กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 525

ยังมีเวลาอีกสิบสองวันจะถึงคืนพระจันทร์เต็มดวงถัดไป

กู้ชูหน่วนต้องการเดินทางไปสามแห่งเพื่อค้นหากุญแจรูปดาวจำนวนสามดวงจากนั้นก็ไปค้นหาไข่มุกมังกรเม็ดที่หก ต่อจากนั้นก็ยังมีไข่มุกมังกรเม็ดที่เจ็ด

เวลาสิบสองวันช่างกระชั้นชิดยิ่งนัก

กู้ชูหน่วนแทบรอไม่ไหวที่จะให้ซือม่อเฟยพานางไปยังเขตหวงห้ามของเผ่าปีศาจในทันที

จอมมารบีบบังคับนางให้จนมุมแล้วกล่าวยั่วว่า "พี่หญิงท่านรีบเร่งเข้าไปในเขตหวงห้ามเนื่องจากเหตุใดกันแน่?"

กู้ชูหน่วนกำลังจะเอ่ยปากจอมมารก็ยื่นนิ้วเรียวยาวราวกับหยกพร้อมเสียงชู่ว์ เสียงของเขาราวกับว่าจะมีมนต์อย่างหนึ่งที่สามารถสะกดจิตได้ “อาม่อไม่ชอบความรู้สึกถูกหลอก พี่หญิงอย่าได้หลอกลวงอาม่อ แน่นอนว่าอาม่อรู้ว่าท่านคงไม่คิดที่จะโกหกข้าหรอกใช่หรือไม่?”

"......"

คำพูดก็ได้กล่าวให้นางเสียแล้วเช่นนั้นนางควรจะกล่าวสิ่งใดหล่ะ

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้วกลับต้อนเขาไปที่มุมพร้อมจ้องมองเขาอย่างดุดัน "ทำไม เจ้ารู้สึกเสียใจภายหลังแล้วจึงไม่ต้องการพาข้าเข้าไปแล้วหรือ?"

“พี่หญิงยังไม่ได้ตอบกลับต่อคำพูดของข้าเลย”

“ข้าต้องการเข้าไปเปิดหูเปิดตา ได้หรือไม่？”

จอมมารยิ้มเจ้าเล่ห์และปล่อยให้นางวางตัวอยู่เหนือโดยกดเขาเอาไว้อย่างดุดันจากนั้นจอมมารก็ยิ้ม "พี่หญิงอยากได้กุญแจรูปดาวมาหล่ะสิ"

กู้ชูหน่วนสูดหายใจเข้าพร้อมค่อยๆกำมือแน่น

แม้ว่าภายนอกนางจะดูดเหมือนปกติไม่มีสิ่งใดแตกต่างแต่การแปรเปลี่ยนอันน้อยนิดนั้นก็ยังไม่สามารถพ้นสายตาจอมมารได้

เดิมทีจอมมารเพียงแค่คาดเดาแต่ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว กู้ชูหน่วนเข้าไปในเขตหวงห้ามของเผ่าปีศาจก็เพื่อต้องการได้ญแจรูปดาวมาก็เท่านั้น

กู้ชูหน่วนคลายจากเขาราวกับว่าไม่ได้สนใจ "กุญแจรูปดาวอันใดข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน"

จอมมารก็ไม่ได้สนใจเช่นเดียวกันเพียงแค่อุ้มร่างนางขึ้นจากนั้นค่อยๆวางลงบนเตียง “พี่หญิงอาการบาดเจ็บของท่านยังไม่หาย ขาและเท้าของท่านก็ยังไม่หายดีไม่เป็นการดีที่จะยืนอยู่ตลอด ท่านนอนลงอย่างเชื่อฟังแล้วอาม่อจะรีบกลับมา”

กู้ชูหน่วนยื่นมือออกเพื่อต้องการจะเรียกเขาเอาไว้แต่ว่าตรงหน้าไหนเลยจะยังมีเงาของจอมมารอยู่

อะไรวะ......

