กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 633

นักชันสูตรชี้ไปที่ด้านหลังของแม่ทัพใหญ่เซี่ยว ตรงนั้นมีมีดบินปักอยู่

คนอื่น ๆ อาจจะดูไม่ออก แต่เซวี่ยนจำได้ว่ามันคือมีดบินของกู้ชูหน่วน ตอนที่เขากับเยี่ยเฟิงถูกไล่ฆ่า กู้ชูหน่วนใช้มีดบินเล่มนี้เพื่อช่วยพวกเขา

ไม่รู้ว่าเซี่ยวอวี่ชงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกแล้วหรือไม่ และเส้นเลือดบนใบหน้าของเขาปูดขึ้นมา "ข้าจำได้ว่าพระชายาหานเชี่ยวชาญด้านพิษมาก"

เซี่ยวอวี่เซวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "มีดบินเพียงแค่เล่มเดียวไม่ได้พิสูจน์ว่านางคือคนร้าย แม่สาวอัปลักษณ์ไม่มีทางที่จะสังหารท่านพ่อ"

"ผัวะ…"

ในทันทีที่เซี่ยวอวี่เซวียนพูดจบ เขาก็ถูกตบหน้าอย่างแรง ตามมาด้วยคำด่าทออย่างโกรธจัด

"เจ้าออกไปเที่ยวกับเพื่อนเสเพลทั้งวัน ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว เอาแต่กิน ดื่ม และเที่ยวสนุกไปวัน ๆ พวกเราต่างลืมตาขึ้น แต่เจ้ากลับหลับตาลง เจ้าก็รู้ว่าท่านพ่อไม่ชอบนาง และทะเลาะกับท่านพ่อหลายครั้งหลายคราเพราะนาง อีกทั้งยังทำให้ท่านพ่อโกรธจนแทบจะกระอักเลือด และตอนนี้เจ้ายังจะออกรับแทนนางอีก"

เซี่ยวอวี่เซวียนน้ำตาซึม สีหน้าของเขาดูเจ็บปวดใจ และกล่าวอย่างดื้อรั้น "แม่สาวอัปลักษณ์ไม่มีทางที่จะฆ่าท่านพ่อ ในใต้หล้านี้ไม่ว่าใครก็สามารถฆ่าท่านพ่อได้ แต่ไม่ใช่แม่สาวอัปลักษณ์อย่างแน่นอน"

"ไอ้กากเดน พี่ชายคนโตเปรียบเสมือนบิดา วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าแทนท่านพ่อที่ตายไปแล้ว"

"พี่ใหญ่ อย่าทำอะไรพี่สามนะ พี่สามพูดถูก แม้ว่าพระชายาหานจะเชี่ยวชาญด้านพิษ ก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าพระชายาหานเป็นคนวางยาพิษ"

เซี่ยวหว่านเอ๋อร์ร้องไห้ฟูมฟาย และกอดต้นขาของเซี่ยวอวี่ชงไว้แน่น

เนื่องจากนางกำลังตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้ว และไม่มีวรยุทธใด ๆ เซี่ยวอวี่ชงเกรงว่าจะกระทบกระเทือนนาง เขาจึงดึงนางขึ้นมาและให้นางนั่งลงบนเก้าอี้

"น้องหญิง เจ้ากำลังตั้งครรภ์ อย่ายุ่งเรื่องนี้เลย"

"พวกท่านล้วนแต่เป็นพี่ชายของข้า และผู้ที่ตายก็เป็นท่านพ่อของข้า ข้าจะไม่ยุ่งได้อย่างไร ฮื้อ ๆ ......" เซี่ยวหว่านเอ๋อร์ร้องไห้สะอึกสะอื้น และทำได้เพียงแค่ปาดน้ำตา

เซี่ยวอวี่โหลวตบไหล่ของนางเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบโยน

เขากล่าวอย่างระมัดระวัง "พี่ใหญ่ รีบหาหลักฐานกันก่อนจะดีกว่า"

"เดี๋ยวก่อน ดูเหมือนว่าจะมีอักษรอยู่บนแขนเสื้อของท่านแม่ทัพใหญ่"

ประโยคนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน และแม้แต่กู้ชูหน่วนก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า

เมื่อดึงแขนเสื้อออก ด้านในแขนเสื้อของเขาก็มีคำที่เขียนด้วยเลือดสองสามคำ

คนที่ฆ่าข้า กู้.......

กู้อะไร......？

เซี่ยวอวี่ชงชักดาบออกมาแล้วชี้ไปที่กู้ชูหน่วน "ท่านยังกล้าพูดหรือไม่ว่าท่านไม่ได้ฆ่าท่านพ่อของข้า？"

ในหัวของกู้ชูหน่วนคิดไปต่าง ๆ นานา

กู้？

กู้อะไร？

อัครเสนาบดีกู้？

กู้ชูอวิ๋น？

เป็นกู้ชูอวิ๋นงั้นหรือ？

ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา กู้ชูอวิ๋นพยายามหาทางใกล้ชิดกับแม่ทัพใหญ่เซี่ยว นางไม่เชื่อ

ว่ากู้ชูอวิ๋นจะไม่มีแผนการอะไร

"สวรรค์ย่อมมีตา ก่อนที่ท่านพ่อของข้าจะเสียชีวิต เขาคงใช้กำลังที่มีทั้งหมดเขียนคำเหล่านี้ กู้ชูหน่วน เอาชีวิตของเจ้ามา"

"ปัง......"

เซี่ยวอวี่เซวียนขว้างพัดไปที่ดาบยาวของเซี่ยวอวี่ชง และไปขวางไว้ข้างหน้ากู้ชูหน่วน

"หากจะฆ่านาง ก็ข้ามศพของข้าไปก่อน" เซี่ยวอวี่เซวียนจ้องมองไปที่พี่ชายแท้ ๆ อย่างเยือกเย็น แม้ว่านัยน์ตาของเขาจะมีน้ำตา แต่ท่าทางของเขาแน่วแน่ และสาบานว่าจะปกป้องกู้ชูหน่วนด้วยชีวิต

หัวใจของกู้ชูหน่วนสั่นระรัว

หลักฐานทั้งหมดล้วนแต่ชี้ไปที่นาง แต่เซี่ยวอวี่เซวียนก็ยังคงเชื่อนาง

นางกังวลมาโดยตลอดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลโลหิตจะเปลี่ยนไป

แต่เหตุการณ์ในตอนนี้กับเหตุการณ์ที่ทะเลโลหิตแตกต่างจากกันอย่างสิ้นเชิง

"หากวันนี้เจ้ากล้าที่จะปกป้องนาง เจ้าก็จะไม่ใช่คนในตระกูลเซี่ยวอีกต่อไป และตระกูลเซี่ยวกับเจ้าก็ขาดกัน"

"พี่ใหญ่......"

"พี่ใหญ่......"

เซี่ยวอวี่โหลวและเซี่ยวหว่านเอ๋อร์ร้อนใจ ท่านพ่อตายอย่างน่าอนาถ พวกเขาต่างก็โศกเศร้าเสียใจอย่างมาก หากพี่น้องยังแตกหักกันอีก แล้วท่านพ่อจะตายตาหลับได้อย่างไร？