บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันทีทันใด
ใบหน้ารูปดอกท้อที่มีมนต์เสน่ห์ของจอมมารมืดมนลงอย่างฉับพลัน จิตสังหารพาดผ่านเข้ามาจนทุกคนรู้สึกตึงเครียด
แต่ยังโชคดี ไม่รู้ว่าเยี่ยจิ่งหานทำอย่างไร แค่เขายกแขนเสื้อขึ้น จิตสังหารนั้นก็มลายหายไป
ทุกคนโล่งอก
แต่ยังไม่ทันจะถอนหายใจออกมา จิตสังหารก็แผ่ซ่านออกมาอีกครั้ง
เยี่ยจิ่งหานกับจอมมารคุมเชิงซึ่งกันและกัน แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้ทำอะไร แต่รอบกายกลับเต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล บางคนที่มีฝีมือไม่มากพอถึงกับรู้สึกกดดันจนต้องหมอบลงไปกับพื้น
นี่คือพลังระหว่างราชากับราชา
กู้ชูหน่วนกุมขมับ
นางรู้ว่าพวกเขาจะต้องต่อสู้กันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ถ้าพบหน้ากัน
ปึงๆๆๆ
กระเบื้องมุงหลังคาที่อยู่ไกลออกไปลอยขึ้นมาอย่างฉับพลันและก่อตัวเป็นค่ายกลขนาดยักษ์สองกลุ่มกลางอากาศ สุดท้ายกระเบื้องเหล่านั้นก็ปะทะเข้าหากันเสียงดัง แตกกระเด็นไปทุกทิศทุกทางและปะทะเข้าหาฝูงชน
ผู้คนที่มาร่วมการชุมนุมพากันตกใจ มองไปยังกระเบื้องที่ตกลงมาจากฟ้าอย่างหวาดกลัว
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่อให้พวกเขาจะอยากซ่อนตัวก็สายไปเสียแล้ว
ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานนั้นเอง อยู่ๆ ก็มีฝ่ามือที่นุ่มนวลและทรงพลังมาดูดกระเบื้องเหล่านั้นไป วางปนเปกันบนพื้นจนกลายเป็นกองภูเขากระเบื้อง
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงที่ไพเราะดุจดั่งกล้วยไม้บนหุบเขาที่ว่างเปล่าก็ค่อยๆ ดังขึ้นมา
“เหตุใดทั้งสองท่านจะต้องโกรธกันด้วย ที่นี่คือหุบเขาตันหุย หากมีความแค้นเคืองส่วนตัวใดๆ ไว้รอจนงานชุมนุมสิ้นสุดค่อยไปจัดการกันเป็นส่วนตัว แบบนั้นจะดีกว่าหรือไม่”
ทุกคนเงยหน้ามองและพบว่าคนผู้นั้นเป็นสตรีรูปงามที่อยู่ในอาภรณ์สีขาวราวกับหิมะ
สตรีผู้นั้นมีหน้าตางดงามปานจะล่มบ้านล่มเมือง มีบัวหิมะบานสะพรั่งอยู่ที่หว่างคิ้วของนาง รอบกายของนางเต็มไปด้วยบรรยากาศที่สงบไร้การรบกวน คำพูดและรอยยิ้มดูงดงามมีเสน่ห์ ทุกการเคลื่อนไหวพร้อมพรักไปด้วยความสง่างามที่น่าหลงใหล
ข้างกายสตรีชุดขาวยังมีเด็กสาวหน้าตาอ่อนวัยอีกคนหนึ่ง อายุน่าจะประมาณสิบห้าสิบหกปี
แม่นางน้อยผู้นั้นถักผมเปียสองข้าง ใบหน้ายังมีความเป็นเด็ก ดวงตากลมโตวาววับกลอกไปมา บนใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ ที่สดใส ตอนนี้นางกำลังมองไปรอบๆ เพื่อหาอะไรบางอย่าง
