กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 735

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ทั้งเผ่าเพลิงฟ้าและเผ่าหยกต่างก็บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย

เผ่าเพลิงฟ้าเกือบจะวอดวายทั้งกองทัพ

เผ่าหยกค้นหาอยู่นาน แต่ก็ไม่พบผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยและเหวินเส่าอี๋

ในท้ายที่สุด หลังจากพักฟื้นมาหลายวัน ผู้อาวุโสสูงสุดของเผ่าหยกได้สันดาปอายุขัยและพละกำลังของเขา เพื่อให้เกิดภาพภาพลวงตา

สิ่งที่แสดงให้เห็นในกระจกก็คือผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยสันดาปพลังวิญญาณของตัวเอง และสละชีวิตของตัวเอง เพื่อคุ้มกันให้เหวินเส่าอี๋จากไป

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนในตระกูลหยกต่างก็โกรธแค้น

อีกนิดเดียว ๆ พวกเขาก็จะฆ่านายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้าแล้ว

ไม่เพียงแต่เขาจะถูกถอดกระดูกสะบัก แต่ยังไม่สามารถก่อความวุ่นวาย และฆ่าผู้คนในหยกของพวกเขาได้อีก

ผู้อาวุโสสูงสุดมีประสบการณ์ในการต่อสู้อย่างดุเดือดมาหลายครั้ง รวมทั้งการสันดาปอายุขัยและพละกำลังของตัวเอง จนตอนนี้ลมปราณของเขาได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงอีกครั้ง และไม่มีกำลังที่จะต่อสู้อีกต่อไป

ส่วนเงา เงาถูกกักขังอยู่ในเขตหวงห้ามของเผ่าหยก

พวกเขาผนึกทางออกทั้งหมดไว้ และตั้งใจว่าจะขังนางให้ตายอยู่ในนั้น

การต่อสู้จึงสิ้นสุดลง

ก่อนที่กู้ชูหนวนจะสังเวยชีวิต นางยังมีความปรารถนาที่ยังไม่สำเร็จ ดังนั้นนางจึงออกไปจากเผ่าหยก

ตอนที่มานางพาคนหลายคนมากับนางด้วย แต่ตอนที่จากไป นางไม่ได้พาใครไปสักคน แม้แต่เสี่ยวลู่ก็ไม่ได้พาไปด้วย

ในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งของเมืองหลวง

ทันใดนั้นฝูกวงก็ปรากฏขึ้น

กู้ชูหน่วนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"ข้าไม่ได้ให้เจ้าคุ้มกันครอบครัวของเซี่ยวอวี่เซวียนหรือ？ทำไมเจ้าถึงมาปรากฏตัวที่นี่？"

ความงุนงงปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันอ่อนวัยของเขา

"นายท่าน ท่านให้ข้าน้อยและคนอื่น ๆ ถอยออกมาจากจวนแม่ทัพไม่ใช่หรือ โดยบอกว่าจวนแม่ทัพได้รับการคุ้มกันจากเผ่าน้ำแข็งแล้ว และยังสั่งให้ข้าน้อยกลับไปหาท่านที่เผ่าหยกอย่างรวดเร็วไม่ใช่หรือ？"

"ข้าให้เจ้าถอยออกมาจากแม่ทัพตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？"

ยอดฝีมือของเผ่าน้ำแข็งสละชีวิตเกือบทั้งหมดแล้ว

เหลือเพียงสาวกที่มีวรยุทธและตำแหน่งไม่สูงมากนัก และในเมืองหลวงก็มีคนของผ่าน้ำแข็งไม่มาก นางจะให้คนของเผ่าน้ำแข็งไปคุ้มกันจวนแม่ทัพได้อย่างไร

ทั้งสองคนตระหนักได้ว่าท่าไม่ดี

ฝูกวงรีบกล่าว "นายท่าน ข้าได้รับคำสั่งป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าของท่าน จึงถอนกำลังออกมาจากจวนแม่ทัพ"

"ป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่า？"

กู้ชูหน่วนคลำหาป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าบนร่างของตัวเอง

ป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าสีดำทองยังคงอยู่บนร่างของนางตลอดเวลา

กู้ชูหน่วนสีหน้าเปลี่ยน "เจ้าถูกหลอกแล้ว ผู้ที่มาใช้ป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าปลอม และข้าไม่เคยให้คำสั่งเช่นนั้นกับเจ้า เจ้ารีบรวบรวมคน แล้วกลับไปที่จวนแม่ทัพในทันที"

"แล้วท่านล่ะ？"

"ข้าจะไปที่จวนแม่ทัพก่อน"

"ขอรับ" ร่างของฝูกวงหายวับไป และจากไปอย่างรวดเร็ว

ต่อให้เขาโง่เขลามากแค่ไหน เขาก็รู้ว่าอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นที่จวนแม่ทัพ

กู้ชูหน่วนเป็นกังวลใจมาโดยตลอด

ตั้งแต่ออกมาจากเผ่าหยก นางก็รู้สึกหัวใจเต้นตึก ๆ และมักจะรู้สึกว่ากำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

แต่นางก็คิดไม่ออกว่าจะเกิดเรื่องขึ้นที่ไหน

การที่นางออกมาจากเผ่าหยกครั้งนี้ ประการแรกคือนางต้องการแอบไปเยี่ยมเยี่ยจิ่งหาน

ประการที่สองคือต้องการบอกความจริงกับเซี่ยวอวี่เซวียน เกี่ยวกับการตายของท่านแม่ทัพใหญ่

ไม่คิดว่า......

