สรุปเนื้อหา บทที่ 498 – กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง
บท บทที่ 498 ของ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อี้หมิง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะเย้ย "จะเป็นไปได้อย่างไร พวกเขามีภรรยามีลูก และเรียนหนังสืออยู่ที่นี่ แต่ข้ายังไม่มีลูก ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะไม่ตั้งใจเรียน ท่านอาจารย์ซั่งกวนวางใจได้ ข้าจะตั้งใจเรียนเรียน แสวงหาความรู้ ข้าจะแต่งเรื่องที่ดีที่สุดและน่าประทับใจที่สุด"
"เช่นนั้นก็ดี อาจารย์จะตั้งหน้าตั้งตารอ"
"รับคำสั่งเจ้าค่ะ รับรองว่าจะทำให้สำเร็จ"
ซั่งกวนฉู่นำปิ่นระย้าหยกขาวออกมาจากผ้าคลุม เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าในสายตาของกู้ชูหน่วนมีความปรารถนาและความแน่วแน่ ราวกับว่าต้องการจะชนะ
เหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ ประการแรกคือเขาต้องการมอบให้ปิ่นระย้ากับกู้ชูหน่วน แต่ก็ไม่มีเหตุผล
ประการที่สองคือต้องการดูว่านางจะสามารถแต่งเรื่องให้ประทับใจผู้คนอย่างไร และจะเกี่ยวข้องกับวัยเด็กของนางหรือไม่
ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตาเรียนวิชานี้ และคิดว่าจะเขียนอย่างไร จึงจะสามารถทำให้ผู้คนประทับใจได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกู้ชูหน่วน นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ใกล้ชิดซั่งกวนฉู่ นางไม่อยากจะปล่อยไปอย่างเปล่าประโยชน์
กู้ชูหน่วนหยิบปากกาขึ้นมา และแทบไม่ต้องคิดอะไร นางเขียนได้อย่างลื่นไหล ราวกับว่ามีเรื่องมากมายที่อยู่ในหัวของนาง และอาจจะล้นกระดาษได้
เมื่อเห็นท่าทางของกู้ชูหน่วน กู้ชูอวิ๋นก็ยิ่งกังวลมากขึ้น แต่ยิ่งกังวล นางก็ยิ่งแต่งได้ไม่ดี และหัวสมองของนางก็จะระเบิด
"พวกเจ้าดูสิ กู้ชูหน่วนเขียนได้อย่างรวดเร็วยิ่งนัก"
"ใช่ ราวกับว่านางไม่ต้องคิดอะไร แต่เขียนได้ยาวเหยียด"
"นางคงไม่ได้เขียนส่งเดชหรอกนะ มีใครบ้างที่เขียนได้โดยไม่ต้องคิด ต่อให้เขียนส่งเดชก็ยังต้องคิด"
"ใครจะไปรู้ คุณหนูสามตระกูลกู้ไม่ใช่คุณหนูสามที่ไร้ความสามารถอีกต่อไปแล้ว บางทีนางอาจจะมีคารมคมคายจริง ๆ ก็ได้"
"ไอ้หยา ข้าว่าพวกเจ้าจะสนใจทำไมว่านางทำอะไร พวกเรารีบ ๆ เขียนให้เสร็จ จะได้ไม่ถูกนางตัดหน้า"
"ก็ใช่ พวกเรารีบ ๆ เขียนกันเถอะ"
เมื่อหมดเวลาของวิชานี้
ระฆังก็ดังขึ้น เป็นบ่งบอกว่าหมดเวลาแล้ว
อาจารย์ซั่งกวนกล่าวว่า "หมดเวลาแล้ว พวกเจ้าแต่งกันว่าอย่างไรบ้าง
"อาจารย์ ขอเวลาอีกหน่อยได้หรือไม่ ข้ายังแต่งไม่เสร็จเลย"
"อาจารย์ ข้าก็ยังแต่งไม่เสร็จ”
"อาจารย์ เวลาน้อยเกินไป ไม่ว่าจะแต่งอย่างไร ก็ยังไม่น่าประทับใจ"
"กู้ชูหน่วน เจ้าล่ะ" ซั่งกวนฉู่ถามกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนส่ายหัว "เวลาน้อยเกินไปจริง ๆ แต่อาจารย์บอกแล้วไม่ใช่หรือว่ามีเวลาครึ่งเดือนท่านให้เวลาข้าอีกหน่อย ข้าใกล้จะแต่งเสร็จแล้ว"
เรื่องที่ทุกคนแต่งต้องเผยแพร่ออกไป
ทุกคนต่างมองหน้ากัน
และตกตะลึงเมื่อเห็นเรื่องที่กู้ชูหน่วนแต่ง
ชื่อเรื่องนางพญาหวนคืนเมื่อมีทรราช และบทแรกคือนางเอกถูกทรมาน
หากจะให้เหล่าราษฎรของรัฐเยี่ยบอกว่าเรื่องที่นางแต่งเป็นเรื่องราวที่ดีที่สุดและน่าประทับใจที่สุด จะต้องใช้เวลานานแค่ไหน?แล้วอี้เฉินเฟยจะรอจนถึงตอนนั้นได้หรือ?
"อาจารย์ซั่งกวน ท่านล้อข้าเล่นใช่หรือไม่ ท่านรู้ว่ารัฐเยี่ยใหญ่มากแค่ไหน อย่าว่าแต่ให้พวกเขาประทับใจและยอมรับเลย แม้ว่าการเผยแพร่เข้าไปยังพวกเขาก็คงต้องใช้เวลาหนึ่งปีหรือสองปี"
หากเป็นเช่นนี้จริง ๆ นางก็คงปฏิเสธที่จะแต่งเรื่องนี้ต่อไป และหาวิธีอื่นที่เอาปิ่นระย้าหยกขาวมา
นัยน์ตาของนางแน่วแน่มาก ซั่งกวนฉู่กล่าวเบา ๆ "เช่นนั้นก็ทั่วทั้งเมืองหลวง และไม่ต้องต่อรองอีก มิเช่นนั้นรางวัลจะถูกเอาคืน"
"อีกอย่าง เรื่องนี้ก็แต่งได้ดี ไม่ควรจบลงอย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นจะถูกยกเลิก"
กู้ชูหน่วนกัดฟัน "ตกลง"
ช่างเถอะ เพื่อปิ่นระย้าหยกขาว นางจะต้องสู้
กู้ชูหน่วนแต่งเรื่องอยู่ที่สำนักศึกษาทั้งวัน นางแต่งเรื่องได้ดีมากจนดึงดูดความสนใจของนักเรียนในสำนักศึกษาอย่างลึกซึ้ง
นักเรียนทุกคนล้วนแต่ไม่สามารถเขียนต่อไปได้ แม้แต่กู้ชูหน่วนก็ไม่สามารถเขียนต่อไปได้เช่นกัน
ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อดูนางเขียน และบางคนถึงกับรอดูทุกคำที่นางเขียน และคัดลอกกลับไปให้คนในครอบครัวอ่าน
ทุกครั้งที่กู้ชูหน่วนเขียนได้หนึ่งแผ่นก็จะมีคนรวบรวมไปให้อาจารย์ซั่งกวนอ่าน
อาจารย์ซั่งกวนแทบไม่ได้กลับไปเลยทั้งคืน เขานั่งอยู่ในสำนักศึกษา เพื่อรอต้นฉบับของกู้ชูหน่วน
สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...