กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 795

หลังจากที่กู้ชูหน่วนจากไป ไม่นานก็วนกลับมาอีกครั้ง และแย่งชิงหยกสวรรค์น้ำแข็งที่อาบเลือดมาด้วย

ไป๋หลี่เจิ้น "......"

ซั่งกวนชิง "......"

เซียวอวี่เซวียนยิ้ม

แม่สาวผู้นี้ ไม่ละเว้นแม้แต่น้อยจริง ๆ

ลึกเข้าไปในหุบเขาเจียงเจ๋อซาน กู้ชูหน่วนแบ่งของออกเป็นสองส่วน โดยส่วนแรกที่เก็บไว้ในกระสอบ นางตั้งใจว่าจะนำจะแลกเปลี่ยนเป็นเงิน

และสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ นางจึงกินลงไปทั้งหมดในคราวเดียว

ฝีเท้าของเซี่ยวอวี่เซวียนช้าลงและอยากจะห้าม แต่ก็ไม่ทันแล้ว

"เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ？ถึงได้กินยามากมายขนาดนั้น หลังจากกินยาไปหลายเม็ดด้วยกัน เจ้าอยากให้ร่างแตกตายหรืออย่างไร？"

"แค่ยาเพียงไม่กี่เม็ด และไม่ได้รุนแรงอะไรมากนัก ไม่ต้องกังวล ไม่ตายหรอก เจ้าช่วยคุ้มกันข้าด้วย"

"......"

นั่นแค่ไม่กี่เม็ดงั้นหรือ？

อย่างน้อยก็น่าจะหลายสิบเม็ด อีกทั้งยังมีสมุนไพรชั้นยอดอยู่ไม่น้อย

เซี่ยวอวี่เซวียนพูดไม่ออก

นางไม่เป็นไรจริง ๆ

แม้ว่าจะเป็นกังวล แต่จากประสบการณ์ครั้งก่อน และความคล้ายคลึงระหว่างนางกับกู้ชูหน่วน ทำให้เซี่ยวอวี่เซวียนมีความหวังบางอย่าง บางทีนางอาจจะหลอมรวมเม็ดยาเหล่านั้นให้เข้ากับตนเองได้จริง ๆ

เวลาผ่านไปเป็นนาทีต่อนาที

ร่างกายของกู้ชูหน่วนแดงทั้งตัวอยู่ชั่วขณะหนึ่ง และขาวอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เซี่ยวอวี่เซวียนถือพัดก้านดำไว้ในมือและมีเหงื่อออก

เจ้าเสือน้อยอยู่ข้าง ๆ กู้ชูหน่วนตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพิ่งคลอดออกมาไม่นานหรือไม่ จึงยังกระหายเลือดอยู่ มันนอนอยู่บนตักกู้ชูหน่วน และหลับไปเหมือนหมูตาย อีกทั้งยังมีเสียงกรน

ในที่สุด......

แสงสีม่วงก็พุ่งออกมาจากร่างกาย วรยุทธขั้นที่สามของกู้ชูหน่วนเปลี่ยนเป็นขั้นที่สี่ และจากนั้นก็เป็นขั้นที่ห้า

นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและบ่นว่า "ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการไปให้ถึงขั้นที่ห้า มันอ่อนแอเกินไป"

เช่นเดียวกันกับสมุนไพร หากให้นางกลั่นแล้ว อย่างน้อยก็จะสามารถกลั่นยาเพิ่มขึ้นมาได้อีกระดับหนึ่ง

เซี่ยวอวี่เซวียนหัวเราะเยาะ "ในเวลาเพียงครึ่งวัน เพิ่มขึ้นจากขั้นที่หนึ่งเป็นขั้นที่ห้า เจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ？"

"ยังไม่บรรลุระดับแรก มีอะไรน่าพอใจกัน"

"แม่สาวน้อย ข้าจะชี้แนะให้เจ้าสักประโยค ยิ่งก้าวหน้าเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่ได้สำหรับเจ้ามากเท่านั้น"

ไม่ว่าร่างกายของนางจะผิดเพี้ยนขนาดไหน ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่กู้ชูหน่วน

และในโลกนี้ก็ไม่ได้มีกู้ชูหน่วนมีมากมายนัก

"ทำไมเจ้าเสือน้อยตัวนี้ถึงยังอยู่ที่นี่" กู้ชูหน่วนหิ้วมันขึ้นมา เจ้าเสือน้อยกำลังหลับอยู่บนพื้นที่เปียกชื้น เห็นได้ชัดว่ามันน้ำลายไหล

เจ้าเสือน้อยท่าทางสะลึมสะลือ มันหาวและเอนตัวลงไปอีกครั้ง ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะฉุดกระชากอย่างไร มันก็ไม่ยอมลุกขึ้น

"เจ้าติดข้าแล้วหรือ？"

กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว

เซี่ยวอวี่เซวียนลูบขนสีขาวราวหิมะของเจ้าเสือน้อย แต่ถูกเจ้าเสือน้อยแยกเขี้ยวใส่และคำรามเสียงดัง

เขายิ้มและกล่าวว่า "เขี้ยวยังไม่ทันจะงอกก็กล้าดุร้ายใส่ข้าเสียแล้ว ไม่กลัวว่าข้าจะย่างเจ้าหรือ ในเมื่อมันต้องการจะให้เจ้าเป็นนาย เจ้าก็ยอมรับมันเถอะ มันเป็นอสุรกายระดับสามตั้งแต่เกิด ไม่ง่ายเลยที่จะหาเจอ"

"ข้าออกไปหาเสือมาสักตัวก็ได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ？"

"มันตั้งใจจะติดตามเจ้า เจ้าก็แค่ตอบตกลงกับมันก็ได้แล้ว"

"ระดับสามนั้นอ่อนแอเกินไป ข้าไม่ต้องการมัน"

เซี่ยวอวี่เซวียนส่ายหัว

น่าเสียดายที่เจ้าเสือน้อยตัวนี้ไม่ได้อยากติดตามเขา มิเช่นนั้นเขาอยากจะยอมรับมัน

ในขณะที่พูดคุยกัน หุบเขาเจียงเจ๋อซานก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ท้องฟ้ามืดลงในทันที และลมหนาวก็ปกคลุมไปทั่วทั้งหุบเขาเจียงเจ๋อซาน

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยความประหลาดใจ "ช่างเป็นกลิ่นอายที่ทรงพลัง มีผู้ที่แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กันอยู่รอบ ๆ ？"

เซี่ยวอวี่เซวียนสะบัดพัดอย่างรวดเร็ว เขาได้ยินเสียงขลุ่ยและเสียงฉินที่คุ้นเคย

เจ้าของขลุ่ยและฉินกำลังต่อสู้กัน

เสียงขลุ่ยกลางอากาศกลายเป็นมังกรยักษ์ มังกรยักษ์ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้โลกเกิดความโกลาหล และได้ยินเสียงคำรามของมังกรมาแต่ไกล

เสียงฉินอันไพเราะควบแน่นเป็นหยดน้ำ และรวมตัวกันเป็นหงส์น้ำแข็งที่กางปีกและโบยบินขึ้นสูง จากนั้นก็ต่อสู้กับมังกรยักษ์อย่างสุดชีวิต

ทันใดนั้นกลิ่นอายของเซี่ยวอวี่เซวียนก็เย็นยะเยือก ดวงตาที่ยาวและแคบของเขาจ้องมองขึ้นไปในอากาศ

"เป็นพวกเขา......"

เยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋

ทำไมเหวินเส่าอี๋ถึงมาที่รัฐปิงได้？