กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 702

“ขอรับ...” ผู้อาวุโสหกกัดฟันพูด

ฮวาฉี่หลัวนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างหลังผู้อาวุโสหก ทั้งสองมือสร้างผนึกขึ้น กระแสพลังที่สม่ำเสมอก็หลอมรวมไว้บนตัวของผู้อาวุโสหก

และพึมพำอยู่ในปากว่า “พวกท่านก็รีบบอกสิ หากรีบบอกเร็วกว่านี้ ข้าก็ช่วยตั้งนานแล้ว”

ส่วนจอมมารก็ส่งกระแสพลังของตนไปยังผู้อาวุโสสูง

เพราะการช่วยเหลือของจอมมารและฮวาฉี่หลัว จึงทำให้ลำแสงโลหิตตรงหลังหูของกู้ชูหน่วนค่อยๆ จางลง รู้สึกได้ว่ามันสะกดไว้จริงๆ

ผู้คนรอบๆ ต่างเผยสีหน้าดีใจออกมา ในใจมีความหวังขึ้นมาทันที และเพิ่มพลังกำลังภายในอีกครั้งและปิดผนึกต่อไป

ศีรษะของกู้ชูหน่วนคล้ายกับว่าจะระเบิดอย่างไรอย่างนั้น

ด้านหนึ่งนางก็อยากรื้อฟื้นความทรงจำที่ผ่านมาอย่างสุดชีวิต แต่อีกด้านหนึ่งก็มีพลังงานบางอย่างทำให้เรื่องราวต่างๆ จางหายไปไม่หยุด ทำให้นางอยู่ในห้วงของความเจ็บปวดซ้ำไปซ้ำมาอย่างต่อเนื่อง

เรื่องราวที่ผ่านมาของอี้เฉินเฟย นางจำมิได้อีกเลย

แต่นางกลับนึกเรื่องราวบางอย่างขึ้นได้อย่างชัดเจน

นั่นก็คือบทสนทนาระหว่างนางกับไป๋จิ่นและเหล่าผู้ส่งสารศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าน้ำแข็ง

“หากพวกเจ้ามิอยากเป็นผู้ส่งสารศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าน้ำแข็งก็มิเป็นไร ข้าไม่โทษพวกเจ้าหรอก และจากนี้ไปเราก็ยังคงเป็นพี่น้องที่ดีเหมือนเคย”

“นายท่าน พวกข้ามีชีวิตได้ก็เพราะท่านช่วยไว้ สามารถเสียสละเพื่อท่านได้ นับเป็นเกียรติของพวกข้าเจ้าค่ะ หากรวบรวมไข่มุกมังกรจนครบแล้ว หากท่านต้องการให้พวกข้าสละชีพ พวกข้าจักไม่ถอยกลับแม้เพียงก้าวเดียวเจ้าค่ะ”

“ข้าไม่เหมาะสมที่จะเป็นนายท่านของพวกเจ้าหรอก เผ่าน้ำแข็งที่ยิ่งใหญ่เพียงนี้ก็เป็นเพียงตัวแทนหนึ่งเท่านั้น เป็นตัวแทนที่เสียสละเพื่อเผ่าหยกเท่านั้น”

“นายท่าน ท่านอย่าคิดเช่นนี้ หากไม่มีท่าน พวกข้าต่างก็ตายไปตั้งนานแล้ว ทุกอย่างนี้ พวกข้ายอมทำให้เองเจ้าค่ะ”

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ หากมีวันนั้นจริง พวกข้าจะโดดลงไปยังหม้อปรุงยา เพื่อถวายตนเองและหลอมรวมกับไข่มุกมังกร เพื่อปลดคำสาปโลหิต โดยที่นายท่านมิจำเป็นต้องออกคำสั่งเลยเจ้าค่ะ”

“นายท่าน ท่านมิรู้หรอกว่าพวกข้าเป็นปิติเพียงใดที่รู้ว่าตนเป็นผู้มีหยินบริสุทธิ์น่ะ”

“พรึบ…” กู้ชูหน่วนคุกเข่าลงกับพื้น และกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอื้น

“ข้าขอโทษพวกเจ้าด้วย”

“นายท่าน ท่านจะทำให้พวกข้าลำบากใจหรือเจ้าคะ?”

