กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 756

"หัวหน้าเผ่า ฝ่ายตรงข้ามมีมากเกินไป พวกเรามีจำนวนน้อยกว่า หัวหน้าเผ่าและนายน้อยออกไปจากตำหนักสวรรค์ก่อน"

เหวินเฉิงเทียนธาตุไฟเข้าแทรกจนเข้าสู่ห้วงมาร ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไป แล้วเอามือข้างหนึ่งกุมหัวไว้

สถานการณ์ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ และคนของกู้ชูหน่วนก็บุกเข้าไปฆ่า

เหวินเส่าอี๋ไม่สนใจว่าร่างกายของเขาจะร้อนมากแค่ไหน และแบกเหวินเฉิงเทียนวิ่งออกไปจากตำหนักสวรรค์

คนของเผ่าเพลิงฟ้าพยายามที่จะฝ่าวงล้อม และในขณะเดียวกันก็รักษาความปลอดภัยให้พวกเขา

ร้อน......

ร้อนมากเกินไป

เหวินเส่าอี๋เหมือนกำลังแบกเผือกร้อนไว้บนหลัง แผ่นหลังของเขาถูกลวกจนพุพอง และเหงื่อบนใบหน้าไหลย้อยลงมา

แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยมือได้ แม้ว่าลูกน้องของเขาจะเกลี้ยกล่อม แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย

ญาติสนิทของเขาล้วนแต่ตายหมด เขาเหลือท่านพ่อเพียงคนเดียว ต่อให้ต้องตาย เขาก็จะไม่ยอมปล่อย

"นายน้อย ให้ข้าน้อยแบกเถอะ ร่างกายของหัวหน้าเผ่าร้อนมากเกินไป"

"นายน้อย ตรงนี่มีรถเข็น เร็วเข้า วางหัวหน้าเผ่าลงบนรถเข็น"

"ไปที่เขตหวงห้าม"

เหวินเส่าอี๋กล่าวอย่างเย็นชา

เขตหวงห้ามของเผ่าเพลิงฟ้า เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่ในเผ่าเพลิงฟ้า

ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถเข้าไปได้

"เขตหวงห้าม？มีเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่สามารถเข้าไปในเขตหวงห้ามได้ พวกเรา......"

"เข้าไปในเขตหวงห้ามก่อน หากเกิดอะไรขึ้นข้าจะแบกรับไว้เอง พี่น้องทั้งหลายจะถอยก็ได้ จะยอมให้พวกเขาจับได้ หรือจะหนีเข้าไปในเขตหวงห้ามด้วยกัน"

"ขอรับ......"

"นายน้อย ไม่ได้นะขอรับ ไม่สามารถเข้าไปในเขตหวงห้ามได้ตามอำเภอใจ หาก......หาก......"

เหวินเส่าอี๋ตะโกนด้วยความโกรธ "เผ่าเพลิงฟ้าใกล้จะสูญสิ้นแล้ว ยังต้องปฏิบัติตามกฎอะไรอีก นอกจากเขตหวงห้ามแล้ว ท่านคิดว่าในเผ่าเพลิงฟ้ายังมีที่ไหนที่สามารถรักษาปกป้องพวกเราได้อีก？"

เหล่าผู้อาวุโสต่างพูดไม่ออก

นอกจากเขตหวงห้ามแล้วก็มีเพียงตำหนักสวรรค์

แต่ในเวลานี้ตำหนักสวรรค์ถูกทำลายจนเกือบหมดแล้ว และไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ ส่วนค่ายกลสังหารก็ไม่สามารถต้านทานได้นานนัก

เผ่าเพลิงฟ้านองเลือดและเต็มไปด้วยซากศพ

ผู้คนถูกเข่นฆ่าทีละคนมาตลอดทาง

มีคนตายเป็นจำนวนมากจนเหวินเส่าอี๋ไร้ความรู้สึก

กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า ความคิดของเขากำลังอยู่ระหว่างการปรับเปลี่ยน

คนในเผ่าแต่ละคนที่ต้องสละชีวิต ล้วนตราตรึงอยู่ในใจของเขา

และจดจำบัญชีแค้นนี้ไว้

ไม่รู้ว่าเข่นฆ่ากันมานานแค่ไหนแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็เข้าไปในเขตหวงห้าม

