ใคร?
ใครกำลังพูด?
นางเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ และเห็นว่าการประมูลเป็นไปอย่างคึกคัก มีหัวหน้าของตระกูลจำนวนมากที่สั่งให้คนใช้นำเงินมาอีกเพื่อที่จะประมูลวงแหวนอวกาศไปให้ได้
หลังจากที่นางกวาดสายตาไปรอบๆ กลับไม่พบว่ามีใครพูดคุยกับนาง
"วงแหวนอวกาศนี้มีสีแดงทั้งวงและใช้วัสดุพิเศษ ไม่ว่าอาวุธอะไรก็ไม่สามารถทำลายมันได้ อีกทั้งยังมีขนาดความจุกว่าหนึ่งร้อยตารางเมตร เกรงว่าบนโลกนี้คงไม่มีวงแหวนอวกาศที่มีความจุที่ใหญ่เช่นนี้แล้ว"
"ไม่ว่าอาวุธใดก็ไม่สามารถทำลายมันได้? ยอดเยี่ยมเช่นนั้นเลยหรือ?" มีคนถามขึ้น
"แน่นอน ข้ารับรองด้วยชื่อเสียงของงานการประมูลในเมืองหลวง หากได้ครอบครองแหวนวงนี้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำลายมันได้ อีกอย่างวิญญาณในแหวนวงนี้ก็มีความผันผวนอย่างมากและยังมีอักษรรูนที่ไม่รู้จัก ซึ่งผู้เชี่ยวชาญด้านการประมูลได้ระบุว่า เจ้าของของแหวนวงนี้ในอดีตนั้นอย่างน้อยจะต้องเป็นยอดฝีมือสูงสุดระดับหกขึ้นไปอย่างแน่นอน"
"พระเจ้า......ยอดฝีมือสูงสุดระดับหกขึ้นไป......เป็นไปได้เช่นไร......ทั้งรัฐมียอดฝีมือสูงสุดเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หรือว่าจะเป็นสมบัติของยอดผู้แข็งแกร่งในอดีตที่หลงเหลือไว้หลังจากที่เสียชีวิตไป?"
"ตัวอักษรที่ผู้แข็งแกร่งระดับหกหลงเหลือเอาไว้......หากเราสามารถถอดคำได้บ้าง ไม่แน่พวกเราก็อาจสามารถเพิ่มระดับไปเป็นยอดฝีมือสูงสุดระดับหกได้"
"ไม่ได้ แหวนวงนี้ข้าจะต้องครอบครองให้ได้ พวกเจ้าทั้งหลายกลับไปนำเงินมาเพิ่มเดี๋ยวนี้มีเท่าไรเอามาเท่านั้น ไม่ว่าจะต้องขายบ้านขายเรือนทิ้ง ถึงอย่างไรข้าก็ต้องได้ครอบครองแหวนวงนี้"
"......"
แววตาของเจ้าเสือน้อยเป็นประกายและกรงเล็บของเสือก็แผ่ออกและอยากจะกระโดดออกไป
กู้ชูหน่วนจับหางน้อยๆ ของมันเอาไว้ "เจ้าจะทำอะไร?"
"นายท่าน ข้ารู้สึกว่าแหวนวงนี้ช่างเหมาะสมกับข้าอย่างมาก ข้าจะเอามันมาเป็นของข้า"
"เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ไม่เห็นหรืออย่างไรว่าในงานประมูลมียอดฝีมือคอยเฝ้าดูแลอยู่นับไม่ถ้วน อีกทั้งแววตาของพวกเขาก็ดุร้าย"
"เช่นนั้นประเดี๋ยวข้าจะนำมันมา?"
