กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 74

"บทกวีที่แต่งขึ้นมีการจำกัดหัวข้อหรือไม่?"

"ไม่มีการจำกัดหัวข้อ การแบ่งเสียงวรรณยุกต์ของบทกวีก็ไม่จำกัด"

"ได้ เช่นนั้นก็เริ่มกันเลย"

ท่านเจ๋ออ๋องโบกมือให้หมอหลวงออกไปและพูดขึ้นมาด้วยอาการฝืนความเจ็บปวดเอาไว้ "กู้ชูหน่วน เจ้ากล้าที่จะพนันอีกสักครั้งหรือไม่"

"พนันอีกแล้วหรือ? ท่านมีเงินตำลึงให้แพ้มากมายเช่นนั้นเลยหรือ?"

คนรับใช้ตักเตือนขึ้นมาด้วยความหวังดี "ท่านอ๋อง พนันอีกไม่ได้แล้ว เราไม่มีเงินตำลึงแล้วขอรับ"

ท่านเจ๋ออ๋องแพ้จนเลือดขึ้นหน้า มีหรือจะสนใจคำพูดเกลี้ยกล่อมของคนรับใช้ จากนั้นจึงพูดออกมาด้วยจิตวิญญาณของผู้กล้า "ข้าขอเดิมพันด้วยจวนของข้าและรวมไปถึงเรือนคฤหาสน์อื่นอีกหกแห่ง หากเจ้าแพ้ เช่นนั้นก็คืนเงินห้าล้านตำลึงคืนมาให้กับข้า และรวมถึงสองมือของเจ้าด้วย"

เขาไม่มีทางเชื่อหรอกว่าถุงฟางหัวขี้เลื่อยอย่างนางจะสามารถแต่งบทกวีและบทเพลงอะไรขึ้นมาได้

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นมาด้วยความหยอกเย้า "ท่านเจ๋ออ๋อง เพียงแค่จวนท่านเจ๋ออ๋องและเรือนคฤหาสน์เพียงหกแห่งหรือจะมาพนันสองมือของข้าและเงินห้าล้านตำลึง จวนของท่านเจ๋ออ๋องก็ไม่ได้ทำด้วยทองเสียด้วยสิ?"

คนจำนวนไม่น้อยต่างพากันหุบยิ้ม

สีหน้าของท่านเจ๋ออ๋องเดือดดาลอยู่เป็นพักๆ

นอกจากจวนท่านเจ๋ออ๋องและเรือนคฤหาสน์ทั้งหกแห่งนี้ เขาได้พ่ายแพ้และสูญเสียทุกอย่างไปหมดแล้ว

และกำลังคิดหาวิธีหยิบยืมเงินตำลึงจากคนอื่น จากนั้นคำพูดของกู้ชูหน่วนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"เห็นแก่ความน่าสงสารของท่าน เช่นนั้นแล้วข้าจะพนันกับท่านก็ได้ แต่ท่านเจ๋ออ๋อง ท่านคิดดูให้ดี หากท่านแพ้ในรอบนี้อีกละก็ เช่นนั้นแล้วท่านก็จะเหลือแต่กางเกงเท่านั้นแล้ว"

"วางใจได้ ข้าไม่มีทางแพ้อย่างแน่นอน"

"ไม่ต้องเร็วเกินไป ไม่แน่ท่านอาจจะแพ้ก็ได้"

หม่ากงกงเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของท่านเจ๋ออ๋องกลับเปลี่ยนเป็นซีดเผือด กลัวเหลือเกินว่าเขาโมโหจนหัวใจวายตายไปเสียก่อนจึงรีบพูดขึ้นมา

"การแข่งขันบทกวีและการประดิษฐ์ตัวอักษรเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ระยะเวลาธูปหนึ่งดอก ใครที่เขียนบทกวีได้มากที่สุดและประดิษฐ์ตัวอักษรออกมาได้ดีที่สุด ผู้นั้นจะเป็นผู้ชนะไป"

ท่านเจ๋ออ๋องหยิบพู่กันขึ้นมาและเขียนลงไปบนกระดาษอย่างรวดเร็ว ด้วยความพยายามอย่างมากที่อยากจะเอาชนะนาง