“นายท่าน เทียบกับเผ่าหยกแล้ว ชีวิตของพวกข้ามิสำคัญเลยเจ้าค่ะ ท่านเป็นหัวหน้าเผ่า ทุกอย่างต้องคำนึงถึงส่วนรวมเจ้าค่ะ”

“เหมือนกับการทำสงคราม หากไม่มีการเสียสละ ก็จะไม่มีชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ เพียงแค่สละชีพพวกข้าเหล่านี้ แต่สามารถช่วยชีวิตคนมากมายเพียงนั้น พวกข้าดีใจเหลือเกินเจ้าค่ะ”

“เอื๊อก…”

กู้ชูหน่วนกระอักเลือดออกมา

ดวงตาที่หลับสนิทของนางเปิดขึ้นกะทันหัน ในดวงตาที่ใสสะอาดมีความตกใจปรากฏอยู่

แท้จริงแล้ว...การก่อตั้งเผ่าน้ำแข็งขึ้นมา เพื่อรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามากมายเพียงนั้นของหัวหน้าเผ่าคนก่อน มิได้รับเลี้ยงโดยบริสุทธิ์ใจ

แต่เพื่อตามหาหญิงสาวที่มีหยินบริสุทธิ์โดยเฉพาะ รับเลี้ยงพวกนางเข้ามายังเผ่าน้ำแข็ง ให้ความอบอุ่นและทำดีต่อพวกนาง ดูแลเลี้ยงดูพวกนางเป็นอย่างดี ก็เพื่อจะให้พวกนางยอมเสียสละเพื่อเผ่าหยกด้วยตนเอง

นางในฐานะที่เป็นหัวหน้าเผ่าหยก ได้กลายเป็นหัวหน้าเผ่าน้ำแข็งไปโดยปริยาย

เกี่ยวกับเรื่องที่เผ่าน้ำแข็งเพียงแค่ถูกบังคับนั้น นางรู้ตั้งแต่ต้นแล้ว…

และ…

พร้อมที่จะยืมมือคนเผ่าน้ำแข็ง เพื่อสมปรารถนาเผ่าหยก…

ถวายผู้คนที่มีหยินบริสุทธิ์จำนวนหนึ่งร้อยแปดคน

และต้องมีสามคนที่บรรลุถึงระดับหกแล้ว ถึงจะเกิดผล…

พวกไป๋จิ่นต่างก็ทราบดีตั้งนานแล้ว เพราะเช่นนั้น จึงได้พาคนในเผ่าโดดเข้าไปยังหม้อปรุงยาที่สอง

แท้จริงแล้ว…

แท้จริงแล้ว หม้อปรุงยามิได้มีเพียงหม้อเดียวเท่านั้น

แต่มีหม้อหยินหยางสองหม้อ

ระหว่างที่กู้ชูหน่วนยิ่งจำเรื่องราวต่างๆ ขึ้นได้มากเพียงใด ผนึกก็ยิ่งสะกดยากมากขึ้นเท่านั้น

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คำสาปโลหิตของกู้ชูหน่วนจักต้องระเบิดเป็นแน่

เหล่าผู้อาวุโสสูงต่างก็ใช้กระแสพลังไปทั้งหมด ไม่มีพลังที่จะประคองต่อไปได้อีกแล้ว

สีหน้าฮวาฉี่หลัวซีดเซียว เพราะใช้กระแสพลังมากเกินไป จนทำให้ร่างกายทรุดลงเช่นกัน

ท่ามกลางคนมากมาย มีเพียงจอมมารเท่านั้นที่ยังคงประคองต่อไปอยู่

หากไม่มีจอมมาร ผนึกของกู้ชูหน่วนต้องระเบิดออกอย่างแน่นอน

“ปัง...”