หลายคนในที่นี้ไม่รู้จักพวกนาง ทว่าสตรีในชุดขาวยังดูเด็กมาก แต่กลับจัดการกระเบื้องที่ลอยคว้างของสองยอดฝีมืออย่างเทพแห่งสงครามกับจอมมารได้ ความแข็งแกร่งนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ ถ้าพวกเขาเดาไม่ผิด วรยุทธของผู้หญิงคนนี้อย่างน้อยก็น่าจะอยู่ในชั้นสูงสุดระดับห้า หรือไม่ก็อาจจะอยู่ระดับหกแล้วด้วยซ้ำ
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่
เหตุใดพวกเขาจึงไม่เคยพบเห็นมาก่อน
เนื่องจากนางเข้ามาแทรกแซงอย่างกะทันหัน ทั้งเยี่ยจิ่งหานและจอมมารจึงหันไปมองนางอย่างพร้อมเพรียง
จอมมารยิ้มอย่างมีเสน่ห์ราวกับดอกเหมยแดงที่เบ่งบานอยู่ท่ามกลางหิมะ ทั้งมีเสน่ห์และเยียบเย็น
“ข้าก็คิดว่าใคร ที่แท้ก็เป็นผู้ส่งสารศักดิ์สิทธิ์ไป๋จิ่นกับฉี่หลัวแห่งเผ่าน้ำแข็งนี่เอง ทำไมรึ หรือว่าเผ่าน้ำแข็งก็อยากเข้ามายุ่งเรื่องเผ่าปีศาจของเราด้วย”
ก่อนที่ไป๋จิ่นจะพูดอะไร ฮวาฉี่หลัวก็พูดขึ้นมาก่อนว่า
“พวกข้าคร้านที่จะไปยุ่งเรื่องของพวกท่าน ที่นี่คืออาณาเขตของตันหุยกู่ ถ้าพวกท่านอยากสู้กันนักก็ออกไปสู้ที่อื่น ไม่รู้รึว่าการต่อสู้ที่นี่นับเป็นการไม่ให้เกียรติตันหุยกู่”
ฮือฮา...
ลมหายใจของทุกคนเย็นเยียบ
นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเผ่าน้ำแข็ง...
เผ่าน้ำแข็งตัดขาดจากทางโลกไปแล้ว นอกจากนี้ยังไม่ออกมาปรากฏตัวต่อโลกภายนอกนานหลายทศวรรษแล้วมิใช่หรือ
เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่หุบเขาตันหุยอย่างกะทันหันเช่นนี้
แม่สาวน้อยผู้นั้นจะไม่กล้าหาญเกินไปหน่อยหรือ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าต่อกรกับจอมมารต่อหน้าธารกำนัลเช่นนั้น ไม่กลัวว่าจอมมารจะฆ่านางด้วยฝ่ามือเพียงฝ่ามือเดียวหรืออย่างไร
ทว่าจอมมารกลับหัวเราะเสียงดัง พยับหมอกบนใบหน้าก็คลายลงไปมาก “แม่สาวน้อยช่างฉลาดพูดคล้ายๆ นาง เอาเป็นว่าวันนี้ข้าจะไม่ถือสาหาความเจ้า”
ผู้นำหุบเขาน่าหลานเอ่ยอย่างทันท่วงทีว่า “ทั้งสองท่าน วันนี้เป็นวันดีที่เราจัดการชุมนุมแบ่งปันยาอายุวัฒนะ เพื่อเห็นแก่หน้าของผู้เฒ่าอย่างข้า โปรดทิ้งเรื่องนี้ไปก่อนได้หรือไม่”
กระแสความหนาวเย็นจากเยี่ยจิ่งหานลดลงไปมาก ภายในใจนึกสงสัยในจุดยืนและเจตนารมณ์ของเผ่าน้ำแข็ง แต่สุดท้ายก็ยอมเห็นแก่หน้าพวกนาง
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลาน เขาก็อดถากถางไม่ได้ว่า “ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลาน ถ้าข้าจำไม่ผิด ดูเหมือนท่านจะบังคับให้พระชายาของข้าแต่งงานเป็นสะใภ้ของท่านมิใช่หรือ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...