เยี่ยจิ่งหาน......
ใช่ เขาสามารถไปหาเยี่ยจิ่งหานเพื่อเกลี้ยกล่อมเขา
ผู้อาวุโสหกต้องการคิดจะไปหาเยี่ยจิ่งหาน แต่เมื่อนึกถึงภูมิหลังของเยี่ยจิ่งหาน เขาก็หยุดชะงักและลังเลขึ้นมา
ผู้อาวุโสสูง?
ไม่ ผู้อาวุโสสูงมีความผูกพันกับเผ่าหยก แม้ว่าเขาจะชอบและเคารพอาหน่วน แต่ก็ไม่สามารถเสียสละเผ่าหยกทั้งเผ่าเพื่ออาหน่วนเพียงคนเดียว
ไม่เพียงแค่ผู้อาวุโสสูงที่เป็นเช่นนั้น ผู้อาวุโสทุกคนในเผ่าหยกก็คิดเหมือนกัน
หากจะถามว่าในเผ่าหยกนี้มีใครบ้างหวังว่ากู้ชูหน่วนจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยใจจริงบ้าง
เกรงว่าคงมีเพียงอี้เฉินเฟยกระมัง
แต่น่าเสียดายที่อี้เฉินเฟยได้เสียชีวิตลงแล้ว
เขายังสามารถไปหาใครได้อีกบ้าง?
เซี่ยวอวี่เซวียน?
ก็ไม่ได้ เด็กเซี่ยวอวี่เซวียนคนนั้นก็เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ถูกกับอาหน่วนเสียแล้ว ไปหาเขาก็ไม่ช่วยอะไร
ฝูกวงและลั่วอิ่งพวกเขาก็มีคุณสมบัติไม่เพียงพอ
ทันใดนั้นผู้อาวุโสหกก็นึกขึ้นได้อีกคนหนึ่ง
จอมมาร......
เขาตบต้นขาและโยนไหเหล้าไหสุดท้ายทิ้งลง จากนั้นรีบวิ่งไปยังเผ่าปีศาจ
เขาสาบานว่านี่คือความเร็วที่สุดที่เขาเคยใช้มา
ทันใดนั้นก็เดินทางมาถึงเชิงเขาของเผ่าปีศาจ แต่กลับถูกบอกว่าจอมมารไม่อยู่ เขาได้พาคนจำนวนมากไปเผ่าหยกเพื่อขอแต่งงาน
ผู้อาวุโสหกรู้สึกโกรธอย่างมาก
เขาไล่ตามกลับไป ทันใดนั้นเมื่อกลับไปถึงยังทางเข้าเผ่าหยก คนรับใช้กลับบอกเขาว่า จอมมารไม่ได้มาที่นี่
เขาซักถามอย่างละเอียด
จอมมารไม่ได้มาที่เผ่าหยกและไม่รู้ว่าจอมมารใช้เส้นทางไหนหรืออาจจะคลานมา
ต่อให้คลานมา เช่นนั้นก็ควรเดินทางมาถึงเผ่าหยกแล้วสิ
"ท่านผู้อาวุโสหก จอมมารอาจจะหลงทาง สายลับแจ้งข่าวมาว่าได้พบเจอจอมมารกำลังสอบถามเส้นทางมายังเผ่าหยกที่เมืองหวงเฟิง"
"เขามาที่เผ่าหยกพร้อมกับกองกำลังที่แข็งแกร่งไม่ใช่หรือ? เขาเป็นคนจำเส้นทางไม่ได้อย่างนั้นหรือ หรือว่าลูกน้องของเขาก็ไม่รู้เส้นทางเลย?"
"เอ่อ......เหมือนว่าจอมมารจะพูดว่า เผ่าหยกไม่ต้อนรับคนนอก หากหัวหน้าเผ่ารู้ว่าเขาพาคนเข้ามาเป็นจำนวนมากเช่นนั้น จะต้องโกรธอย่างมากแน่ๆ ฉะนั้นเขาจึงเดินทางมาขอแต่งงานก่อนกำหนด แล้ว......แล้วค่อยให้คนของเขาไปวางสินสอด......"
ผู้อาวุโสหกแทบอยากเป็นลม
เขากล่าวออกมาด้วยความโมโห
"ปัดโธ่ จอมมารอะไรกัน ช่างทำตัวเหลวไหลไม่สมฐานะ ไม่สามารถทำเรื่องใหญ่ได้เลย มีแต่เรื่องล้มเหลว"
คนรับใช้ต่างพากันส่ายหน้า
คนรับใช้คนหนึ่งที่ค่อนข้างกล้าหาญกล่าวว่า "ผู้อาวุโสหก ท่านหาจอมมารมีเรื่องสำคัญอย่างนั้นหรือ? ไม่เช่นนั้นข้าน้อยจะสั่งให้คนออกไปค้นหาเบาะแสของจอมมาร"
"ประเดี๋ยวก็จะเที่ยงแล้ว ใครจะไปรู้ว่าจอมมารจะอยู่แห่งหนใด ต่อให้หาเจอก็เกรงว่าจะไม่ทันเวลาเอาเสียแล้ว"
"ไม่......ไม่ทันเวลา? ไม่ทันเวลาอะไรหรือ?"
"พูดกับเจ้าไปก็ไม่มีประโยชน์"
"เช่นนั้นแล้วเรายังต้องหาจอมมารอีกหรือไม่?"
"หาสิ ต้องหาให้เจอ ส่งคนออกไปหาเยอะๆ บอกเขาว่าอาหน่วนกำลังตกอยู่ในอันตราย ชีวิตของนางอยู่ในมือของเขาและให้เขามาที่เผ่าหยกอย่างเร็วที่สุด"
"อ๋า......หัวหน้ามีอันตรายอะไรหรือ? ข้าน้อยจะรีบไปรายงานให้ผู้อาวุโสสูงสุดและผู้อาวุโสคนอื่นทราบ"
"เจ้าว่าเจ้ามีสมองหรือไม่? ข้าบอกให้เจ้ารีบไปบอกจอมมาร เพื่อให้จอมมารรีบมาไม่ใช่หรือ?"
"ข้าตกใจหมดเลย ผู้อาวุโสหก ตอนที่ท่านไม่ดื่มเหล้าดู ไม่น่าเชื่อถือกว่าตอนดื่มเหล้าเสียอีก"
"เจ้าน่ะสิที่ไม่เอาไหน ทั้งโคตรของเจ้านั่นแหละที่ไม่เอาไหน ยังไม่รีบไปอีก" ผู้อาวุโสหกอดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้า
"ขอรับๆๆ ข้าน้อยจะรีบไปเดี๋ยวนี้"
ผู้อาวุโสหกมองไปบนท้องฟ้าด้วยความกังวล
อีกเพียงหนึ่งชั่วยามก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว
ทำอย่างไรดี......
เขาไปขัดขวางด้วยตัวเองหรือ?
ไม่ เขาไม่สามารถขัดขวางได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...