กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 878

ขณะที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ นางหยุดฝีเท้าลงกะทันหันและประคองคนตายผู้หนึ่งในนัันให้ลุกขึ้น

“ท่านลุงรอง ท่านลุงสาม......”

ผู้นำรองก็ถูกปาดที่คอเช่นเดียวกันโดยที่ดวงตาเบิกกว้างและแฝงด้วยความหวาดกลัว

เลือดของเขาไม่เหมือนกับของคนอื่นๆซึ่งยังคงอุ่นอยู่

เวลาที่ตายไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วยาม

นอกจากแผลหนึ่งที่คอแล้วบนร่างของเขาก็ไม่มีรอยแผลแม้แต่น้อย และที่นี่ก็ยิ่งไร้ร่องรอยของการต่อสู้

เช่นไรลุงรองก็เป็นระดับสอง ความแข็งแกร่งในรัฐปิงก็ไม่นับว่าอ่อนแอแต่กลับไม่สามารถรับหนึ่งกระบวนท่าของคู่ต่อสู้ได้ คิดว่าผู้ที่ฆ่าเขาน่าจะเป็นยอดฝีมือสูงสุด

“ท่านพ่อ......ท่านพ่อ......”

กู้ชูหน่วนเดินโซซัดโซเซไปด้านหน้าต่อเลยที่กลัวว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับมู่ซิน

“ปัง......” เสียงหนึ่งได้ผลักห้องของมู่ซินออก ด้านในว่างเปล่าซึ่งไม่มีใครเลยสักคน

ในใจกู้ชูหน่วนเต้นตึกตักตึกตักแรงพร้อมกับวิ่งไปทางห้องลับอย่างมีเงื่อนไข

ระหว่างทางไปห้องลับนางเห็นศพของผู้นำสาม รวมทั้งลูกสาวของผู้นำรองและผู้นำสามซึ่งคือศพของมู่อินและมู่ซิน

ที่นี่มีร่องรอยต่อสู้อยู่ พื้นดินแตกเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่กระเบื้องมุงหลังคาก็ถูกดาบหนึ่งผ่าออกเป็นสองท่อน

การเคลื่อนไหวหนักหน่วงนี้ผู้คนที่ซุ่มโจมตีด้านนอกกลับไม่ได้ยินเสียงเลยแม้แต่น้อย

เมื่อพิจารณาจากศพของผู้นำสาม เขาปกป้องมู่อินและมู่ซินจึงได้ถูกปาดคอแผลหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่ก็ไม่สามารถรักษาชีวิตของพวกเขาเอาไว้ได้

ความเกลียดชังของกู้ชูหน่วนทะลุถึงหัวใจ

ตระกูลมู่หนึ่งร้อยกว่าชีวิต ยกเว้นหัวหน้าตระกูลมู่กับท่านพ่อของนางได้เสียชีวิตไปหมดแล้ว

“ท่านพ่อ ท่านตายไม่ได้นะ ท่านตายไม่ได้นะ.......”

ทางเข้าห้องลับติดอยู่กับก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง

เท่าที่มองเห็นด้วยตาคราบเลือดได้หยดตลอดทางไปทางห้องลับซึ่งไม่รู้ว่าไกลเพียงใด

ก้อนหินใหญ่มหึมาก้อนนี้น่าจะเป็นคนร้ายที่ฆ่าล้างตระกูลมู่ทั้งตระกูลจงใจขวาง

ประตูใหญ่ห้อลับเอาไว้

ทางเข้าห้องลับมีเพียงทายาทภรรยาเอกของตระกูลมู่เท่านั้นถึงจะรู้ นั่นจะเปิดออกก็ต่อเมื่อตระกูลมู่เกิดภยันตรายถึงตายซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะไม่เปิดออกได้ง่ายๆ

หลังจากที่กู้ชูหน่วนไล่ตามเข้าไปในห้องลับ ฉากที่นางไม่ต้องการเห็นมากที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว

ท่านพ่อของนาง บนร่างของท่านพ่อที่โปรดปรานนางที่สุดถูกฟันเป็นจำนวนนับสิบแผล แต่ละแผลไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิตแต่ว่าทุกแผลได้ตัดเส้นเอ็นของท่านพ่อจนขาด แม้กระทั่งกระดูกทั้งร่างก็ถูกหักทีละท่อนๆทั้งเป็น

เอ็นถูกตัดกระดูกถูกตีจนแตกละเอียดไปหมด ท่านพ่อของเขาถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตก่อนตาย

ท้ายที่สุดเสียเลือดมากเกินไปจนปวดตายทั้งที่ยังเป็นๆ

ลงมือช่างอำมหิตนัก กู้ชูหน่วนมองดูด้วยจิตใจที่โกรธแค้นชิงชังอย่างที่สุด

ข้างกายมู่ซินยังมีรอยมือเปื้อนเลือดรอยหนึ่ง

รอยมือเปื้อนเลือดนั้นน่าจะเป็นหลังจากที่เขาสิ้นลมแล้วฆาตกรจงใจจับมือของเขากดลงบนพื้น

"ท่านพ่อ......"

กู้ชูหน่วนกอดร่างของเขาและตะโกนร้องไม่หยุดแต่กลับไม่สามารถรอให้มู่ซินเรียกนางอย่างเมตตาว่าหน่วนเอ๋อร์ได้อีกแล้ว

“ท่านพ่อ......ท่านฟื้นสิ ท่านอย่าได้ทิ้งข้าเอาไว้ ข้านอมรับท่านเป็นพ่อได้ไม่ง่ายเลย เป็นผู้ใด......เป็นผู้ใดที่อำมหิตเช่นนั้น”

เจ็บปวดใจ

โมโห

โศกเศร้า

เคียดแค้นชิงชัง

ทุกๆรสชาติปรากฏขึ้นในใจ

นางรอไม่ไหวที่จะหั่นศพเป็นพันเป็นหมื่นแผลต่อผู้ที่ฆ่าล้างตระกูลมู่หนึ่งร้อยกว่าชีวิต

แต่นางรู้ว่าผู้นำตระกูลมู่ร่องรอยไม่ชัดแจ้งและเบื้องหน้าก็มีเลือดอยู่ด้วยเต็มพื้น

กู้ชูหน่วนวางมู่ซินลงอย่างเจ็ปวดและพยายามใช้กำลังเดินหน้าตามคราบเลือดไปต่อ

จากนั้นฉากตรงหน้าก็ยิ่งทำให้นางโมโหมากขึ้นไปอีก

ผู้นำตระกูลมู่ก็ถูกสังหารด้วย

ไม่เพียงแต่เขาสังหารเท่านั้น แม้แต่ศีรษะก็ถูกตัดขาดด้วย

บนร่างของผู้นำตระกูลมู่เต็มไปด้วยรอยแผลเลือดเนื้อแต่ละชิ้นๆถูกเฉือนออกจนกระจัดกระจายไปทั่วพื้น