เผ่าเพลิงฟ้าเป็นเผ่าขนาดใหญ่ที่มีมรดกเก่าแก่นับพันปี

มีผู้คนในหลายแสนคน

และในเวลานี้มีคนเข้ามาในเขตหวงห้ามไม่ถึงสองพันคน

อีกทั้ง......แต่ละคนก็ได้รับบาดเจ็บ และยังไม่ได้รับการรักษา

หลายคนถึงกับแขนขาดขาขาด

เหวินเส่าอี๋วางเหวินเฉิงเทียนไว้ในห้องลับในเขตหวงห้าม เขากล่าวอย่างเป็นกังวลว่า "เร็วเข้า มาดูว่าหัวหน้าเผ่าเป็นอย่างไรบ้าง？"

"นายน้อย ลมปราณของหัวหน้าเผ่าย้อนกลับ ธาตุไฟเข้าแทรกจนเข้าสู่ห้วงมาร เลือดลมอุดกั้น อีกทั้งถูกไฟน้ำแข็งมัวเมา เกรงว่า......เกรงว่า......"

"ไฟน้ำแข็งมัวเมา？"

"ใช่ ไฟน้ำแข็งมัวเมา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าหยก ไร้สีไร้กลิ่น และมีพิษร้ายแรง แม้ว่าจะเป็นยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับเจ็ด แต่หากถูกไฟน้ำแข็งมัวเมา ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงความตายได้"

เหวินเส่าอี๋เดินโซเซเล็กน้อย

เขาเป็นนายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า

และรู้เรื่องเกี่ยวกับไฟน้ำแข็งมัวเมาเพียงเล็กน้อย

ผู้ที่ถูกไฟน้ำแข็งมัวเมา ร่างกายภายในจะพลุ่งพล่านราวกับหินหนืด ร้อนจัดจนต้องร้องขอความตาย

“ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะกองทัพหงส์ปกป้องอย่างสุดกำลัง เกรงว่าพวกเราคงจะไม่สามารถหนีรอดมาได้ แต่กองทัพหงส์ ...... ประสบกับความเสียหายอย่างหนัก”

“นายน้อย ครั้งนี้เผ่าเพลิงฟ้าของเราสูญเสียมากเกินไป ไม่ใช่แค่สำนักใหญ่ แต่สำนักใหญ่อื่น ๆ ก็ถูกเผ่าหยกโจมตีพร้อมกัน หลายสำนักถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง และไม่มีใครเหลือรอดแม้แต่คนเดียว”

บรรยากาศเย็นยะเยือก มีบางคนกุมมือและถอนหายใจยาว

มีบางคนก้มหน้าร้องไห้

มีบางคนด่าทอด้วยความโกรธเคือง

มีบางคนพิงกำแพงอย่างอ่อนแรง

จนกระทั่งมีสาวกคนหนึ่งเข้ามารายงานอย่างรีบร้อน

“รายงาน… นายน้อย เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ”

วันนี้เผ่าเพลิงฟ้ามีเรื่องดีอะไรบ้าง?

แต่ละเรื่องล้วนเลวร้าย และคงไม่มีเรื่องที่เลวร้ายกว่านี้แล้ว

ผู้คนต่างสับสนมึนงง

อย่างมากที่สุดก็คงเป็นเผ่าเพลิงฟ้าพ่ายแพ้อย่างราบคาบ

“ว่ามาเถอะ เรื่องอะไร”

"สาวกของพวกเราที่ถูกจับเป็นเชลย ทั้งหมด......ทั้งหมด......ทั้งหมดถูก......ถูกฆ่ารวมแล้วกว่าหนึ่งหมื่นชีวิต"

ฮ้า......

เหวินเส่าอี๋โซเซจนเกือบจะล้มลง

และผู้อาวุโสหลายคนก็ตกใจเป็นอย่างมาก

“เจ้าว่าอะไรนะ กว่าหมื่นชีวิตถูกฆ่า? ใครเป็นคนฆ่าพวกเขา?”

“เผ่าหยกและหุบเขาตันหุย พวกเขารวบรวมสาวกทั้งหมดของเราไว้ด้วยกัน ราดน้ำมันและจุดไฟเผา พวกเขาทั้งหมด......พวกเขาทั้งหมดถูกเผาทั้งเป็น ช่างเป็นวิธีการก็โหดเหี้ยมยิ่งนัก”

ผู้อาวุโสหวงโกรธมากและต้องการจะออกไปจากเขตหวงห้ามอย่างหุนหันพลันแล่น "ไอ้พวกปีศาจโหดเหี้ยม ข้าจะไปสู้กับพวกเขา"

“ผู้อาวุโสหวง ใจเย็น ๆ พวกเขามีคนจำนวนมาก หากท่านบุ่มบ่ามออกไปตอนนี้ก็ไม่ช่วยอะไร จะเป็นการเอาชีวิตไปทิ้งเสียเปล่า ๆ” ผู้อาวุโสหลายคนต่างพากันห้าม