กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 75

มีผู้เข้าแข่งขันห้าคน ฉังเจินกับฉังผิงเขียนๆ หยุดๆ และพยายามครุ่นคิด

หลังของเยี่ยเฟิงเหมือนต้นสนและลำไผ่ที่ตั้งตรง เขาก้มศีรษะลงและไม่แม้แต่จะกะพริบตา พู่กันในมือตวัดเขียนตัวอักษร ชั่วประเดี๋ยวเดียวก็เขียนบทกวีได้เกือบสิบบท

แม้ว่าเจ๋ออ๋องจะยังเขียนอยู่เรื่อยๆ แต่เขาก็กระสับกระส่าย มือของเขายังคงเกาไม่หยุด คิ้วสีดำขมวดมุ่น บทกวีบางบทที่เขียนเสร็จแล้วบ้างก็ถูกเขาขยำจนเป็นก้อนแล้วโยนทิ้งไปอย่างรังเกียจ

เมื่อมองไปที่กู้ชูหน่วนอีกครั้งก็เห็นว่านางกำลังหาวอย่างเกียจคร้าน มือของนางยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด สะบัดพู่กันไม่กี่ครั้งก็เขียนบทกวีจนจบไปหนึ่งบท แม้ว่านางจะเป็นคนสุดท้ายที่เริ่มเขียน แต่ถ้าไม่นับเยี่ยเฟิง นางก็ถือว่าเป็นคนที่เขียนบทกวีได้มากที่สุด

อาจารย์สวีสบถขึ้นมาอีกครั้ง “อวดดี จะอวดดีเกินไปแล้ว มาถึงขั้นนี้แล้วนางยังจะอวดเบ่งให้ใครดูอีก”

ทุกคนในสำนักศึกษาวังหลวงพากันส่ายหน้าและทอดถอนใจ

ต่อให้ชนะไปสองรอบแล้วยังไงล่ะ การแข่งอีกสามรอบที่เหลืออย่างไรก็แพ้อยู่ดี

ในความคิดของพวกเขา ครั้งนี้คนที่ได้ที่หนึ่งน่าจะเป็นเยี่ยเฟิง บัณฑิตผู้ต่ำต้อยผู้นั้น

กู้ชูหน่วนเขียนเร็วมาก พอเขียนจบบทหนึ่งก็เขียนต่ออีกบทหนึ่ง อีกสี่คนที่เหลือต่างเงยหน้ามองกู้ชูหน่วนด้วยความเคร่งเครียด

ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก

แม้แต่จักรพรรดิเยี่ยยังตะลึงตาค้าง

กู้ชูหน่วนเขียนกวีโดยไม่ต้องหยุดคิดเลยงั้นรึ

นัยน์ตาของเสี่ยวหลี่จือกลอกไปมา เขาโค้งคำนับและเอ่ยว่า “ฝ่าบาท ขนาดเซียนกวีในตอนนั้นยังแต่งกวีไม่ได้เร็วขนาดนี้ คุณหนูสามตระกูลกู้ต้องจงใจก่อความวุ่นวายอย่างแน่นอน บ่าวคิดว่าควรจะนำบทกวีของนางออกมาแสดงให้ทุกคนเห็นนะพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิเยี่ยพยักหน้าอย่างพอใจ

นานวัน เสี่ยวหลี่จือยิ่งรู้ใจพระองค์มากขึ้นเรื่อยๆ

จักรพรรดิเยี่ยกระแอมเบาๆ ก่อนจะตรัสเสียงดัง “คุณหนูสามแห่งตระกูลกู้เขียนกวีได้อย่างรวดเร็ว บทกวีที่เขียนจะต้องยอดเยี่ยมมากเป็นแน่ เหตุใดจึงไม่อ่านบทกวีของคุณหนูสามแห่งตระกูลกู้ให้ทุกคนฟังกันก่อนเล่า”

เกือบทุกคนต่างรอดูเรื่องตลกของนาง

เมื่อขันทีเริ่มอ่าน ทั่วลานประลองก็เงียบกริบ

“เหล้าองุ่นชั้นดีในจอกราตรีสุกสกาว รีบเร่งเข้าเพื่อดื่มด่ำเสียงผีผา หากเมาพับหลับกลางศึก โปรดอย่านึกว่าขันขบ สงครามรบจบแล้วไซร้ กี่คนไกลได้หวนคืน” (ผีผาคือเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง)

ฮือฮา...