กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 834

หุบเขาสัตว์เทพเป็นหุบเขาที่รกร้าง ที่นี่ต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี มีต้นไม้โบราณสูงตระหง่านต้นหนึ่งเชื่อมต่อกับอีกต้นหนึ่ง และอีกต้นเชื่อมต่อกับอีกต้นหนึ่ง

บัณฑิตทุกคนกำลังก้าวไปข้างหน้า แต่หลังจากเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว อสุรกายที่เหล่าบัณฑิตนำติดตัวมาด้วยก็ล้วนแต่กระเจิดกระเจิงออกไป

ผู้คนพากันตกใจ "เกิดอะไรขึ้น？ทำไมสัตว์วิญญาณของข้าถึงหายไป？"

"ของ......ของข้าก็หายไปเช่นกัน"

บัณฑิตสามัญชนไม่เป็นไร พวกเขาไม่มีความสามารถมากพอที่จะทำให้อสุรกายยอมจำนน แล้วแอบพาเข้ามา

แต่บัณฑิตที่เป็นชนชั้นสูงนั้นต่างกัน พวกเขาล้วนแต่มีภูมิหลังคอยส่งเสริม

ชนชั้นสูงเหล่านี้ส่วนใหญ่จะสามารถทำให้อสุรกายเชื่องได้ และโกหกว่าจะยอมมจำนนต่อสัญญาในเขาสัตว์เทพ ในเวลานี้อสุรกายทั้งหมดล้วนแต่หนีหายไป แล้วพวกเขาจะยินยอมได้อย่างไร ถึงอย่างไรก็ต้องเสียเงินและเวลาไม่น้อยกว่าอสุรกายจะยอมจำนน

มีเสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้นกลางอากาศ

"ปีนี้ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามนำอสุรกายเข้าไปในหุบเขาสัตว์เทพอย่างเด็ดขาด มิเช่นนั้นจะถือว่าเป็นการฝ่าฝืนกฎ และอสุรกายที่นำเข้ามาก็จะถูกก็จะถูกยึด"

ฮ้า......

ยึดทั้งหมด......

นี่มันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว

ใครกันที่กำลังพูดอยู่?

ดูเหมือนว่าจะเป็นเสด็จอาเสวี่ย？

ราชวงศ์ไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนไม่ใช่หรือ？

และทำไมจู่ ๆ ปีนี้ก็เปลี่ยนกฎ

พวกเขาไม่พอใจ

แต่ไม่อาจไม่ยอมรับได้

ถึงอย่างไรเดิมทีก็มีกฎเกณฑ์ข้อบังคับ และไม่สามารถนำสัตว์เลี้ยงเข้าไปในหุบเขาสัตว์เทพได้

กู้ชูหน่วนก้มลงมองเจ้าเสือน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน มันกำลังหลับสนิท ดูเหมือนว่าวิธีลับของพวกเขาจะไม่ได้ผลกับเจ้าเสือน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสายเลือดของมันแตกต่างจากอสุรกายทั่วไปหรือไม่

นอกจากกู้ชูหน่วนแล้ว ยังมีเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่ขดตัวอยู่ในมือของไป๋หลี่หมิงก็ไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อยเช่นกัน

ดวงตาสีเขียวของมันเบิกกว้าง และมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย ราวกับกำลังมองหาอาหารอร่อย ๆ

ไป๋หลี่หมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ถึงอย่างไรมันก็เป็นราชางูเหลือมหยกเก้าเศียร และคนธรรมดาไม่สามารถทำอะไรมันได้

ขอเพียงมีราชางูเหลือมอยู่ ผู้ชนะในปีนี้คือเขาอย่างแน่นอน

หลังจากเข้ามาในหุบเขาสัตว์เทพแล้ว เหล่าบัณฑิตก็แยกย้ายกันไป

บางกลุ่มมีสามถึงห้าคนมารวมตัวกันเพื่อตามหาของมีค่าและอสุรกาย

บางคนก็ไปคนเดียว

เซี่ยวอวี่เซวียนเหลือบไปมองกู้ชูหนวน เขาสะบัดพัดและถอนหายใจ จากนั้นก็โบกมือให้พัดและจากไป

หลินซือหย่วนกล่าวว่า "แม่นางมู่ คุณชายเซี่ยวไปแล้ว พวกเราจะตามเขาไปหรือไม่"

"หลังจากที่ตามเขาไปทันแล้วอย่างไร？จะไร้ยางอายให้เขามารวมกลุ่มกับพวกเรางั้นหรือ？"

หลังจากเข้ามาที่นี่ ไม่รู้ว่ามีคนมากมายแค่ไหนที่อยากจะฆ่านาง หากลากเซี่วอวี่เซวียนเข้ามาจะไม่เป็นการเพิ่มความยุ่งยากให้เขาหรือ

"เช่นนั้นพวกเราไม่สนใจเขาแล้วหรือ？เขาอยู่ในหุบเขาสัตว์เทพคนเดียว จะเป็นอันตรายหรือไม่？"

"ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ วรยุทธ์ของเขาดีกว่าเจ้ามาก"

"พวกเขาส่วนใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ พวกเราจะไปที่นั่นด้วยหรือไม่？" หลินซือหย่วนถาม

กู้ชูหน่วนยังไม่ทันจะได้พูด หนิงเทียนโย่วก็กล่าวว่า "พวกเราไปทางทิศตะวันออกกันเถอะ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และทิศตะวันออก น่าจะมีของมีค่าและอสุรกายที่ทรงพลังอยู่มาก"

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ "พวกเราจะไม่ไปไหนทั้งสิ้น พวกเราจะหาถ้ำใกล้ ๆ และพักผ่อนสักสองสามวัน"

"อะไรนะ？หาถ้ำเพื่อพักผ่อน？ข้าไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่？"

หุบเขาสัตว์เทพนั้นยากที่จะได้เข้ามา และสิบปีมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

ใครบ้างไม่อยากทรงพลัง และมาที่นี่เพื่อทำสัญญากับอสุรกาย รวมทั้งตามหาของมีค่าด้วย แต่ยังไม่เคยได้ยินว่ามีใครเข้ามาที่นี่เพื่อพักผ่อน

"ข้าอยู่ที่นี่ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเจ้าหรอก เจ้าไม่ต้องกลัวพวกเขา" หนิงเทียนโย่วกล่าว