กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 826

ผู้ที่ยืนออกมาคือหนิงเทียนโย่ว

นี่คือสิ่งที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด

เช่นไรหนิงเทียนโย่วก็เป็นหลานชายภรรยาเอกของตระกูลหนิงและเป็นหลานชายคนโปรดของท่านผู้เฒ่าหนิง

แต่เขากลับยืนอยู่ข้างกู้ชูหน่วน

เพียงแค่ได้ยินหนิงเทียนโย่วกล่าวว่า “ไป๋หลี่หมิงสู้สามครั้งพ่ายแพ้สามครั้ง จัดการกับผู้ที่มีเพียงจุดเส้นวรยุทธขั้นที่เก้าก็เรียกยอดฝีมือระดับสี่ในตระกูลออกมาเจ้านั้นก็ไม่กลัวอับอายขายหน้าผู้คน”

“หนิงเทียนโย่วเจ้ากลับพูดแทนเศษสวะผู้นี้”

“ประการแรกนางไม่ใช่เศษสวะ ประการที่สองนางเป็นผู้ที่ตระกูลหนิงของข้าส่งเข้าศึกษาประการที่สามหากเจ้ากล้าทำร้ายนางแค่เส้นขนเพียงหนึ่งเส้นข้าตระกูลหนิงไม่ตายจะไม่มีวันรามือกับตระกูลไป๋หลี่”

ชู่ว์......

หนิงเทียนโย่วกลับใช้คำพูดที่รุนแรงเช่นนี้......

พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไปกระมัง

กู้ชูหน่วนกอดไหล่ของเขาพร้อมกับผิวปากแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มเหย้าแหย่ว่า "เสี่ยวโย่วโย่วไม่เลวนี่นา ไม่เสียแรงที่ท่านพี่รักใคร่เจ้าเช่นนี้"

ท่าทางกอดไหล่นี้นำความทรงจำที่ห่างหายไปเป็นเวลานานของเซี่ยวอวี่เซวียนคืนกลับมา

กู้ชูหน่วนก็เคยกอดไหล่ของเขาเช่นนี้และกล่าวคำพูดเช่นเดียวกันนี้

หนิงเทียนโย่วหน้าแดงขึ้นมา

เขารีบดึงมือของกู้ชูหน่วนออกแต่กู้ชูหน่วนก็วางอีก

ผู้คนมากมายมองดูอยู่ดันถูกเรียกว่าเสี่ยวโย่วโย่วแล้วยังถูกคน......ถูกคนลวนลามเช่นนี้

เขาก็ยังรักศักดิ์ศรีอยู่นะ

หนิงเทียนโย่วกล่าวว่า "เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว เป็นท่านปู่ของข้าที่ขอให้ข้าช่วยเหลือสงเคราะห์เจ้าในสำนักศึกษา ไม่เช่นนั้นข้าก็คร้านที่จะสนใจเจ้า"

ทุกคนประหลาดใจกันอีกครั้ง

อะไรนะ......

ท่านผู้เฒ่าหนิงให้คุณชายหนิงดูแลนางหรือ?

นางปีนป่ายขึ้นสู่ตระกูลหนิงตั้งแต่เมื่อใดกัน?

กู้ชูหน่วนยิ้มแล้วกล่าวว่า "ปากไม่ตรงกับใจ ท่านพี่เข้าใจ"

หนิงเทียนโย่ว "......"

เช่นไรไป๋หลี่หมิงก็เป็นสายเลือดภรรยาเอกของตระกูล ความอัปยศอดสูซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะทนกลืนลงไปได้อย่างไร

เขากำลังคิดที่จะระเบิดออก

หยางโม่ลุกยืนขึ้นแล้วกล่าวด้วยเสียงน้อยสงบเสียงมากว่า "เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง ทุกคนก็เป็นสหายร่วมศึกษากันเหตุใดถึงได้แข็งกระด้างกันเช่นนี้ เวลาขานนามก็ใกล้เข้ามาแล้วเช่นไรก็เข้าลานแสดงยุทธ์รับการขานชื่อจะเป็นการดีกว่า จากนั้นค่อยเข้าศึกษาอย่างเป็นทางการเป็นการดีที่สุด" "

