กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 658

กู้ชูหลานลังเลอยู่เป็นเวลานานก็ไม่ได้อ้าปากกล่าวสิ่งใดออกมา

กู้ชูหน่วนอาจรู้ว่าสาเหตุการตายของแม่ทัพใหญ่เซี่ยวอาจเกี่ยวข้องกับนาง กู้ชูหลานอาจเป็นผู้ที่ลอบวางยาพิษแม่ทัพใหญ่เซี่ยวเบื้องหลังผู้นั้น

"พูด"

นางตะคอกอย่างแรงพร้อมรัศมีแห่งการสังหารก็ได้หลั่งไหลออกมาในทันใด ในป่าอันมหึมานั้นเต็มไปด้วยกลิ่นไอสังหารอันเย็นนยะเยือก

กู้ชูหลานหดตัวเล็กน้อยและหายใจเข้าลึกแล้วบ่นพึมพำว่า "แม่ทัพใหญ่เซี่ยวเป็น......พรวด......"

คำพูดยังไม่ทันจบคอของกู้ชูหลานก็ถูกมีดสังหารอันไร้รูปร่างปาดเข้าที่คอ เลือดสีแดงสดก็ได้ไหลลงมาราวกับแม่น้ำที่ไหลล้นตลิ่งออกมา

กู้ชูหลานเบิกตากว้างโดยไม่อยากจะเชื่อราวกับคาดไม่ถึงว่าจะมีคนใช้ดาบปาดคอนาง

ในขณะเดียวกันจอมมารสะบัดแขนเสื้อร่างกายกวาดแนวขวางออกไปดังเช่นดาวตกโจมตีเข้าใส่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังการสังหารกู้ชูหลานเลยโดยตรง

“ปึงปึงปึง......”

ฝ่ามือทั้งสี่เผชิญกัน ป่าทั้งผืนก็ได้ปลิวไสวล่องลอยเต็มไปด้วยทรายและหินพร้อมกับใบไม้ร่วงหล่น

กู้ชูหน่วนเหลือบมองไปยังจอมมารและรองหัวหน้าเผ่าซือคงที่กำลังต่อสู้กันอยู่ในระยะไกล และสะบัดโบกแขนเสื้อด้วยความโกรธพร้อมกับรีบรุดก้าวไปด้านหน้ากดคอกู้ชูหลานที่เลือดยังพุ่งไหลไม่หยุดเอาไว้แน่น

คอของนางถูกปาดด้วยปราณดาบที่บังเกิดจากกำลังภาย ไม่ใช่พละกำลังเหนือกว่าขั้นสูงสุดระดับห้านั้นไม่สามารถกระทำได้เป็นแน่

“บอกข้ามาว่าผู้ใดสังหารแม่ทัพใหญ่เซี่ยว” กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างร้อนใจ

กู้ชูหลานนั้นต้องการกล่าวคำพูกเพียงแต่ว่านางกล่าวสิ่งใดไม่ออก จึงทำได้เพียงใช้สายตาหนึ่งร้องขอให้กู้ชูหน่วนช่วยชีวิตนาง

หลอดเลือดแดงทั้งเส้นถูกกรีดจนขาดเหลือเพียงชั้นผิวหนังชั้นหนึ่งเท่านั้น กู้ชูหน่วนต้องการช่วยชีวิตเพียงแต่ว่าเทพเซียนก็ไม่สามารถช่วยได้

"พรึ่บ......"

ร่างกู้ชูหลานล้มตรงลงไปพร้อมกับดวงตาคู่หนึ่งที่เบิกกว้างราวกับว่าตายตาไม่หลับ

“นายท่าน......” เสี่ยวลู่กล่าวอย่างเป็นกังวล

กู้ชูหน่วนคลายมืออย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรงพร้อมกวาดตามองไปยังเลือดสดๆของกู้ชูหลานที่ยังคงพุ่งออกมาอยู่แล้วกล่าวเสียงเบาว่า "หาโลงศพและฝังนางเสีย"

กู้ชูหน่วนเขย่งปลายเท้าไปในทิศทางของการต่อสู้

ในขณะเดียวกันลูกน้องที่มีความสามารถของกู้ชูหน่วนก็ได้ล้อมรองหัวหน้าเผ่าซือคงเอาไว้และใช้กำลังที่จะจับกุมตัวเขา

