กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 745

ทุกคนทยอยเงยหน้าขึ้นมองไป

แต่ทว่าเห็นคนที่มาคือผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวน

ผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนมีสีหน้าเกรี้ยวโกรธ ท่าทางการมามีความเดือดดาล ราวกับบรรยากาศอึมครึมอย่าได้มีผู้ใดมาใกล้เชียว

ด้านหลังของเขา มีผู้อาวุโสเฉิน และเหล่าซ่งอวี้มาด้วย

พอเห็นผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนมา ทุกคนต่างทยอยคอหด และถอยหลังไปไม่กี่ก้าว

ทุกคนรู้ ลักษณะนิสัยและอารมณ์ของผู้อาวุโสซ่งหยวนนั้นร้อนดั่งไฟ เวลาเขาทำสิ่งใดล้วนอิงอารมณ์ ไม่ได้สนใจหรอกว่าถูกหรือผิด

แต่เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุด ตำแหน่งสูงศักดิ์ วรยุทธ์ความสามารถอยู่ที่ชั้นสูงสุดระดับหก คนในเผ่ามีไม่กี่คนที่สามารถเอาชนะเขาได้ ศัตรูและคนอื่นเวลาเห็นเขาต่างหลบหลีก

“ไร้สาระ เมื่อครู่ผู้ใดเป็นคนที่กล่าวว่านายน้อยไม่ใช่ลูกแท้ๆของหัวหน้าเผ่า รีบโผล่หัวออกมา”

เงียบอึมครึม

ทั้งหมดเงียบจนผิดปกติ

เมื่อครู่เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ของคนในเผ่าอย่างคึกคัก ตอนนี้ชะงักงันคนเดียวก็ไม่กล้าที่จะกล่าวพูดอะไรออกมา

เหวินเส่าอี๋เห็นผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวน ดวงตาอดไม่ได้เลยที่จะแดงก่ำขึ้นมา

ตั้งแต่เล็กเขาเป็นคนที่ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าประคบประหงมเลี้ยงจนโต

วันนี้สูญเสียผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสี่ไปแล้ว เหลือเพียงเขาผู้เดียว

เมื่อตอนที่เขาท้อแท้และหมดหนทางที่สุด จะเป็นพวกเขาที่ยืนเคียงข้างเขาเสมอ

พอเห็นดวงตาแดงก่ำของเหวินเส่าอี๋

ความโกรธของผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนเหมือนจะหายไปทันที มันมีความอบอุ่นทะนุถนอมแทนที่เข้ามา

“ไอ๋หยา เสี่ยวเส่าอี๋ของข้า อย่าร้องๆ วันนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้ใด หากกล้าทำให้เจ้าลำบากใจ ท่านปู่ซ่งจะสู้กับพวกเขา”

“ขอบคุณท่านปู่”

เหวินเส่าอี๋ยิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มมีความเจ็บปวดกลัดกลุ้มใจแฝงอยู่เล็กน้อย

ซ่งอวี้กับผู้อาวุโสเฉินก็ยิ้มแย้ม แสดงให้รู้ว่าวางใจเถิด ทุกอย่างมีพวกเขาอยู่

“เสี่ยวเส่าอี๋ที่น่าสงสารของข้า พวกเผ่าหยกที่ควรจะได้รับคมกริชเป็นพันเล่มเหล่านั้น แม้แต่คนเดียวข้าก็จะไม่ปล่อยมันไป พวกมันทำลายกระดูกสะบักของเจ้า ปู่ซ่งเห็นเผ่าหยกนะ เห็นคนหนึ่งก็จะจัดการกับกระดูกสะบักคนหนึ่งเลย เจอสองคนก็จะจัดการ ข้าจะจัดการกระดูกสะบักของพวกมันทั้งเผ่า”

“แคกๆ…..”

ซ่งอวี้แบกดาบเคลือบไว้ เม้มปากกระแอมไอเบาๆ เพื่อให้ผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนรู้ว่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องกระดูกสะบักแล้ว

เพราะเกรงว่านี่จะเป็นบาดแผลของเหวินเส่าอี๋ไปชั่วชีวิต

แต่ผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนไม่เข้าใจที่เขาจะสื่อ แถมย้อนถามว่า“เหตุใดเจ้าถึงได้กระแอมไออยู่ตลอด โตขนาดนี้แล้วยังโดนสัมผัสความเย็น เจ้าไม่อายคนหรือ”

ซ่งอวี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ส่วนเหวินเส่าอี๋ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

กู้ชูหน่วนมีความรู้สึกที่อิจฉาเหวินเส่าอี๋

ไม่ว่าเขาจะเป็นนายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้าหรือไม่ อย่างน้อยผู้อาวุโสเหล่านี้ก็ปฏิบัติกับเขาอย่างใจจริง

ผู้อาวุโสเฉินพยายามทำให้เรื่องจบลงด้วยดี จึงกล่าวขึ้นว่า“นายน้อยได้รับบาดเจ็บ ต้องการพักผ่อน พวกเราออกไปกันก่อนให้นายน้อยได้พักผ่อนเถิด มีเรื่องมีราวอันใด พวกเราค่อยคุยทีหลังก็ได้ไหม?”

ผู้อาวุโสหยูลูกน้องคนสนิทของรองหัวหน้าเผ่าซือคงกล่าวค้านขึ้นว่า”เขาเป็นนายน้อยจริงหรือไม่นั้นยังไม่รู้แน่ชัดเลย พักผ่อนอะไรกัน บางทีบาดแผลของเขาอาจเป็นของปลอมก็เป็นได้”

คำพูดนี้ อย่าพูดว่าผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนจะโมโหเลย

แม้แต่ผู้อาวุโสเฉินยังโมโมเดือดดาลจนแทบจะไม่ไหว

เหวินเส่าอี๋บาดเจ็บมากแค่ไหน เขาไม่มีตาหรือ?

หากไม่ใช่ความพยายามทั้งหมดของผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวน ใช้กำลังภายในมากมายเพื่อช่วยเขา เกรงว่าเขาต้องตายไปนานแล้ว

ถึงกระนั้น อาการบาดเจ็บของนายน้อยยังคงรุนแรงอยู่ อีกทั้งกระดูกสะบักยังสูญสิ้น

ไม่รอให้ผู้อาวุโสเฉินกล่าว ผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวนปล่อยพลังฝ่ามือไป ตบจนผู้อาวุโสหยูลอยเคว้ง หากออกไปราวสิบเมตรได้

พลังนั้นหนักหน่วง จนทำให้สิงโตหินในตำหนักเฉินหยูสะเทือนเลื่อนลั่นถล่มลงมา

ผู้อาวุโสหยูกะอักเลือดออกมา คนสลบอยู่กับที่ แบบตายไปเลยเสียจะดีกว่า