กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 875

เลือดและหยาดเหงื่อของกู้ชูหน่วนไหลรินออกมาภายใต้การปิดล้อม

เมื่อได้ยินเสียงของท่านพ่อตัวเอง ความแข็งแกร่งก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

พวกเขาต้องการได้ครอบครองดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องจริง

ต้องการกำจัดนางก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน

หากนางมอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมา ก็เพียงแค่ตายลงอย่างน่าอนาถเท่านั้น

"ตึ่ง......"

จากเสียงที่ดังกึกก้องและรวมไปถึงเสียงล้มลงพื้นอย่างรุนแรง กู้ชูหน่วนหันไปมอง กลับเห็นผู้นำสำนักไฮ่เทียนโจมตีจากภายหลัง

และท่านพ่อของนาง เขาลุกขึ้นยืนทันที ไม่รู้ว่าขาของเขาหายจากอาการอัมพาตได้อย่างไร จากนั้นออกรับพลังฝ่ามืออันหนักหน่วงนั้นแทนนาง

พลังฝ่ามือนี้มีกำลังมหึมา ทำให้มู่หน่วนกระอักเลือดออกมา

"ท่านพ่อ......"

กู้ชูหน่วนตื่นตระหนก ร่างกายที่เดิมไร้เรี่ยวแรงแทบยืนไม่ไหวจู่ๆ ก็กลับมาเรี่ยวแรงกำลัง จากนั้นใช้ทวนพุ่งกลับออกไป ทำให้ผู้คนที่ปิดล้อมนางพากันล้มระเนระนาดลง

นางคิดอยากเข้าไปประคองมู่ซิน แต่กลับถูกกลุ่มคนกลุ่มใหม่เข้ามาปิดล้อมและทำได้เพียงมองดูท่านพ่อของนางฝืนร่างกายลุกขึ้นยืนอีกครั้ง จากนั้นร่วมต่อสู้ไปกับนาง

พ่อลูกต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่และมีบาดแผลสาหัสจำนวนมาก

โดยเฉพาะมู่ซิน ขาของเขาเพิ่งจะหายและยังไม่สามารถยืนได้ตรงนัก แต่เพียงชั่วขณะเดียวกลับถูกแทงไปหลายแผล

"ตาเฒ่า ท่านยังไม่รีบลากท่านพ่อของข้าออกไปอีก ท่านอยากเห็นลูกชายของตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตาอย่างนั้นหรือ?"

ผู้นำตระกูลมู่ยกกำปั้นขึ้นและกล่าวกับผู้นำตระกูลคนอื่นๆ "ทุกท่าน ขอโทษด้วยๆ มู่หน่วนได้ถูกขับไล่ออกจากตระกูลมู่ของเราไปแล้ว นางจะเป็นหรือตายไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลมู่ มู่ซินเพียงแค่เห็นผิดไปชั่วขณะจึงได้ช่วยเหลือนาง"

เมื่อพูดจบ เขากระทืบเท้าและลากมู่ซินที่บาดเจ็บสาหัสกลับมาและกล่าวอย่างเย็นชา "เจ้าอยากให้ตระกูลมู่ทุกคนต้องสังเวยชีวิตเพื่อเจ้าอย่างนั้นหรือ?"

"ท่านขับไล่ข้าออกจากตระกูลมู่ไปพร้อมกันเถอะ ข้าไม่สามารถทนเห็นลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองต้องตายลงต่อหน้าของข้าได้"

"อั่ก......"