ในป่าอันลึกจอมมารและรองหัวหน้าเผ่าซือคงต่อสู้กันอย่างแยกออกจากกันได้ยากลำบาก ความสามารถของพวกเขานั้นสูสีเท่าเทียมกัน

การต่อสู่กันของยอดฝีมือระดับนี้คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถเข้าไปยุ่งด้วยได้ เพียงแต่ว่าหากจอมมารแสดงถึงความพ่ายแพ้เพียงเล็กน้อย ลูกน้องของกู้ชูหน่วนก็จะยิงธนูนับหมื่นลูกพร้อมเพรียงกันหรือว่าสร้างค่ายกลเพื่อลากเขาเข้าไปสู่ความอ่อนล้าโรยแรง

“ซือม่อเฟยเพื่อผู้หญิงคนเดียวเจ้าถึงกับเป็นศัตรูกับเผ่าเพลิงฟ้าของเราจริงๆหรือ?”

รองหัวหน้าเผ่าซือคงเดินเข้าไปด้วยขาซึ่งเป็นลมหมุนเวียนจนโจมตีจอมมารให้ถอยออกไปได้โดยที่ต้องการหนีจากไปแต่จอมมารไม่ยอม ไม่ว่าเขาจะเป็นสิ่งหลอกลวงหรือของจริง จอมมารก็ขวางทางเขาไว้ได้เสมอส่งผลให้การต่อสู้ถึงทางตันในโดยที่เขาจากไปไม่ได้แต่ก็กระทำสิ่งใดต่อเขาไม่ได้

“เผ่าเพลิงฟ้า เก่งกาจมากหรือ?” จอมมารหัวเราะเยาะเย้ย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เผ่าเพลิงฟ้าได้ข่มขู่เขา

เขาซือม่อเฟยนั้นถูกข่มขู่จนเติบใหญ่หรือ?

“หากว่าวันนี้ข้าไม่ตายเผ่าเพลิงฟ้าและเผ่าปีศาจไม่ตายก็ไม่ยอมเลิกรา”

"รแให้เจ้ามีความสามารถรอดชีวิตได้แล้วค่อยมาว่ากันเถอะ"

พวกเขาเคลื่อนไหวได้รวดเร็วนักกู้ชูหน่วนมองดูจนสายตาพร่ามัวและทำได้เพียงร้องตะโกนว่า “อาม่อ ไม่ต้องเกรงใจจับตัวเขาให้ได้”

"ตกลง"

คำสั่งของหญิงในดวงใจจอมมารจะไม่ฟังได้อย่างไร เขายกมือขวาขึ้นดอกลำโพงแต่ละดอกก็ร่ายรำอยู่บนท้องฟ้า ร่ายรำรวมกันก่อตัวกันเป็นพิภพดอกไม้อันงดงาม กลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วทั้งผืนป่าราวกับเป็นดินแดนสวรรค์

นี่เป็นม้วนภาพอันงดงามจนผู้คนที่อยู่โดยรอบการทำลายล้างก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างเหม่อลอย

จากนั้นสีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงช่างดูไม่ได้ยิ่งนัก

รองหัวหน้าเผ่าซือคงรวมพลังลมปราณ ฟองอากาศแล่ละฟองได้ขวางอยู่ตรงหน้าเขาต่อกรกับบุปผาเครื่องจักรสังหารของจอมมาร

ไม่รู้ว่าเนื่องจากเหตุใดกู้ชูหน่วนรู้สึกว่าการกระทำของรองหัวหน้าเผ่าซือคงนั้นช้ากว่าเมื่อก่อนมากนัก แม้แต่กำลังภายในก็อ่อนแอลงไม่น้อย

นางสูดดมอย่างละเอียดทันใดนั้นก็ตระหนักขึ้นมาว่าบุปผาเต็มท้องนภานี้ราวกับว่าจะมีกลิ่นไร้รูปมองไม่เห็นชนิดหนึ่งสามารถสร้างความสับสนให้กับผู้คนในวงล้อมการต่อสู้ และยังทำให้ผู้คนสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวด้วย

เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตัวนี้ได้เก็บรักษากระบวนท่าอันไร้เทียมทานไว้ไม่น้อย