"เกรงว่าจะจัดการแหวนวงนี้ไม่ได้ง่าย" กู้ชูหน่วนคิดหนัก
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางรู้สึกแปลก หากอยากครอบครองแหวนวงนี้ เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากอย่างมาก
"เจ้ารีบไปบอกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ให้เขาทำเช่นไรก็ได้เพื่อที่จะได้ครอบครองแหวนวงนี้มาให้ได้"
"ได้เลย"
เจ้าเสือน้อยหดตัวเล็กลงและขณะนี้ก็มีขนาดเล็กเพียงเก้าอี้เล็กๆ ตัวหนึ่ง สายตาของทุกคนต่างถูกแหวนดึงดูดและไม่ได้สนใจมัน
นอกจากกู้ชูหน่วนจะตกใจแล้ว
ยังมีคนในงานการประมูลตกใจอีกสองคน
คนหนึ่งคือปรมาจารย์นักปรุงกลั่นยาที่ตระกูลซั่งกวนเชิญมา เซี่ยวอวี่เซวียน
คนหนึ่งคือผู้อาวุโสพิเศษที่ตระกูลไป๋หลี่เชิญมา เยี่ยจิ่งหาน
เซี่ยวอวี่เซวียนลุกขึ้นทันที เขาจ้องมองไปอย่างไม่อยากเชื่อที่วงแหวนอวกาศที่คุ้นเคยอย่างมากวงนั้น
แหวนวงนี้ เป็นแหวนที่อี้เฉินเฟยมอบให้กับหญิงสาว......กู้ชูหน่วน
เหตุใดถึงอยู่ที่นี่?
ตอนนั้นที่เผ่าหยกเก็บร่างไร้วิญญาณของนางก็ควรจะเก็บไว้กับตัวของนางด้วยไม่ใช่หรือ?
เผ่าหยกออกจะเคารพนับถือกู้ชูหน่วนเช่นนี้
พวกเขาไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าแหวนวงนี้มีความสำคัญมากเพียงใดกับกู้ชูหน่วน
หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นกับร่างของนาง?
ซั่งกวนชิงกล่าวว่า "ทำไมหรือ คุณชายเซี่ยวก็อยากครอบครองแหวนวงนี้ด้วยหรือ?"
แหวนวงนี้เป็นแหวนที่ดี ตระกูลซั่งกวนของพวกเขาก็อยากครอบครอง
เซี่ยวอวี่เซวียนพยักหน้า "แหวนวงนี้ข้าจะต้องได้มาครอบครอง ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยเงินมากเพียงใด จะต้องได้มาอยู่ในมือให้ได้"
เขามองไปที่ซั่งกวนชิงและความหมายของคำพูดก็ชัดเจนในตัวเอง
"เอ่อ......บอกตามความจริง นายท่านได้ส่งให้คนมาบอกว่า จะต้องได้แหวนวงนี้มาครอบครองให้ได้ เอ่อ......"
"ขอเพียงพวกเจ้าสามารถช่วยข้าประมูลแหวนวงนี้มาให้ข้า เช่นนั้นข้าสามารถสอนการปรุงกลั่นยาอายุวัฒนะให้พวกเจ้าได้ แม้แต่ยาอายุวัฒนะระดับขั้นที่ห้าก็สอนให้พวกเจ้า"
"พูดจริงหรือ?"
"คำพูดที่พูดออกมา ยากจะเอากลับคืน"
"ได้ คุณชายเซี่ยววางใจได้ ตระกูลซั่งกวนของเราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อช่วยประมูลแหวนวงนี้มาให้ท่านให้ได้"
ยาอายุวัฒนะระดับขั้นที่ห้า.....
แม้ว่าตระกูลซั่งกวนของพวกเขาจะเก่งกาจมากเพียงใด ก็ไม่สามารถปรุงกลั่นยาอายุวัฒนะระดับห้าออกมาได้
หากสามารถปรุงกลั่นออกมาได้ ในท่ามกลางตระกูลใหญ่ทั้งสี่นี้ เช่นนั้นแล้วตระกูลซั่งกวนของพวกเขาจะต้องเป็นตระกูลที่ดีที่สุดแน่ๆ
สิ่งนี้สามารถทำให้ตระกูลซั่งกวนของพวกเขารุ่งเรืองได้ดังเดิม
ในอีกด้านหนึ่ง สองมือของเยี่ยจิ่งหานจับรถเข็นแน่นและแววตาของเขาจับจ้องไปที่วงแหวนอวกาศที่อยู่บนเวทีและหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างมาก
เขาไม่ได้นั่งด้วยกันกับคนของตระกูลไป๋หลี่ แต่กลับนั่งเพียงลำพังในห้องรับรองส่วนตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...