ผู้นำตระกูลมู่เลียนแบบท่านผู้เฒ่าหนิงทำให้มู่ซินหมดสติไป จากนั้นสั่งให้ผู้นำรองพามู่ซินกลับไป

ถึงแม้ว่าสงสาร แต่ผู้นำตระกูลมู่ทำได้เพียงฝืนอดทนไว้

ที่นั่งของผู้นำตระกูลเหวิน

ผู้อาวุโสหลิวถอนหายใจ "ท่านดูสิเหตุใดนางต้องทำเช่นนี้ มอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมาไม่แน่อาจยังพอมีทางรอดอยู่บ้าง วิธีการทรมานคนอื่นของตระกูลไป๋หลี่นั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่คนธรรมดาจะอดทนได้"

เหวินเส่าอี๋จ้องมองการต่อสู้และกำลังความสามารถของนางตลอด กระบวนท่าของนางเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่ใช่กระบวนท่าเฉพาะของผู้หญิงคนนั้น

มีหลายครั้งที่เกือบตาย มหาเวทมนตร์ดูดพลังของนางก็ไม่เปิดใช้งานอีกครั้ง

เหตุใดนางถึงไม่ใช้มหาเวทมนตร์ดูดพลังนะ?

หรือเพราะจงใจปิดบัง?

ทุกคนต่างรู้ว่านางมีมหาเวทมนตร์ดูดพลัง นางไม่จำเป็นต้องปิดบัง

ยอมตายโดยไม่ใช้?

เกรงว่า นางไม่รู้ว่าจะใช้อย่างไรมากกว่ากระมัง?

เช่นนั้นก่อนหน้านี้นางใช้มหาเวทมนตร์ดูดพลังได้อย่างไร?

ตุ่บ......

ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็ล้มลงและหอบหายใจติดขัด ไป๋หลี่ป้าวางมือบนศีรษะของนาง

"บอกมาว่าดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ใด?"

กู้ชูหน่วนมองออกไปอย่างดื้อรั้น

"หากเจ้าไม่พูด เช่นนั้นข้าจะใช้มหาเวทย์ค้นหาวิญญาณ หากใช้มหาเวทค้นหาวิญญาณ ต่อให้เจ้าไม่ตาย เช่นนั้นก็จะกลายเป็นคนบ้าสติเลอะเลือน"

"ที่แท้ตระกูลไป๋หลี่ที่เป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ก็ใช้เวทมนตร์คาถาสกปรกในการเป็นใหญ่ในทวีปแห่งนี้ คาถาฟื้นกลับคืนสู่สภาพ มหาเวทค้นวิญญาณ อ้อ......นับว่าข้าได้รับความรู้เพิ่มขึ้น"

"เจ้าไม่พูด เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าโหดเหี้ยมอำมหิตแล้วกัน"

ฝ่ามือของไป๋หลี่ป้าขยับและเริ่มการใช้งานมหาเวทค้นหาวิญญาณ

มือของเหวินเส่าอี๋ที่จับถ้วยน้ำชาอยู่ได้สั่นสะท้าน

เยี่ยจิ่งหานยังไม่ปรากฏตัวออกมาอีก

เขายังอดทนต่อไปได้

หากมหาเวทค้นหาวิญญาณได้ถูกใช้งานจริง ผู้หญิงคนนี้จะต้องถูกทำลายลง

ในขณะที่เหวินเส่าอี๋ลังเลว่าจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือหรือไม่ กลับเห็นพายุลมโหมกระหน่ำ จากนั้นความกดดันมหาศาลแทบทำให้ผู้คนอยากจะล้มลงไปคลาน

ผู้นำของตระกูลไป๋หลี่ก็ถดถอยออกมาไปด้วยพลังมหาศาลของลมกระโชกแรงนี้ เหงื่อที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาไหลไม่หยุด ราวกับกำลังต่อต้านกับพลังการสังหารที่แข็งแกร่ง

พลังที่......แข็งแกร่งอย่างมาก

ความสามารถเช่นนี้......อย่างน้อยคงต้องมีความสามารถระดับหกแน่ๆ?

"ใครกล้าแตะต้องนาง"

ด้วยเสียงตะโกนที่ดังสนั่น ทำให้ทุกคนเพียงแค่ได้ยินก็เกิดความหนาวเหน็บขึ้นในใจ

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองอย่างสั่นสะท้าน กลับเห็นชายสองคนเข็นรถเข็นที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่เข้ามา