กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 80

คุณ...คุณหนูสาม...กล้า...ทำร้ายอู่อี๋เหนียง...

พระเจ้า พวกเขาไม่ได้ตาฝาดใช่หรือไม่

อู่อี๋เหนียงเป็นนางสนมที่นายท่านโปรดปรานที่สุดเชียวนะ

อู่อี๋เหนียงถูกตบหน้าจนเห็นเดือนเห็นดาว และเกือบล้มหัวทิ่ม นางกุมใบหน้าที่บวมแดงด้วยความตกใจ กระทั่งเห็นทุกคนมองมาทางนางด้วยสายตาที่แปลกไป

อู่อี๋เหนียงจึงทนไม่ไหว ตำหนิออกไป “เจ้ากล้าตบข้าหรือ?”

“คนที่ตบก่อนคือท่านต่างหาก”

“บังอาจ ใครก็ได้ มาจับคุณหนูสามให้ข้าเดี๋ยวนี้ วันนี้ข้าจะต้องสั่งสอนนางให้จงได้”

“ผู้ใดบังอาจ”

กู้ชูหน่วนผู้ขี้ขลาดในอดีตได้เปลี่ยนไปแล้ว บัดนี้นางแสดงท่าทางเหยียดหยามอย่างดุดัน

สายตาของนางเย็นยะเยือก เย็นยะเยือกจนไม่เหลือเคล้าโครงความอบอุ่นสักนิด เมื่อถูกนางจ้องเขม็ง เหล่าคนรับใช้ก็อดตัวสั่นไม่ได้ ราวกับกำลังเหยียบย้ำเข้าไปในขุมนรกอย่างไรอย่างนั้น

กู้ชูหน่วนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านแม่ของข้าเป็นน้องของฮ่องเต้ มีราชทินนามเป็นถึงองค์หญิงจาวหลิง ส่วนข้าคือบุตรีทางสายเลือดขององค์หญิง มีศักดิ์เป็นถึงคุณหนูสามภรรยาเอกของจวนเสนาบดี เป็นว่าที่พระชายาหานในอนาคต อู่อี๋เหนียงเป็นใครเจ้าคะ? เป็นแค่อี๋เหนียงผู้ต่ำต้อยในจวนเสนาบดีผู้หนึ่งเท่านั้น ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่ข้าตบเจ้าในวันนี้ ต่อให้ข้าฆ่าเจ้า ก็ไม่มีผู้ใดทำอะไรข้าได้”

อึ้งงัน

ทุกคนพากันอึ้งงัน

หากเป็นเพราะปฏิเสธการอภิเษกสมรสกับท่านอ๋องหาน อาจจะทำให้นางเสียสติ จึงทำหนางกล้าหยิ่งผยองเช่นนั้น

ครานี้นางประทับรอยฝ่ามือหนึ่งบนหน้าของอู่อี๋เหนียงต่อหน้าทุกคน ทั้งยังกล้าอวดเก่งเช่นนี้ เพราะเสียสติเช่นนั้นหรือ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้

คุณหนูสามเปลี่ยนไปแล้ว

ไม่ได้อ่อนแอยอมถูกรังแกเหมือนเมื่อครั้งในอดีตอีกแล้ว

อู่อี๋เหนียงถึงกับสำลักจนกล่าวไม่ออก

ผู้หญิงแพศยาผู้นี้ วันนี้เห็นผีหรืออย่างไร ถึงได้บังอาจอวดเก่งเช่นนี้ แต่ที่นางกล่าว ตนไม่อาจโต้แย้งได้สักคำ

สาวใช้ติดตัวของอู่อี๋เหนียงซย่าอวี่เห็นเหตุการณ์ดังนั้น จึงตำหนิออกไป “แม้เจ้าจะเป็นคุณหนูสามภรรยาเอก แต่ก็ไม่ควรลงมือทำร้ายอู่อี๋เหนียงโดยไร้เหตุผลเช่นนี้ ถึงอย่างไรนางก็เป็นผู้อาวุโส”

“เจ้านายคุยกันอยู่ เจ้ามีสิทธิ์เอ่ยได้ไฉนกัน นำตัวนางมา”

ทุกคนเงียบลง ไม่มีใครฟังคำสั่งของนาง

อู่อี๋เหนียงและสาวใช้ซย่าอวี่ตัวสั่นงันงก

แม้ว่านางจะมีอำนาจอย่างไร แต่ในจวนก็ยังไม่มีใครเชื่อฟังนาง

ในขณะที่อู่อี๋เหนียงกำลังสั่งสอนกู้ชูหน่วน กลับเห็นกู้ชูหน่วนแสยะยิ้มอย่างโหดร้าย ฉกฉวยไม้จากในมือของผู้เป็นบ่าว และฟาดลงไปบนร่างกายของซย่าอวี่อย่างโหดเหี้ยมจนเกิดเสียงดังผัวะอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันตั้งตัว

“ดูท่าวันนี้คุณหนูคงต้องสั่งสอนเจ้า มิเช่นนั้นเจ้าคงไม่รู้ว่าเหตุใดดอกไม้ถึงได้แดงเช่นนี้*”

ซย่าอวี่เจ็บปวดแทบหายใจไม่ออก ตามหลักแล้วต้องโต้กลับ แต่ไม้ของกู้ชูหน่วนกลับฟาดลงมาบนตัวของนางอย่างไม่ยั้ง นางไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ไม้ของกู้ชูหน่วนราวกับมีตาที่คอยจับจ้องไปทางนาง เรียกหานางโดยที่นางไม่อาจต่อต้านได้

“เจ็บ..เจ็บเหลือเกิน อู่อี๋เหนียง ช่วยข้าน้อยด้วยเจ้าค่ะ”

อู่อี๋เหนียงบันดาลโทสะ “หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ ใครก็ได้ เข้าไปขวางนางไว้”

“ข้าเป็นถึงคุณหนูสามภรรยาเอก และเป็นพระชายาหานที่ได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ ใครบังอาจขวางข้าหรือ”

เหล่าคนรับใช้ต่างทยอยกันหยุดลง

หานอ๋องเป็นผู้ใดนะหรือ นั้นคือบุคคลที่มีอำนาจที่สุดในเมืองเยี่ย แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังทรงหวาดกลัว