กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 736

ฟ้าแลบไปทั่วท้องฟ้า ส่องสว่างเลือดที่ไหลนองเป็นแม่น้ำ และซากศพที่กองเป็นภูเขาในจวนแม่ทัพ

และยังส่องสว่างใบหน้าของกู้ชูหน่วนที่ซีดขาวราวกับกระดาษ และเย็นยะเยือกราวกับน้ำค้างแข็ง

รวมทั้งร่างกายของเซี่ยวอวี่ชง

กู้ชูหน่วนเก็บดาบอ่อน นางช่วยพยุงเซี่ยวอวี่ชงที่ใกล้ตายขึ้นมา และรีบพันแผลให้เขาด้วยความตื่นตระหนก

เซี่ยวอวี่ชงจับมือของนาง แล้วส่ายหัวใส่นาง

นิ้วมือที่เปื้อนเลือดชี้ไปทางซ้าย และกล่าวอย่างอ่อนแรงว่า "อวี่.....อวี่เซวียน.....อยู่ตรงนั้น รีบ.....รีบไปช่วยเขา....."

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมากเกินไป และมีเพียงเวลาที่จะพูดแค่ประโยคนี้เท่านั้น มือที่ยกขึ้นค่อย ๆ ลดลงอย่างอ่อนแรง และร่วงหล่นลงไปในที่สุด

กู้ชูหน่วนเอานิ้วไปอังที่ปลายจมูกของเขา

เขาไม่มีลมหายใจและได้จากไปแล้ว

นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนมีความเจ็บปวดใจปรากฏขึ้นมา นางวางเซี่ยวอวี่ชงลงบนพื้น และรีบวิ่งไปยังทิศทางที่เขาชี้

ในจวนแม่ทัพอันใหญ่โต เหลือเพียงแค่เซี่ยวอวี่เซวียนเท่านั้น

นางช่วยเซี่ยวอวี่ชงไว้ไม่ทัน ดังนั้นนางจะต้องช่วยเซี่ยวอวี่เซวียนให้ได้

"เปรี้ยงปร้าง......" ฟ้าร้องดังสนั่น

ฝนตกหนักมากจนมองไม่เห็นทางข้างหน้า แต่กู้ชูหน่วนยังคงวิ่งไปข้างหน้าตามความรู้สึกอย่างไม่ลดละ

นางตัวเปียกโชก และมีเพียงเซี่ยวอวี่เซวียนเท่านั้นที่อยู่ในสายตาของนาง

"ตูมตาม......"

นี่เป็นเสียงของการต่อสู้

และตามมาด้วยเสียงโค่นล้มของต้นไม้ที่มีอายุนับร้อยปี

แม้แต่กระเบื้องมุงหลังคาก็เปิดออก

ลมแรงมากจนกู้ชูหน่วนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

กำลังภายในที่ลึกล้ำเช่นนี้

ใครกัน......

ใครที่กำลังต่อสู้

เซี่ยวอวี่เซวียนไม่มีความสามารถเช่นนี้อย่างแน่นอน

หรือว่าจะมีคนมาช่วยเซี่ยวอวี่เซวียน？

นางยังไม่ทันจะไปถึง มือสังหารชุดดำอีกกลุ่มหนึ่งก็ปิดล้อมนางไว้

มือสังหารชุดดำกลุ่มนี้เก่งกาจมากกว่ากลุ่มที่แล้วมาก

กู้ชูหน่วนจำได้ว่าพวกเขาเป็นกลุ่มเดียวกัน และเป็นมือสังหารของหอวิญญาณทมิฬ

ด้วยความโกรธแค้นในใจ กู้ชูหน่วนฝืนร่างกายที่ไม่ค่อยสะดวกนัก นางออกกระบวนท่าแรก และแทบอยากจะฆ่ามือสังหารทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้า

มือสังหารมีจำนวนมากเกินไป และวรยุทธของพวกเขาก็ไม่ธรรมดา กู้ชูหน่วนเป็นห่วงเซี่ยวอวี่เซวียน และไม่อยากจะไปพัวพันกับพวกเขา แต่มือสังหารชุดดำ เหล่านี้แน่วแน่และพยายามที่จะขัดขวางนาง

"นายท่าน......ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ของข้าน้อย"

ในยามที่กู้ชูหน่วนกำลังเร่งรีบ ฝูกวงก็มาพร้อมกับกลุ่มคนจำนวนมาก

เมื่อพวกเขามาถึงก็เข้าไปในสนามรบทันที และสถานการณ์ของกู้ชูหน่วนก็คลี่คลาย

กู้ชูหน่วนรีบไปจากที่นี่ในทันที นางไปตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนต่อ และทิ้งประโยคหนึ่งไว้

"ฆ่า อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว"

"ขอรับ"

หลังจากผ่านศาลาหลายแห่ง ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็มาถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว

แต่สิ่งทำให้นางประหลาดใจคือ แม้ว่าเซี่ยวอวี่เซวียนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็อยู่ในสถานการณ์ที่เหนือกว่า ฝีมือการรำทวนของเขายอดเยี่ยม และแต่ละกระบวนท่าก็สามารถฆ่ามือสังหารชุดดำได้หลายคน

เขาฆ่าจนสิ้นซาก ราวกับจอมปีศาจที่เก่งกาจ และมือสังหารชุดดำเหล่านั้นก็ตายด้วยน้ำมือของเขาภายในไม่กี่กระบวนท่า

แม้แต่ลั่วอิ่งที่เป็นหัวหน้าของมือสังหารชุดดำก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ลั่วอิ่งถูกทวนยาวของเขาแทง และเลือดก็หยดลงมาจากร่างกายของลั่วอิ่ง

ลั่วอิ่งถือมีดอยู่ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือดาบ มีดและดาบเข้าคู่กัน เขาพยายามที่จะต้านอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ยังคงเสียเปรียบ และเกือบตายด้วยน้ำมือของเซี่ยวอวี่เซวียนหลายครั้ง

หากไม่ใช่เพราะวิชาตัวเบาของเขาสูงส่ง และรวดเร็วราวกับสายลม เกรงว่าคงเขาจะตายอยู่ที่นี่เหมือนมือสังหารชุดดำคนอื่น ๆ

กู้ชูหน่วนไม่เคยเห็นเซี่ยวอวี่เซวียนที่เป็นแบบนี้มาก่อน