เจ้านี่ คงจะไม่ได้ใช้โอกาสนี้ซ่อนกุญแจรูปดาวเอาไว้หรอกนะ?

กู้ชูหน่วนลงจากเตียงเดินกะเผลกๆออกไปแล้วถามทหารยามที่อยู่ข้างๆ "จอมมารหล่ะ ไปที่ใดแล้ว? "

“ตอบฮูหยินข้าน้อยก็ไม่รู้ว่าจอมมารไปที่ใด?”

“เรียกผู้ใดว่าฮูหยิน?”

“เรียกท่านว่าฮูหยิน จอมมารบอกแล้วว่าต่อไปคนในเผ่าปีศาจทั้งหมดจะต้องเรียกท่านว่าฮูหยิน หากฝ่าฝืนจะถูกตีเป็นจำนวนสองร้อยกระดาน”

"......"

“เจ้าไปถามให้หน่อยว่าจอมมารไปที่ใดแล้ว จากนั้นรีบมารายงานข้าโดยเร็ว”

"ขอรับ ฮูหยิน"

กู้ชูหน่วนก้าวเซ

แทบจะไม่อยากจินตนาการเลยว่าหากเยี่ยจิ่งหานได้ยินพวกเขาเรียกนางว่าฮูหยินจะส่งทัพทหารมาเหยียบภูเขาอวิ๋นฉีให้ราบคาบไปเลยโดยตรง

คนรับใช้กลับมาอย่างรวดเร็วและได้ข่าวตอบกลับมาว่าไม่มีผู้ใดรู้ว่าจอมมารไปที่ใด ดูเหมือนว่าเขาจะหายตัวไปในอากาศเสียแล้ว

หลังจากถามอยู่เป็นเวลานานจนในที่สุดก็มีคนตอบว่าจอมมารไปทางเขตหวงห้าม แต่ว่าความเร็วนั้นรวดเร็วเกินไปจนไม่รู้ว่าจอมมารเข้าไปในเขตหวงห้ามแล้วหรือไม่

เป็นเวลาทั้งวันทั้งคืนซือม่อเฟยก็ไม่ปรากฏ

กู้ชูหน่วนกระสับกระส่าย

หากปราศจากการนำของจอมมารแล้วเป็นไปไม่ได้ที่นางจะสามารถเข้าไปในเขตหวงห้ามได้

หากว่าซือม่อเฟยย้ายตำแหน่งของกุญแจรูปดาวแล้วนางต้องการหาให้พบอีกก็คงจะลำบากนัก

เช้าวันรุ่งขึ้นกู้ชูหน่วนไม่สามารถรอได้อีกต่อไปและต้องการบุกเข้าไปในเขตหวงห้ามแต่ว่าจู่ๆซือม่อเฟยก็ปรากฏตัวขึ้น

เขาสวมชุดบัณฑิตแขนกว้างสีแดงเพลิงซึ่งเผยให้เห็นหน้าอกขนาดใหญ่อันแข็งแรงและน่าดึงดูด ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติมีลักษณะซีดเซียวผิดปกติที่ดูไม่ค่อยออกมากนัก

เขาพิงอยู่ที่มุมกำแพงอย่างเกียจคร้านพร้อมขยิบตาไปทางนาง

กู้ชูหน่วนระเบิดความโมโหหลายๆเรื่องขึ้นมา

"เจ้าไปที่ใดมา?"

จอมมารยกริมฝีปากขึ้นแล้วยิ้มจากนั้นหยิบกล่องๆหนึ่งออกมาจากอกอย่างลึกลับแล้วยื่นให้กับกู้ชูหน่วน

กล่องเป็นสีแดงเพลิงแกะสลักเป็นรูปดอกโบตั๋นเสมือนจริง ท่ามกลางความไม่ชัดแจ้งบนกล่องยังมีกลิ่นเลือดอยู่ด้วย

“ทำอันใด？” นางถาม