กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 661

กู้ชูหน่วนจ้องไปที่เขาและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน？"

รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ยอมรับว่าเขาฆ่าแม่ทัพใหญ่เซี่ยว และไม่ยอมบอกว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน เขาเพียงแค่แสดงท่าทีว่าจะฆ่าก็ฆ่าเสีย

เมื่อเห็นท่าทีของเขา กู้ชูหน่วนก็ยกเท้าขึ้นมาเหยียบเท้าของเขา ทำให้ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นทั้งซ้ายและขวาของเขาโค้งเป็นคันธนู จากนั้นก็ตบเขาอย่างแรงหลายสิบครั้ง แต่ความโกรธก็ยังไม่คลายลง

"นายท่าน หากต้องการจัดการกับกากเดนเช่นนี้ ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตนเอง ท่านยกให้เป็นหน้าที่ผู้น้อยเถิด ผู้น้อยรับรองได้ว่าไม่เปลืองแรงอย่างแน่นอน"

กู้ชูหน่วนรู้ดีว่ากากเดนเช่นนี้ ไม่มีค่าอะไรที่จะนางโกรธ และไม่มีค่าที่มากพอให้นางต้องลงมือ

แต่ทุกอย่างที่เขาทำนั้น ทำให้นางเดือดดาลมากจริง ๆ

แม่ทัพใหญ่เซี่ยว กู้ชูหน่วน ประชาชนหลายพันคนของรัฐชาววะ เยี่ยเฟิง ลั่วอิง จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ ผู้คนนับพันของเผ่าหยก รวมทั้งผู้บริสุทธิ์นับไม่ถ้วนที่ต้องตายด้วยน้ำมือของเขา

ต่อให้เขาจะมีหลายพันชีวิต ก็ไม่สามารถชดใช้ได้

รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะไม่เคยทุกข์ทรมานจากความโกรธ

ในสายตาของเขา ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะแข็งแกร่งแค่ไหน นางก็เป็นเพียงเด็กสาวที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

ตอนนี้เขาเป็นรองหัวหน้าเผ่าผู้สูงส่งขอเผ่าเพลิงฟ้า แต่กลับถูกเจ้าเด็กโสโครกเหยียบย่ำเท้าของเขา

รองหัวหน้าเผ่าซือคงรู้สึกในทันทีว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกนางทำให้อับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก

เขาต้องการที่จะตอบโต้ แต่ร่างกายของเขาถูกสกัดจุดไว้ และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

"เจ้าเด็กชั่ว เจ้ากล้าดีอย่างไรมาทำกับข้าเช่นนี้"

"เพี๊ยะ......"

กู้ชูหน่วนคว้าแส้หนังจากมือของเสี่ยวลู่ และฟาดไปที่ก้นของเขาหลายครั้ง

"กำแหง อวดดี ตกอยู่ในเงื้อมมือของของข้าแล้ว ยังจะกล้าเรียกข้าว่าเจ้าเด็กชั่ว"

ใบหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเขียวคล้ำด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ

เขายอมให้กู้ชูหน่วนฆ่าเขาเสียดีกว่า ยอมให้นางทำให้เขาอับอายขายหน้าเช่นนี้

"ท่านรักศักดิ์ศรีใช่หรือไม่？เหอะ......หากไม่บอกว่าไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน ข้าจะถอดเสื้อผ้าของท่านออก แล้วเอาไปแขวนไว้ที่กำแพงเมือง เพื่อให้เหล่าราษฎรของรัฐเยี่ยได้เพลิดเพลินกับเรือนร่างของท่าน และเชิญอัครมเหสีฉู่มาดูว่ารูปร่างของท่านเป็นอย่างไร "

"หากเจ้ากล้าทำเช่นนี้ ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าต้องเสียใจภายหลัง"

"เพี๊ยะ......"

