กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 854

เจ้าแห่งป่าสิงโตเพลิงน้ำแข็งไกล่าวอย่างหยามเหยียดว่า “เสือดำโบราณอันใด ราชางูเหลือมหยกเก้าเศียรอันใดกันได้หายสาบสูญไปนับร้อยนับพันปี ผู้ใดจะรู้ว่าพวกมันเป็นเสือบนกระดาษหรือเปล่า ข้าว่านะต่อยตีพวกมันให้ตายไปเลยโดยตรง......”

"เพี๊ยะ......"

กล่าวยังไม่ทันจบเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กลิ้งเป็นงูมังกรแล้วจู่โจมสิงโตเพลิงน้ำแข็งโดยตรง ร่างงูใหญ่โตมหึมารัดสิงโตมังกรไฟเอาไว้หุ้ม หัวเก้าหัวใหญ่โตนั้นได้อ้าปากโลหิตกว้างพร้อมครึกครักๆฉกกัดสิงโตน้ำแข็งไฟ

น่าเสียดายที่สิงโตเพลิงน้ำแข็งแม้ว่าจะเป็นเจ้าแห่งป่าอันดับต้นๆในซากปรักหักพังอันเก่าแก่ ภายใต้การรัดของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ทุ่มเทกำลังมากมายก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้ จึงถูกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินเข้าไปทั้งที่ยังเป็นๆ

ทุกคนมองดูกันอย่างอ้าปากตาค้าง

นั่นเป็นถึงสิงโตเพลิงน้ำแข็งขั้นสูงสุดระดับสี่นะ ต่อหน้าราชางูเหลือมหยกเก้าเศียรก็ไม่ได้เรื่องเช่นนี้เลยหรือ?

เรื่องราวที่ทำให้พวกเขาตกตะลึงอ้าปากค้างยังไม่จบ

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินสิงโตเพลิงน้ำแข็งหมดแล้วยังส่ายหัวด้วยความรังเกียจอีกด้วย

“ไม่อร่อย ไม่อร่อยเลย ข้าจะอ้วกแล้ว ก็ยังเป็นหมูย่างของนายท่านที่เอร็ดอร่อย พวกเจ้ายังมีใครที่อยากทุบตีนายท่านของข้าให้ตายอีก”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จ้องไปยังอสุรกายตัวอื่นๆอย่างดุร้าย

อสุรกายต้วอื่นๆยังจะกล้าส่งเสียงโห่ร้องที่ใดกัน แต่ละตัวเนื้อตัวสั่นเทาและยอมจำนนโดยดี

ปักษีเพลิงโลกันต์ตัวหนึ่งกล่าวเยินยอว่า "มนุษย์ผู้สูงศักดิ์สง่างาม ข้าก็ขอเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของท่านได้หรือไม่ ข้าสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อท่านตลอดไป ท่านให้ข้าไปทางทิศตะวันออกข้าจะไม่ไปทางทิศตะวันตกเด็ดขาด"

อสุรกายทั้งเหล่าต่างตื่นตกใจ

ใช่สิ เหตุใดพวกเขาถึงคิดไม่ถึง

แม้ว่าหญิงผู้นี้จะมีความแข็งแกร่งต่ำต้อยแต่นางได้ทำสัญญากับเสือดำโบราณ แม้ว่าราชางูเหลือมหยกเก้าเศียรจะไม่ได้ทำสัญญากับนางแต่ก็ยอมรับนางเป็นเจ้านาย บางทีช้าหรือเร็วก็อาจจะทำสัญญากับนาง

หากว่าพวกเขาก็ยอมจำนนต่อหญิงผู้นี้และเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของนาง ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็จะเพิ่มพูนขึ้นเป็นอย่างมาก

สามารถทำสัญญากับเจ้านายคนเดียวกันกับราชางูเหลือมเก้าเศียรและเสือโบราณ นั้นเป็นเกียรติสูงมากเพียงใด

เหล่าอสุรกายคุกเข่าลงด้วยขาข้างหนึ่งแล้วกล่าวก่อนค่อยเกรงกลัวภายหลังว่า “นายท่านท่านทำสัญญากับข้าเถอะนะ ข้าก็อยากเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของท่านและจะไม่มีวันทรยศ”

"ทำสัญญากับข้าเถอะ ความเร็วของข้านับว่าเป็นหนึ่งในหมู่อสุรกาย นายท่านต้องการไปที่ใดข้าสามารถใช้ความว่องไวที่เร็วที่สุดพาท่านไปได้"

“ข้าแข็งแกร่งราวกับกระทิง หนึ่งตัวเทียบเท่ากับสิบอสุรกายระดับเดียวกันสิบตัว ต่อสู้ต้องพุ่งทะยานเป็นอันดับหนึ่งเป็นแน่ ท่านทำสัญญากับข้าเถอะนะ”

"......"

