กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 659

เขาอ่านกุญแจสำคัญในการทำลายค่ายกลออกแล้ว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาจะต้องทำลายค่ายกลได้แน่

“ให้ข้าน้อยไปจับเขาเถิดนายท่าน” เสี่ยวลู่เอ่ย

“ให้ข้าน้อยไปเถิดนายท่าน ตาเฒ่าเน่าเฟะนั่นสมควรตายตั้งนานแล้ว”

“นายท่าน ข้าน้อยก็จะไปด้วย”

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ภักดีพากันเสนอตัว

กู้ชูหน่วนกัดฟันกรอด “ข้าจะไป”

ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องสู้กันอยู่ดี เมื่อยังอยู่ในอาณาเขตของนาง นางยังพอมีโอกาสชนะอยู่บ้าง

หากอิงตามวิทยายุทธ เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของนางยังไม่ใช่คู่มือของตาเฒ่าเจ้าเล่ห์อย่างรองหัวหน้าเผ่าซือคง

“ไม่ได้นะเจ้าคะนายท่าน ร่างกายของท่านยังบาดเจ็บอยู่”

“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว”

กู้ชูหน่วนกำหมัดแน่นจนกระดูกลั่น

เมื่อคิดว่าแม่ทัพใหญ่เซี่ยวน่าจะถูกรองหัวหน้าเผ่าซือคงสังหาร นางก็นึกโกรธแค้นขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

ขณะที่นางคิดจะเข้าไปในค่ายกลเพื่อจัดการกับรองหัวหน้าเผ่าซือคง ทันใดนั้นพลานุภาพอันรุนแรงบางอย่างก็จู่โจมเข้ามา

แรงกดดันที่ท่วมท้นนี้มีพลังในการทำลายฟ้าทำลายโลก เพียงแค่พลังนั้นปรากฏขึ้น ผู้คนก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ บางคนแทบจะคลานลงไปกับพื้น

กู้ชูหน่วนเงยหน้ามองร่างของเจ้าของพลังอันแข็งแกร่งที่จู่โจมเข้าไปในแนวต่อสู้ การสะบัดมือครั้งหนึ่งก่อให้เกิดกระบวนท่าสังหารที่เหี้ยมโหด โจมตีหวังจะคร่าชีวิตรองหัวหน้าเผ่าซือคง

รูปลักษณ์และรูปร่างที่คุ้นเคย อาภรณ์สีม่วงที่คุ้นตา

กู้ชูหน่วนตกอยู่ในภวังค์

เยี่ยจิ่งหาน

เหตุใดเขาจึงมาอยู่ที่นี่

เสี่ยวลู่และคนอื่นๆ พากันดีใจ

อีกแค่นิดเดียว อีกแค่นิดเดียวรองหัวหน้าเผ่าซือคงก็จะทำลายค่ายกลได้แล้ว

เมื่อจอมมารเห็นเยี่ยจิ่งหาน เขาก็โกรธขึ้นมาทันที

“เยี่ยจิ่งหาน ผู้อาวุโสซือคงเป็นของข้า เจ้าอย่ามายุ่ง”

เยี่ยจิ่งหานตอบจอมมารด้วยกระบวนท่าสังหารที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิม

ดูเหมือนภายในใจของเยี่ยจิ่งหานจะเต็มไปด้วยไฟโทสะที่หาทางระบายออกมาไม่ได้ โชคดีที่เวลานี้เขาระบายอารมณ์ทั้งหมดไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคง

เขายกขลุ่ยสีขาวขึ้นมา ทันใดนั้นท่วงทำนองแปลกๆ ก็หลั่งไหลออกมากลายเป็นเพลงที่ฟังไพเราะรื่นหู แค่ทุกท่วงทำนองที่เปล่งออกมานั้นก็มากพอแล้วที่จะทำให้ที่แห่งนี้กลายเป็นความว่างเปล่า

รองหัวหน้าเผ่าซือคงต้องรับศึกหนักอย่างต่อเนื่อง คราวนี้เขาต้องเจอกับเยี่ยจิ่งหานที่กำลังโกรธจัด นอกจากนี้ยังมีค่ายกลที่ยับยั้งวิทยายุทธของเขาไว้ ทำให้รองหัวหน้าเผ่าซือคงต้องเสียเปรียบอย่างช่วยไม่ได้

จอมมารเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาร่วมวงต่อสู้โดยไม่สนใจสิ่งปฏิกูลอะไรทั้งนั้น

เถาดอกลำโพงขยายออกเหมือนนัยน์ตาที่เรียวยาว โอบล้อมรอบรองหัวหน้าเผ่าซือคงเอาไว้ทันที

ทุกคนรู้ดีว่าดอกลำโพงมีพิษสงร้ายกาจ หากถูกรัดเอาไว้ถ้าไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส

เดิมทีรองหัวหน้าเผ่าซือคงเสียเปรียบอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสองยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุทธภพ เขาก็ยิ่งตกเป็นรองมากกว่าเดิม

จอมมารกล่าวว่า “เยี่ยจิ่งหาน ตาเฒ่านี่เป็นของข้า เจ้ามาทางไหนก็ไสหัวไปทางนั้น อย่าเข้ามายุ่มย่ามที่นี่”

เยี่ยจิ่งหานไม่ตอบจอมมาร และด้วยเสียงโวยวายนั้น ท่วงทำนองที่น่าสะพรึงกลัวจึงหันเหไปทางจอมมาร

จอมมารโกรธจัด

เจ้าหมอนี่แย่งความดีความชอบของเขาก็ว่าแย่แล้ว

คิดไม่ถึงว่ายังจะกล้าโจมตีเขาอีก