กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 740

ตั้งตนเป็นกษัตริย์งั้นหรือ?

กองทัพของตระกูลเซี่ยวจะภักดีต่อตระกูลเซี่ยวเพียงตระกูลเดียว

หลังจากที่แม่ทัพใหญ่เซี่ยวตาย ทั้งตระกูลเซี่ยวก็ถูกทำลายไปด้วย เซี่ยวอวี๋เซวียนจึงได้กลายเป็นนายน้อยเพียงหนึ่งของของกองทัพตระกูลเซี่ยวไปโดยปริยาย

พวกเขาจะต้องยอมรับเซี่ยวอวี๋เซวียนเป็นนาย ซึ่งเป็นไปตามคาดอยู่แล้ว

เซี่ยวอวี๋เซวียนมีความแค้นอยู่เต็มอก ที่เขานำขบวนกองทัพของตระกูลเซี่ยวและตั้งตนเป็นกษัตริย์นั้นก็เป็นไปตามคาดเช่นกัน

ณ ภูเขาเทียนฟ่าน…

ภูเขาเทียนฟ่านใกล้กับเผ่าเพลิงฟ้ามาก

เขา…

คงคิดจะสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าโดยชี้ชะตาขาดเพียงครั้งเดียวเลย ถึงได้ตั้งกองทัพไว้ที่นี่…

“นายท่าน ตามที่ข้าน้อยได้สืบหามานั้น เซี่ยวอวี๋เซวียนกับหุบเขาตันหุยนั้นสนิทสนมกันมาก เขา…เป็นไปได้ที่จะเป็นนายน้อยแห่งหุบเขาตันหุยขอรับ”

ท่าทางขยี้ตาของกู้ชูหน่วนหยุดชะงัก

นายน้อยแห่งหุบเขาตันหุย?

น่าหลานหลิงลั่ว?

นางควรนึกได้ตั้งนานแล้ว

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะตนเอง

นางช่างโง่เขลายิ่งนัก

รู้จักกันมานานเพียงนี้ แต่กลับนึกไม่ออกว่าเซี่ยวอวี๋เซวียนก็คือนายน้อยแห่งหุบเขาตันหุย

มิน่า…

มิน่าน่าหลานหลิงลั่วถึงได้ยื่นมือเข้ามาช่วยนางเช่นนั้น…

“ช่วงนี้หุบเขาตันหุยกำลังกลั่นยาจำนวนมาก จึงได้ปิดประตูหุบเขาไปแล้ว ข้าน้อยเดาว่า พวกเขาน่าจะอยากช่วยเพิ่มพลังให้กับคุณชายเซี่ยว เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของกองทัพตระกูลเซี่ยวไปสู่จุดสูงสุด จากนั้นค่อยไปสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าให้รู้แพ้รู้ชนะเลยเจ้าค่ะ”

“เผ่าเพลิงฟ้าทราบสารนี้หรือไม่?”

“คาดว่าไม่ทราบเจ้าค่ะ หุบเขาตันหุยเก็บเป็นความลับไว้อย่างดี ข้าน้อยเองก็เพราะสืบหามาหลายที่ ถึงได้กล้าคาดเดาเช่นนี้ได้ ทว่าเบาะแสเรื่องความสัมพันธ์ของคุณชายเซี่ยวกับหุบเขาตันหุยนั้น ข้าน้อยได้ทำลายไปหมดแล้ว ทางเผ่าเพลิงฟ้าจะมิอาจสืบหาได้เจ้าค่ะ”

“อืม เจ้าทำได้ดีมาก จดหมายฉบับนี้ เจ้าพยายามหาคนนำไปส่งให้กับเซี่ยวอวี๋เซวียนที คำสั่งคือต้องให้เซี่ยวอวี๋เซวียนเป็นผู้เปิดจดหมายเองเท่านั้น”

“เจ้าค่ะ”

“นายท่านคาดเดาถูก ทันทีที่จักรพรรดิแห่งรัฐฉู่สิ้นพระชนม์ รัฐฉู่ไม่มีทายาท จึงได้เกิดความวุ่นวายขึ้นภายใน เหล่าองค์ชายต่างก็อยากมีทหารเพื่อตั้งตนเป็นกษัตริย์ โชคดีที่นายท่านได้วางแผนล่วงหน้าและส่งกองกำลังไปสกัดพวกเขาไว้ก่อนแล้ว หลานชายของจักรพรรดิแห่งรัฐฉู่เข้ายึดดูแลกิจต่างๆ รัฐแล้วเจ้าค่ะ”

“อืม”

หลังจากที่กู้ชูหน่วนยื่นจดหมายให้กับเสี่ยวลู่ ก็รู้สึกมีก้อนหินกดทับอยู่ในใจ มิรู้ว่าเซี่ยวอวี๋เซวียนเป็นอย่างไรบ้างแล้ว

ต้องสูญเสียครอบครัวภายในชั่วค่ำคืน ความเจ็บปวดนี้มิอาจบรรยายเป็นคำพูดได้

ในจดหมายฉบับนั้น ได้เขียนถึงสาเหตุการตายของแม่ทัพใหญ่เซี่ยวไว้

มาวันนี้ แม้นกู้ชูหน่วนจะไปหาด้วยตนเอง เซี่ยวอวี๋เซวียนก็ไม่มีทางมาพบนางอย่างแน่นอน

เพราะเช่นนี้ นางจึงทำได้เพียงเขียนความจริงทุกอย่างไว้ในจดหมาย แล้วขอให้ผู้คนนำไปให้เซี่ยวอวี๋เซวียน

“ตึงๆๆ…”

เสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก กู้ชูหน่วนกล่าว “เข้ามา”

ประตูเปิดออก สตรีโฉมงามคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

สตรีผู้นั้นสง่างามและสูงส่ง ทั่งเรือนร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายความใจดีและเป็นมิตร เพียงแค่พบหน้ากันก็ทำให้ผู้อื่นอยากจะเข้าใกล้นางมากขึ้น

โฉมหน้าของนางเหมือนกับอัครมเหสีฉู่อย่างไร้ที่ติ ทั้งกิริยาท่าทางก็เหมือนด้วย หากมิทราบมาเสียก่อนว่าอัครมเหสีฉู่นั้นได้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว เกรงว่าคงจะมองสตรีตรงหน้าเป็นจักพรรดินีเสียแล้ว

“คารวะเจ้าค่ะนายท่าน”

ผู้มาเยือนคุกเขาลงไป และทำความเคารพอย่างสมบูรณ์ไร้ที่ติ