กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 817

ในมือของผู้นำตระกูลมู่ที่ถือยาอายุวัฒนะเอาไว้อย่างสั่นเทา

เขาไม่สามารถซื้อยาจื่อหยางได้เลยแม้แต่เม็ดเดียว ด้านนอกเนื่องจากยาจื่อหยางหนึ่งเม็ดก็ได้ประมูลกันอย่างเร่าร้อน

และในตอนนี้......

ในมือของเขากลับมีห้าสิบเม็ดถ้วน......

ที่สำคัญที่สุดคือยังมียาพั่วหยวนและยาบำรุงหยางอีกยี่สิบเม็ดด้วย......

สวรรค์......

เขาไม่ได้ดูผิดไปหรอกนะ

ผู้นำรองและผู้นำสามก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน

พวกเขายืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าว่ายาอายุวัฒนะเหล่านี้เป็นของที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้นำตระกูลมู่กล่าวด้วยความหวาดหวั่นว่า "ผู้นำตระกูลหนิงตระกูลมู่ของเรามีความดีความชอบอันใดถึงจะรับของกำนัลอันมีค่าเช่นนี้จากท่านได้อย่างไร"

ดวงตาของท่านผู้เฒ่าหนิงนั้นมองตาเขม็งแทบจะอยากชิงยาอายุวัฒนะเหล่านั้นมาให้หมด โดยเฉพาะยาบำรุงลมปราณซึ่งเป็นยาอายุวัฒนะระดับสองเป็นยาอายุวัฒนะระดับสองถ้วนทั่วเชียวนะ

ท่านผู้เฒ่าหนิงกระแอมเสียงเบา “หากว่าผู้นำตระกูลมู่ไม่ต้องการข้าก็ไม่รังเกียจที่จะรับเอาไว้”

อะไรนะ......

ผู้นำตระกูลมู่และคนอื่นๆตกตะลึง

ผู้นำตระกูลหนิงหมายความว่าอย่างไร?

ไม่ใช้ว่ามอบให้พวกเขาแล้วหรือ?

กู้ชูหน่วนจ้องไปยังผู้เฒ่าหนิงซึ่งจ้องจนผู้เฒ่าหนิงรู้สึกทำสิ่งใดไม่ถูก

“ในเมื่อให้ท่านแล้วท่านก็รับไปก็พอแล้วพูดจาไร้สาระมากมายอันใดกัน อาการบาดเจ็บของท่านพ่อข้าต้องการยาจื่อหยางอย่างเร่งด่วน ท่านรีบนำยาจื่อหยางกลับไปรักษาท่านพ่อของข้าโดยเร็ว”

“แต่ว่า......ของกำนัลมีค่าเช่นนี้ คือ......ผู้นำตระกูลหนิงไม่รู้ว่าจวนมู่ของเรามีสิ่งใดที่จะสามารถช่วยเหลือท่านได้ ขอท่านได้โปรดให้คำชี้แนะด้วย”

“เรื่องนี้......ข้ามีเรื่องที่จะหารือกับท่านพอดี ผู้นำตระกูลมู่รู้สึกว่าหลานชายของข้าหนิงเทียนโย่วเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ยอดเยี่ยม......อยู่แล้ว”ผู้นำตระกูลมู่หน้าตาตื่นเต้น

ตระกูลหนิงได้มอบยาอายุวัฒนะอันล้ำค่านี้ให้ เกรงว่า......เรื่องที่ร้องขอคงจะจัดการไม่ง่ายนัก

“ในเมื่อผู้นำตระกูลมู่ก็คิดว่าเทียนโย่วเป็นคนดี เช่นนั้นพวกเราสองตระกูลทำสัญญาข้อตกลงหมั้นหมายเป็นเช่นไร?”

“ทำสัญญาข้อตกลงหมั้นหมาย? กับมู่อินหรือมู่ซิน?”

ผู้นำรองและผู้นำสามตาเป็นประกาย

มู่อินเป็นบุตรสาวของผู้นำรอง

มู่ซินเป็นบุตรสาวของผู้นำสาม

หากว่าสามารถเกี่ยวดองกับตระกูลหนิงได้เช่นนั้นพวกเขาคงจะเกิดปาฏิหาริย์ราวหลุมศพบังเกิดควันขึ้นจริงๆเสียแล้ว

“แน่นอนว่าเป็นมู่หน่วน มีเพียงนางเท่านั้นที่คู่ควรที่จะเป็นหลานสะใภ้ของข้า”

“ท่านปู่......” ใบหน้าของเจ้าหลานชายเทียนโย่วแดงเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ

ผู้นำตระกูลมู่รู้สึกหวาดกลัว

ผู้นำรองและผู้นำสามรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“บอกตามตรงมู่หน่วนได้จับคู่ให้กับซั่งกวนหมิงหลางแล้ว หญิงสาวผู้หนึ่งไม่แต่งงานกับสามีคนที่สอง นี่......”

“ข้อนี้ไม่ต้องห่วง ข้าสามารถ......”

กู้ชูหน่วนโมโหจนดึงเคราของผู้เฒ่าหนิงจากนั้นกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “ตาเฒ่า เจ้าพูดพล่ามไม่จบไม่สิ้นใช่ไหม?”

ชู่ว์......

ผู้นำตระกูลมู่และคนอื่นๆต่างตกใจกัน รู้สึกเพียงแค่เย็นวาบขึ้นในใจ

ผู้เฒ่าหนิงเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงนะ

แม้ว่าตระกูลหนิงจะไม่ได้เจริญรุ่งเรืองเท่าตระกูลอื่น แต่ก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ที่ยิ่งใหญ่

มู่หน่วนก็ช่างกล้าหาญเกินไปถึงกับกล้าดึงเคราของเขา

พวกเขานั้นได้ทำใจที่จะถูกผู้นำตระกูลหนิงกริ้วกราวเข้าใส่

แต่เช่นไรพวกเขาก็คาดไม่ถึง

ผู้นำตระกูลหนิงเพียงแค่กุมเคราอันเจ็บปวดของตนแล้วอ้อนวอนขอความเมตตาว่า “เบาๆหน่อย บรรพบุรุษตัวน้อยของข้า หนวดเคราของข้าจะถูกเจ้าดึงออกจนหมดแล้ว”

"หุบปากซะ"

“ไม่อยากถูกดึงจนเกลี้ยงก็หุบปากซะ”

“เจ้าดุเช่นนี้ ข้าคิดว่าภายหน้าก็คงจะมีเพียงหลานชายของข้าเท่านั้นที่จะกล้าแต่งงานกับเจ้า”

กู้ชูหน่วนยกกำปั้นขึ้น ผู้เฒ่าหนิงตกใจจนรีบหลบไปอยู่อีกด้านหนึ่ง

ฉากนี้ทำให้ผู้นำตระกูลมู่และคนอื่นๆตกใจกันไปเลย

มู่หน่วนมีความดีความชอบอันใดถึงสามารถทำให้ผู้นำตระกูลหนิงชื่นชอบนางได้เพียงนี้?

พวกเขา......ดูเหมือนว่าแต่ก่อนไม่ได้มีความสัมพันธ์ร่วมกันอันใดกันมาก่อนนะ