ่านตลอดทางราวกับว่าเข้าสู่ดินแดนที่ไม่มีใครกล้าหยุดพวกเขาได้
กู้ชูหน่วนคิดหาวิธีปลีกตัวออกจากเยี่ยจิ่งหาน
เมื่อเข้าไปยังห้องเก็บสมบัติ นางไม่กล้าที่จะพูดออกไปตรงๆ ว่านางต้องการหัวใจของเข็มทิศ
นางพยายามอยู่หลายครั้งให้เยี่ยจิ่งหานมีเรื่องอื่นต้องจัดการ และให้นางไปยังห้องเก็บสมบัติคนเดียว และเดินเล่นภายในวังหลวง
แต่ไม่รู้ว่าเยี่ยจิ่งหานเป็นอะไร เขากลับไม่หนีห่างไปไหนเลย และพยายามจะเข้าไปยังห้องเก็บสมบัติกับนาง
ไม่รู้ว่าเดินอ้อมไปกี่ถนนหนทางในวัง แต่ในที่สุดก็มาถึงห้องเก็บสมบัติ
ห้องเก็บสมบัติมีการจัดกำลังเฝ้าคุ้มกันอย่างหนาแน่น เมื่อเข้าไปข้างในจะมีคนคอยเปิดกับดักแต่ละด่านเข้าไป จากนั้นพวกเขาจึงจะสามารถเข้าไปได้
ภายในมีประตูหินทั้งหมดห้าประตู
หลังจากเข้าประตูหินสุดท้าย แม้ว่านางจะได้เห็นสมบัติล้ำค่ามามากมาย แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ
ที่นี่มาชั้นวางเรียงรายกันเป็นแถว ชั้นวางอันแรกเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าที่ส่องประกายด้วยแสงประหลาด
มีสมบัติละลานตา ไข่มุกทะเลตะวันออกที่มีขนาดใหญ่ราวกับนกพิราบ แต่ละเม็ดนั้นมีขนาดใหญ่เท่ากัน เป็นวงกลมเปล่งประกายเงางาม แต่ละเม็ดนั้นมีมูลค่ามากถึงทองคำนับหมื่นชั่ง
นอกจากนี้ยังมีตำราและภาพวาดในสมัยโบราณอีกจำนวนมาก อัญมณีโมราและอื่นๆ มากมาย
กู้ชูหน่วนร้องออกมาด้วยความตกใจ "สมบัติมากมายเช่นนี้เลยหรือ?"
"ถูกใจสิ่งไหน เจ้าเลือกได้เลย"
อะไรคือเรียกว่าถูกใจสิ่งไหน ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ นางล้วนต้องการทั้งสิ้น
แต่เมื่อเทียบกับหัวใจของเข็มทิศแล้ว นางต้องการหัวใจของเข็มทิศมากกว่า
"ได้ ข้าจะรีบไปเลือกเดี๋ยวนี้"
ในใจของกู้ชูหน่วนมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
นางคิดไม่ถึงเลยว่าหัวใจของเข็มทิศจะตกมาอยู่ในมือของนางได้อย่างง่ายดายเช่นนี้
หลังจากเปิดกล่องหีบมาแล้วนับไม่ถ้วน ภายในมีทุกอย่าง แต่สิ่งที่ไม่มีก็คือหัวใจของเข็มทิศ
ที่มีก็แค่เพียงจี้สร้อยหยกที่มีรูปทรงเป็นรูปหัวใจ
แต่รูปหัวใจที่มีขนาดเท่ากับเข็มทิศของนางกลับไม่มี และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นหัวใจเข็มทิศที่นางต้องการ
กู้ชูหน่วนกลัวว่าเยี่ยจิ่งหานจะสงสัย ตอนเริ่มแรกนางก็ยังพอทำทีท่าหาสิ่งที่ชอบ แต่ยิ่งหาไปเรื่อยๆ หัวใจของนางก็รู้สึกว้าวุ่นขึ้นมา
แต่หลังจากที่ค้นหาอยู่นาน กลับไม่มีหัวใจของเข็มทิศเลย
"เป็นอย่างไรบ้าง มีสิ่งที่ถูกใจหรือไม่?" เยี่ยจิ่งหานนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เขานั่งจิบชาพลางและมองไปที่นาง
"ท่านอ๋อง ที่นี่มีของดีเยอะแยะมากมายเหลือเกิน ข้าเลือกจนตาลายไปหมดแล้ว รู้สึกว่าข้าจะชอบแทบทุกอย่างเลย ท่านให้เวลาข้าอีกหน่อยนะ ข้าขอเลือกอีกประเดี๋ยว"
กู้ชูหน่วนเพิ่มความเร็วมากขึ้นและทำการหาใหม่อีกครั้ง แม้แต่มุมอับต่างๆ ก็ค้นหาอย่างละเอียด และนางยังแอบสังเกตว่ามีห้องลับที่แยกออกไปหรือไม่ แต่น่าเสียดายที่ทำให้นางต้องผิดหวังอีกครั้ง
ที่นี่ยังคงไม่มีอะไรทั้งนั้น
"เจ้ากำลังหาอะไรอยู่หรือ?"
"แน่นอนว่าท่านเป็นคนระแวงระวังเช่นนี้ หากมีสมบัติล้ำค่าหลบซ่อนอยู่ตามมุมต่างๆ เพื่อจงใจไม่ให้ข้าหาเจอ เช่นนั้นข้าก็เสียดายแย่" กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเขินอาย
"ห้องเก็บสมบัติไม่มีห้องลับที่แยกออกไป ที่นี่ หากไม่มีคำสั่งของข้า ใครก็ไม่สามารถเข้ามาได้" คำพูดนี้เขาพูดออกมาอย่างมั่นใจ
กู้ชูหน่วนทำการค้นหาเป็นครั้งที่สามก็ยังหาไม่พบ จากนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะลองถามเยี่ยจิ่งหานต่อหน้า "ของทุกสิ่งที่มีมูลค่าจะถูกเก็บเอาไว้ที่นี่อย่างนั้นหรือ หรือว่าท่านเห็นว่าเพราะข้าต้องการมาที่นี่ จึงได้แอบเก็บสมบัติมีค่าบางอย่างเอาไว้"
"พระชายาคิดว่าข้าจะแอบอะไรอย่างนั้นหรือ? โลกนี้ข้าอยากได้อะไรข้าก็ได้มา ข้าจำเป็นต้องแอบซ่อนด้วยหรือ? แต่พระชายาเองหรือไม่ที่มีเจตนาอื่นแอบแฝง"
"พูดจาเหลวไหล ข้าแค่กลัวว่าท่านจะนำสมบัติอะไรไปแอบซ่อนเอาไว้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าก็เอาสิ่งนี้"
กู้ชูหน่วนเลือกไข่มุกราตรีที่มีขนาดใหญ่โตอันนั้นขึ้นมา
ในตอนกลางคืน ไข่มุกราตรีนี้จะเรืองแสงเปล่งประกายขึ้นช้าๆ และสามารถส่องสว่างทุกสิ่งรอบๆ ตัวได้ นอกจากนี้ ไข่มุกราตรียังสามารถใช้เป็นอุปกรณ์ส่องสว่างในเวลากลางคืนได้อีกด้วย และที่สำคัญมูลค่าของมันก็ไม่ได้ต่ำต้อยไปกว่าสิ่งอื่นภายในห้องนี้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...