หยางโม่ท่าทางมีพรสวรรค์ หล่อเหลาห้าวหาญและยังเป็นองค์ชายด้วย

แม้ว่าบัลลังก์ของรัฐปิงจะสืบทอดให้สตรีไม่สืบทอดให้บุรุษเสมอมา

แต่จักรพรรดินีในดินแดนนี้ไม่มีองค์หญิงมีเพียงองค์ชายเท่านั้น ผู้ใดก็ไม่รูัว่าราชบัลลังก์ในภายหน้าจะตกเป็นของหยางโม่หรือไม่

ด้วยเหตุนี้......

คำพูดของเขามีน้ำหนักยิ่งนัก

แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่ก็ยังไม่ไว้หน้าไม่ได้

แม้ว่าไป๋หลี่หมิงจะรู้สึกไม่เป็นธรรมก็ทำได้เพียงถอยหลังก้าวหนึ่ง

กู้ชูหน่วนมองหยางโม่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ทุกคนคิดว่านางจะรู้สึกขอบคุณแต่คิดไม่ถึงว่านางเพียงแค่ลากเซี่ยวอวี่เซวียนและคนอื่นๆเข้าสู่ลานแสดงยุทธ์และไม่แม้แต่จะกล่าวคำพูดสุภาพกับหยางโม่

หยางโม่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ดูเหมือนว่าเขาจะ......ไม่ได้ทำให้นางขุ่นเคืองที่ใดหรอกนะ

ในขณะที่กู้ชูหน่วนเข้าสู่ลานแสดงยุทธ์ก็เห็นชายหนุ่มรูปงามรูปร่างสูงยาวเข่าดีและท่าทางเลิศเลอผู้หนึ่ง

ชายหนุ่มผู้นี้สูงสง่าหรูหราไปทั้งเนื้อตัวกลิ่นและสวมเสื้อสีฟ้าอ่อนโดยที่เสื้อนั้นปักเป็นรูปไม้ไผ่เขียวขจีเสมือนจริง รอบเอวคล้องด้วยเพียงแค่ยกสีขาวธรรมดาเท่านั้นเองทว่ากลับสามารถเผยรูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเขาออกมาได้

เขาใช้ปิ่นปักผมกหยกสีเขียวม้วนครึ่งศีรษะเอาไว้ ลมค่อยๆพัดผ่านเป่าผมดำขลิบของเขาช่วยเพิ่มความสง่างามขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

เพียงแต่ทั้งร่างบังเกิดอากาศอันเยือกเย็นทั่วจนทำให้คนไม่กล้ามองดูโดยตรง

ในขณะที่ชายหนุ่มเดินผ่านกู้ชูหน่วน กู้ชูหน่วนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขายิ้มเยาะเย้ยด้วยเสียงอันเบาเสียงหนึ่งราวกับว่าดูถูกดูแคลนโดยแท้จริง

นางถามหนิงเทียนโย่ว

“ชายผู้นี้เป็นใครกัน?” ช่างไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตาเลยกระมัง

หนิงเทียนโย่วตกใจเล็กน้อย "เจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า? เขาก็เป็นคู่หมั้นของเจ้าซั่งกวนหมิงหลางไม่ใช่หรือ "

กู้ชูหน่วนเกือบจะสำลักน้ำลายของตนเอง

คู่หมั้นของเขา?

ซั่งกวนหมิงหลาง?

“ทำไม เหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ รู้สึกใจเต้นแล้วหรือ?” หนิงเทียนโย่วชี้ไปยังบัณฑิตหญิงคนอื่นๆในสำนักศึกษา คนเหล่านี้มองซั่งกวนหมิงหลางด้วยสายตาพึงปรารถนาและรักใคร่ชอบพอสุดที่จะบรรยายได้

ปากกู้ชูหน่วนกระตุกขึ้น

ใจเต้นกับผีสิ

แม้ว่าหน้าตาเขาจะหล่อเหลาแต่ก็ไม่ใช่ที่นางชื่นชอบ

การหมั้นหมายนี้นางต้องคิดหาวิธีล้มเลิกให้ได้