กู้ชูหน่วนฟาดแส้ไปที่ก้นของเขาอย่างแรงอีกหลายครั้ง

"ข้ายอมได้ทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมเสียเปรียบ และไม่ยอมถูกข่มเหง"

แม้ว่าจะเจ็บก้น แต่ก็ยังไม่เจ็บเท่าใจ

เมื่อเห็นว่าคนของนิกายเทพอสูรแต่ละคนหัวเราะเยาะ และมองดูความน่าสังเวชของเขาอย่างเยาะเย้ย ความเกลียดชังในใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และไอสังหารของเขาก็รุนแรงมากยิ่งขึ้น

เมื่อสัมผัสได้ถึงไอสังหารของเขา กู้ชูหน่วนก็เหยียบเท้าของแรงขึ้น

"ข้าจะถามท่านเป็นครั้งสุดท้าย ไข่มุกมังกรอยู่ที่ไหน ตาเฒ่า ข้าสามารถทำเรื่องที่ต่ำช้าทุกอย่างได้เพื่อไข่มุกมังกร ท่านอย่าท้าทายความอดทนของข้า"

กู้ชูหน่วนจ้องมองเขาอย่างเยือกเย็น และไม่พลาดทุกอิริยาบถของเขา

นางต้องการไข่มุกมังกรโดยเร็วที่สุด

พลังชีวิตของท่านพี่เฉินเฟยใกล้จะหมดลงแล้ว

ทุกนาทีที่นางชักช้าอยู่ที่นี่ ท่านพี่เฉินเฟยก็จะเป็นอันตรายมากขึ้น

"ชั่วชีวิตนี้ของเจ้า อย่าได้คิดว่าจะได้ไข่มุกมังกรไป และเลิกคิดไปได้เลยว่าจะสามารถล้างคำสาปโลหิตให้เผ่าหยกได้ ฮ่า ๆ ๆ ......"

"เพี๊ยะ ๆ ๆ ......"

แส้ฟาดลงไปบนร่างของรองหัวหน้าเผ่าซือคงราวกับสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนัก และฉีกเสื้อผ้าของเขาออกเป็นชิ้น ๆ จนเผยให้เห็นรอยเลือดบนแส้

อย่างไรก็ตาม รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่เปล่งเสียงใด ๆ เพียงแค่กัดริมฝีปากรับไว้อย่างอดทน

"หากเจ้ากล้าทำกับข้าเช่นนี้ ชีวิตนี้ก็อย่าคิดว่าจะไม่ได้เจอลั่วอิ่งอีก และเขาไม่มีวันที่จะญาติดีกับอวิ๋นเอ๋อร์แม่ลูกได้อีก"

นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนเย็นยะเยือก และสั่งในทันที “เพิ่มกำลังคนในการตามหาว่าลั่วอิ่ง และส่งคนไปอารักขาจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่"

"เจ้าค่ะ"

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ...... สายเกินไปแล้ว สายเกินไปแล้ว......"

เขายิ้มอย่างประหลาด ยิ้มอย่างเศร้าโศก ยิ้มอย่างมีความสุข และยิ้มอย่างคลายความเกลียดชัง

กู้ชูหน่วนมีลางสังหรณ์ไม่ดี นางรู้สึกเหมือนว่าเขาจะทำอะไรบ้า ๆ หรือทำเรื่องที่ต้องนึกเสียใจไปตลอดชีวิต

"ตอนนี้จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่เป็นอย่างไรบ้าง？"

"จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่สบายดีเจ้าค่ะ พวกเขามียอดฝีมือมากมายคอยอารักขา และคนของเขาก็คอยอารักขาพวกเขาอยู่ แม่ว่าลั่วอิ่งจะมีวรยุทธสูงส่งก็ไม่สามารถที่จะป้องกันได้อย่างเข้มงวด จุดพักม้าที่เหล่ายอดฝีมือแวะพักอาจจะไม่เป็นผลดีกับจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่"

"เจ้าค่ะ"

ถึงอย่างไรจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ก็เป็นผู้ที่มีฐานะสูงส่ง หากคิดจะฆ่าพวกเขาจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร

หรือว่า......

เป้าหมายของลั่วอิ่งไม่ใช่จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่？

แล้วเช่นนั้นยังใครอีก？

กู้ชูหน่วนครุ่นคิดอยู่นาน แต่ก็คิดไม่ออก

แววตาที่พึงพอใจของรองหัวหน้าเผ่าซือคง ทำให้นางไม่สงบลงได้

"ตาเฒ่าท่านกำลังคิดจะทำอะไร？"

"เจ้าเก่งมากไม่ใช่หรือ？เดาต่อไปสิ？"