กู้ชูหน่วนรีบเร่งโดยเร็วที่สุด นางไม่เคยเป็นกังวลเช่นนี้มาก่อน

เซี่ยวอวี่เซวียน......

เจ้าต้องไม่เป็นอะไร......

เป็นใคร......

ใครใช้ป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าปลอม เพื่อให้ฝูกวงและคนอื่น ๆ ถอยออกมา......

ผู้ที่รู้ว่าป้ายคำสั่งหัวหน้าเผ่าหน้าตาเป็นอย่างไร มีแต่คนของเผ่าหยกเท่านั้น......

เป็นไปไม่ได้ที่คนเผ่าหยกธรรมดาทั่วไปจะทรยศ......

หรือว่าจะเป็นเงา......

กู้ชูหน่วนครุ่นคิด และรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่ฮวาอิ่งจะทำเรื่องนี้

ถึงอย่างไรนางก็เป็นเงาของหัวหน้าเผ่าหยกคนก่อน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้ว่าป้ายคำสั่งหัวหน้าหน้าตาเป็นอย่างไร

และมีเพียงนางเท่านั้นที่สามารถทำป้ายคำสั่งหัวหน้าได้เหมือนของจริง

ยิ่งเข้าใกล้จวนแม่ทัพ กลิ่นคาวเลือดก็ยิ่งรุนแรงแรง

หัวใจของกู้ชูหน่วนแทบจะกระโดดออกมา

"เซี่ยวอวี่เซวียน เซี่ยวอวี่เซวียน เจ้าอยู่ที่ไหน......"

ผู้คนของจวนแม่ทัพแทบจะถูกล้างบางทั้งหมด

แม้แต่เซี่ยวอวี่โหลวที่สุภาพอ่อนโยนและมีความสามารถเป็นเลิศ ผู้ชายใจดีและอ่อนโยนถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม นางไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเซี่ยวอวี่โหลว

มีเสียงการต่อสู้อยู่ไกล ๆ

กู้ชูหน่วนรีบไปอย่างรวดเร็ว

มือสังหารชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังรายล้อมเซี่ยวอวี่ชง และใช้ดาบแทงเข้าที่ท้องของเซี่ยวอวี่ชง

นางรีบเร่งมา แต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่ง

เซี่ยวอวี่ชงล้มลงตรงหน้านาง

ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยแผล และมีศพของมือสังหารชุดดำจำนวนมากอยู่รอบ ๆ

บริเวณท้องและหน้าอกของเขาถูกแทงด้วยดาบและหอก

กู้ชูหน่วนจ้องมองด้วยความโกรธเคือง และชักดาบอ่อนออกมา จากหนึ่งกลายเป็นสอง สองเป็นสี่ สี่เป็นแปด แปดเป็นสิบหก และแทงไปที่มือสังหารชุดดำ

ดอกดาบของดาบอ่อนม้วนขึ้นไป และทำให้สิ่งที่อยู่รอบ ๆ สั่นสะท้าน

ทรงพลัง......

น่าเกรงขาม

ไอสังหารแข็งแกร่ง

และโกรธมาก

มีแสงหลากสีพุ่งออกมาจากดาบอ่อน

ดาบอ่อนถูกขว้างออกไป และครอบคลุมมือสังหารชุดดำเกือบทั้งหมด

"ขวับ ๆ ๆ......"

มือสังหารชุดดำเหล่านั้นไม่ทันระวัง จึงถูกดาบอ่อนจนได้รับบาดเจ็บ และล้มลงกับพื้นอย่างน่าอนาถ

บางคนกวัดแกว่งอาวุธเพื่อต่อต้าน แต่ก็ถูกพลังของดาบอ่อนทำให้กระเด็นออกไป

ใบหน้าของกู้ชูหน่วนเย็นชา และถือดาบอ่อนไว้ในมือ นางดูน่าสะพรึงกลัว ราวกับพญายมที่มาเอาชีวิตของมือสังหารชุดดำ

"ขวับ......"

มือสังหารชุดดำคนสุดท้ายล้มลงกับพื้น และการต่อสู้ก็จบลง

"เปรี้ยงปร้าง......

ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก