กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 737

ไอสังหารของเซี่ยวอวี่เซวียนรุนแรง

เพียงแค่กู้ชูหน่วนหลีกทาง ทวนของเขาก็จะแทงลั่วอิ่งตายอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนกันกับเยี่ยเฟิง ฝ่าเท้าของกู้ชูหน่วนก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยตะกั่ว และไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถขยับได้

"เขากับเยี่ยเฟิงเป็นพี่น้องกัน ข้าเป็นหนี้ชีวิตเยี่ยเฟิง เขาเป็นเพียงมือสังหารคนหนึ่ง มือสังหารที่ถูกผู้อื่นบงการ และผู้บงการในการสังหารหมู่ของจวนแม่ทัพก็ไม่ใช่เขา....."

"เจ้าต้องการจะพูดอะไร？"

"ไว้ชีวิตเขา แล้วตามหาตัวผู้บงการ"

ทันใดนั้นเซี่ยวอวี่เซวียนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง รู้จักกู้ชูหน่วนมาตั้งนาน เขาคิดว่าเขารู้จักกู้ชูหน่วนเป็นอย่างดี

เขาคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา กู้ชูหน่วนจะยืนเคียงข้างเขาและปกป้องเขา

เขาคิดว่าครอบครัวของเขาก็เหมือนครอบครัวของกู้ชูหน่วน

การตายของท่านพ่อเขา หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่นาง แต่เขาเชื่อในตัวนางอย่างไม่มีข้อสงสัย

เขาเชื่อว่ากู้ชูหน่วนไม่มีทางฆ่าท่านพ่อของเขา และเขาเชื่อว่าขอเพียงเป็นคนที่เขาใส่ใจ กู้ชูหน่วนก็จะใส่ใจเช่นกัน

แท้จริงแล้ว......

เขาคิดผิดทุกอย่าง......

ทั้งหมดเป็นเขาที่คิดไปเอง

ในหัวใจของกู้ชูหน่วน เขาไม่มีความสำคัญเลย

หากเขาสำคัญ หลังจากที่กู้ชูหน่วนเห็นครอบครัวของเขาถูกเข่นฆ่า นางก็คงจะไม่ยืนอยู่ข้างมือสังหารที่เลือดเย็นและโหดเหี้ยมผู้นั้น

เขาหัวเราะ แต่หัวเราะทั้งน้ำตา

รอยยิ้มนี้เยาะเย้ย เจ็บปวดใจ และโศกเศร้ามากเกินไป

หัวใจของกู้ชูหน่วนไม่สามารถหยุดตื่นตระหนกได้

"เสี่ยวเซวียนเซวียน......"

"ข้าจะไว้ชีวิตเขา แล้วใครจะไว้ชีวิตสามร้อยยี่สิบสี่ชีวิตในจวนแม่ทัพของข้า ไม่สิ สามร้อยยี่สิบห้าชีวิต ในท้องพี่สาวของข้ายังมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา กู้ชูหน่วน เจ้าไม่เจ็บปวดใจบ้างหรือ？"

"ติ๋ง......"

น้ำตาของกู้ชูหน่วนไหลรินลงมาตามสายฝน

นางจะไม่เจ็บปวดใจได้อย่างไร

ทุกคนในจวนแม่ทัพล้วนแต่เป็นคนดี โดยเฉพาะเซี่ยวอวี่โหลวและเซี่ยวหว่านเอ๋อร์......

"เจ้าเป็นหนี้ชีวิตเขา แล้วเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย ข้ารู้เพียงว่าเขาพาคนมาฆ่าล้างตระกูลเซี่ยวของของข้า เขาสมควรตาย ส่วนผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังเขา ข้าจะไปสืบด้วยตนเอง หากวันนี้เจ้ายืนยันที่จะช่วยเขา เช่นนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเราก็จบสิ้น"

เขาพูดคำว่าจบสิ้นอย่างไม่แยแส

ดูเหมือนกู้ชูหน่วนจะได้ยินความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาแตกหัก

ในใจของนางมิตรภาพที่มีต่อกัน ลั่วอิ่งและเซี่ยวอวี่เซวียนไม่อาจเทียบกันได้

ตั้งแต่ข้ามกาลเวลามาในโลกนี้ เซี่ยวอวี่เซวียน อี้เฉินเฟย เยี่ยจิ่งหาน รวมทั้งซือม่อเฟย ล้วนแต่เป็นคนที่นางใส่ใจมากที่สุด

นางจะไม่ยืนอยู่เคียงข้างเซี่ยวอวี่เซวียนได้อย่างไร

เพียงแต่......

เขาเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่ และเป็นพี่น้องแท้ ๆ ของ เยี่ยเฟิง

เยี่ยเฟิงตายอย่างน่าเศร้าที่หุบเขาโลหิตหูหลู

จักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่เหลือบุตรชายผู้นี้เพียงคนเดียว

พวกเขารอคอยมานานหลายปี จนในที่สุดก็พบบุตรชายแท้ ๆ ของตัวเอง

หาก......

หากเกิดอะไรขึ้นกับลั่วอิ่ง

เกรงว่าจักรพรรดิและจักรพรรดินีแห่งรัฐฉู่จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้

นางเคยรับปากกับเยี่ยเฟิงว่านางจะดูแลพ่อแม่ของเขาเป็นอย่างดี......

ลั่วอิ่งฆ่าผู้คนมามากมายนับไม่ถ้วน เขาสมควรตายจริง ๆ

อย่างไรก็ตามหากมองจากมุมอื่น เขาถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นมือสังหารมาตั้งแต่เด็ก และไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง

ผู้ที่วางแผนสังหารหมู่จวนแม่ทัพต่างหากที่สมควรตายจริง ๆ

"เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าใจเย็น ๆ ก่อน ลั่วอิ่งบาดเจ็บสาหัส เขาหนีไม่พ้นหรอก พวกเราไปหาตัวผู้บงการกันก่อนดีหรือไม่？"

"ใจเย็น ๆ ？ ฮ่า ๆ ๆ ...... หากทั้งครอบครัวของเจ้า พี่น้องของเจ้าถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม เจ้าสามารถใจเย็น ๆ ได้หรือ？ข้าขอเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย หลีกทางเดี๋ยวนี้"

"ลั่วอิ่งจะตายไม่ได้"

"ดังนั้นเพื่อเขาแล้ว เจ้ายอมที่จะแตกหักกับข้างั้นหรือ？" เสียงของเซี่ยวอวี่เซวียนสะอื้นไห้ แต่ใบหน้าของเขายังคงแน่วแน่ และไอสังหารพวกนั้นก็ไม่ได้ลดลง