พวกมนุษย์ต่างตะลึงตาค้าง

กระทิงไฟเก้าเขาก็ตะลึงตาค้าง

กู้ชูหน่วนก็ตกตะลึงตาค้างเช่นเดียวกัน

นี่มันเกิดอันใดขึ้น?

ความเปลี่ยนแปลงก็ช่างรวดเร็วเกินไปกระมัง

หัวหน้าสำนักฉางซาเป็นคนแรกที่ตอบสนองได้ก่อน เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “สวรรค์ สัตว์ทั้งหลายต้องการทำสัญญากับนางทั้งนั้นเช่นนั้นนางก็ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นเจ้าแห่งอสูรนับหมื่นหรอกหรือ? แม่นางมู่เพียงแค่เจ้ายินยอมเข้าร่วมสำนักฉางซาของเรา ไม่ว่าเจ้าจะมีข้อเรียกร้องอันใดข้ารับปากทั้งนั้น”

นิกายอื่นๆตบต้นขาในทันที

เจ้าแห่งอสูรนับหมื่นอันดีผู้หนึ่งช่างศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้แล้วจะพลาดได้อย่างไร

แต่ละนิกายแย่งชิงกันดึงกู้ชูหน่วนมาเป็นพวกอีกครั้งโดยเกรงว่าช้าไปหนึ่งก้าวก็จะถูกคนอื่นแย่งชิงไปเสียแล้ว

สี่ตระกูลใหญ่ก็นั่งนิ่งไม่อยู่แล้ว

ตระกูลไป๋หลี่และตระกูลซั่งกวนรู้สึกเสียใจภายหลังแล้ว

โดยเฉพาะตระกูลซั่งกวน พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวจะกลับตาลปัตรมากมายเช่นนั้น

หากรู้แต่แรกว่านางเป็นเจ้าแห่งอสูรนับหมื่น พวกเขากล่าวสิ่งใดก็คงจะไม่ล้มเลิกการแต่งงานนั้น

ซั่งกวนชิงชักสีหน้าอันชราแล้วกล่าวว่า “แม่นางมู่ก่อนหน้านี้ล้มเลิกการแต่งงานเป็นคนในเผ่าที่ดื้อรั้นตัดสินใจเองโดยที่พวกเราไม่ได้เต็มใจเลย เพียงแค่เจ้ายินยอมเรื่องการแต่งงานของเราก็ยังคงเป็นเช่นดังเดิม"

“ถุย ผู้อาวุโสซั่งกวนเหตุใดเจ้าถึงได้ไร้ยางอายเช่นนี้ หากข้าจำไม่ผิดตอนนั้นเจ้าเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นมาบอกว่าต้องการล้มเลิกสัญญาการแต่งงานระหว่างซั่งกวนหมิงหลางกับเจ้าเด็กหน่วน เหตุใดตอนนี้เห็นว่านางเป็นเจ้าแห่งอสูรนับหมื่นเลยต้องการจัดงานแต่งงานใหม่หรือ? ข้าบอกเจ้าไว้เลยไม่มีหนทางหรอก นางได้เป็นลูกสะใภ้ของข้าแล้ว "

ลูกชายคนโตตระกูลหลิงหัวเราะเยาะและโจมตีอย่างไม่เกรงใจ

ทุกคนมองไปยังซั่งกวนหมิงหลางด้วยสายตาเย้ยหยันโดยที่สีหน้าของซั่งกวนหมิงหลางดูไม่ได้เป็นพักๆ

ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรืออสุรกาย แต่ละคนต่างก็ถือว่ากู้ชูหน่วนได้รับความนิยมจึงได้พุ่งไปทางนางด้วยการแย่งชิงก่อนคค่อยหวาดกลัวทีหลัง โดยที่เกรงว่านางจะถูกชิงตัวไป

กู้ชูหน่วนตกใจจนถอยกลับครั้งแล้วครั้งเล่า

ความสัมพันธ์ลึกซึ่งเช่นนี้นางจะควบคุมตนเองได่ที่ใดกัน