กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 496

"เด็กโง่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าสร้อยเส้นนั้นคืออะไร?"

"ไม่รู้เพคะ แต่ข้าเกลียดมัน มันทำให้ข้าสูญเสียเสด็จพ่อกับเสด็จพี่" แม้เสด็จพี่จะไม่ใช่พี่น้องในอุทรเดียวกัน ทว่าก็ปฏิบัติต่อนางดียิ่งกว่าพระเชษฐภคินีในสายเลือด

"เสด็จพ่อของเจ้าแย่งชิงสร้อยเส้นนั้นมาได้ด้วยความยากลำบาก โดยคิดจะมอบให้เผ่าหยก ทว่าเผ่าหยกกลับตัดขาดกับโลกภายนอก หลายปีมานี้ไม่เคยปรากฏตัวเลย"

กำลังวังชาของพระพันปีคล้ายกับถูกสูดหมดจนเหือดแห้ง

พระองค์รอมานานแรมปี อยากมอบสร้อยเส้นนี้ให้เผ่าหยกในสภาพที่สมบูรณ์

ทว่าคนใกล้ชิดที่สุดของพระองค์ต้องจบชีวิตด้วยสาเหตุที่เกิดจากสร้อยเส้นนี้ ทุกครั้งที่พระองค์เห็นสร้อยเส้นนี้ พระองค์ก็จะอดโศกาลัยไม่ได้

และเป็นเพราะเหตุผลนี้ หลายปีมานี้พระองค์จึงไม่อยากถามไถ่เรื่องสร้อยคอเส้นนี้อีก

องค์หญิงตังตังพูดเอื่อย ๆ "เผ่าหยกคืออะไรเพคะ?"

"ช่างเถอะ ล้วนเป็นเรื่องอดีต ผ่านมานานหลายปีแล้ว เผ่าหยกอาจดับสูญแล้วก็เป็นได้ มิฉะนั้นก็ต้องปรากฏตัวสิ ตอนนี้พูดไปก็ไร้ประโยชน์"

"หากสร้อยเส้นนั้นสำคัญมากจริง ๆ ข้าจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอามันคืนจากกู้ชูหน่วน"

"ไม่แน่ว่าสวรรค์จงใจให้สร้อยเส้นนั้นตกอยู่ในมือกู้ชูหน่วนก็เป็นได้"

"งั้นพวกเราไม่ต้องไปเอาคืนแล้วเหรอเพคะ?"

"ไม่ต้องแล้ว เอาคืนมาแล้วจะทำอะไรได้ คนที่ข้ารักและหวงแหนก็กลับมาไม่ได้ เภทภัยของเผ่าหยกคงไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้เพราะสร้อยเส้นเดียวหรอก"

พระพันปีจากไปด้วยความเศร้าสลด

องค์หญิงตังตังฟังแล้วก็มึนงง ไม่รู้ว่าพระองค์กำลังพูดถึงสิ่งใด

นางรู้เพียงว่าตัวเองสูญเสียวัตถุล้ำค่าไปแล้วอีกหนึ่งชิ้น

ก่อนหน้านั้นนางเสียหยกจันทร์เสี้ยวไป พระพันปีเกรี้ยวกราดมาก

ยามนี้นางยังทำให้สร้อยหลุดลอยจากมือ ส่งผลให้พระพันปีทุกข์ทนใจ

กู้ชูหน่วนออกจากวัง ทว่าไม่ได้กลับจวนหานอ๋อง หากแต่เปลี่ยนทิศไปยังสำนักศึกษาหลวง

นางคิดว่าสำนักศึกษาหลวงปลอดภัยกว่าจวนหานอ๋อง อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่มีคนจับตามองนางมากนัก

ภายในเรือนสำนักศึกษาหลวง กู้ชูหน่วนมั่นใจว่าปลอดภัยแล้ว จึงกล่าวเสียงเคร่งขรึม "ฝูกวง"

"ขอรับ"

"เฝ้าสังเกตการณ์ด้านนอก ไม่ว่าใครเข้าใกล้ เจ้าก็ต้องรายงานข้าให้หมด"

"ขอรับ"

กู้ชูหน่วนนำเข็มทิศกับดวงตารูปหัวใจออกจากวงแหวนอวกาศ

นางวางดวงตารูปหัวใจในรูของเข็มทิศ

กรอบแกร็อบ

เข็มทิศเริ่มหมุน

หนึ่งรอบ สองรอบ สามรอบ สิบรอบ ห้าสิบรอบ หนึ่งร้อยรอบ.......

โดยจะหมุนเร็วขึ้นทุกขณะ

ลวดลายบนเข็มทิศเกิดการเปลี่ยนแปลง และที่สำคัญกลายเป็นสีทอง

กู้ชูหน่วนเบิกบานใจยิ่ง

นางทายถูกแล้ว

สร้อยดวงตารูปหัวใจก็คือดวงตาของเข็มทิศ

มันเร็วจนเหลือเชื่อ กู้ชูหน่วนดูไม่ทัน เห็นเพียงแสงสีทองเจิดจ้าขึ้นเรื่อย ๆ

โชคดีที่อยู่ในตอนกลางวัน หาไม่แล้ว สิ่งแปลกประหลาดครั้งใหญ่เช่นนี้ ย่อมหนีไม่พ้นสายตาผู้คนแน่

ท้ายที่สุด