กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 909

ผู้คนรอบๆ อยากจะห้ามปราม แต่ทว่าเมื่อนึกถึงชีวิตของเหวินเส่าอี๋ที่คิดจะล้างแค้นแล้ว พวกเขาต่างก็เงียบในทันที

ในตอนนั้นเหวินเส่าอี๋เพียงเพื่อจะขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าเผ่า เขาต้องเสียเลือดเนื้อและหยาดน้ำตาไปมากเพียงใดถึงจะทำให้ผู้คนยอมรับและเห็นพ้องต้องกันกับการที่ให้เขาเป็นหัวหน้าเผ่า

ตอนที่เขามาที่ดินแดนวิญญาณเยือกแข็งในช่วงแรก สภาพของเขาใกล้ตายและตกอับราวกับคนเป็นที่ตายไปแล้ว หากไม่ใช่ว่าการล้างแค้นช่วงประคองเขาเอาไว้ มิเช่นนั้นเขาคงไม่มีชีวิตจนถึงทุกวันนี้

เพื่อที่เขาจะฟื้นฟูวรยุทธ์เข้าสู่ระดับเจ็ด เขาต้องสูญเสียเลือดเนื้อไปอีกเท่าไร

กี่ครั้งแล้วที่เขาเข้าสู่ระดับเจ็ดและล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นี่ต้องเป็นการกระทบจิตใจระดับไหนกัน

ทุกครั้งที่เข้าสู่ระดับเจ็ดแล้วล้มเหลวนั้นล้วนตกอยู๋ในเส้นบางๆ ของความตาย

และมีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าสู่ระดับเจ็ดล้มเหลวแล้วยังรอดชีวิตอยู่

เผ่าเพลิงฟ้าของเขาก็มีผู้อาวุโสสูงสุดระดับหกขั้นสูงสุดหลายคนเช่นกัน

ทว่าเหล่าผู้อาวุโสสูงสุดไม่กล้าฝึกฝนเข้าสู่ระดับเจ็ด ก็เพราะว่าหากล้มเหลวขึ้นมา สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่ล้วนเป็นความตายหรือไม่ก็สูญเสียวรยุทธ์ทั้งหมดและบาดเจ็บสาหัส

ผู้อาวุโสหม่าลังเล "หัวหน้าเผ่า ทำเช่นนี้จะเป็นอันตรายเกินไปหรือไม่ขอรับ"

"มีชีวิตนับหมื่นชีวิตอยู่ในสำนักใหญ่เผ่าเพลิงฟ้า เพียงแค่คำพูดจะฆ่านางเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วงั้นหรือ? นางทำลายทั้งเผ่าเพลิงฟ้า ข้าก็จะทำลายเผ่าหยกเช่นกัน ข้าจะทำลายเผ่าหยกต่อหน้าต่อตานางให้นางรับรู้ถึงความรู้สึกโหดร้ายที่เห็นประชากรในเผ่าต้องตายไปทีละคนๆ และให้นางลิ้มลองรสชาติของความหมดแรงหมดกำลัง แล้วอะไรคือความรู้สึกตายเสียยังดีกว่า"

"เปาะ..."

สีหน้าของเหวินเส่าอี๋ยิ้มแย้ม ทว่ามือของเขากลับหักเก้าอี้ที่ตนเองนั่งอยู่หักดังเปาะ

เห็นได้ชัดว่าในใจของเขาเกลียดชังและโกรธมากเพียงใด

รองหัวหน้าเผ่าทอดถอนใจแล้วกล่าวว่า "สืบพบตำแหน่งของขวานผานกู่แล้ว มันอยู่มชในมือของเซี่ยวอวี๋เซวียน เพียงแค่นำขวานผานกู่มาได้ ในเวลานั้นเหล่าผู้อาวุโสจะสามารถร่วมมือกันเปิดช่องว่างและมุ่งสู่เผ่าหยก และล้างแค้นให้กับผู้ที่ตายไปแล้ว"

แม้นรองหัวหน้าเผ่าจะไม่พูดอะไร แต่ในใจเกลียดชังเผ่าหยกไม่น้อยกว่าเหวินเส่าอี๋เลย

เพราะลูกเมียของเขาก็อยู่ในเผ่าเพลิงฟ้าเช่นกัน สิบปีมานี้เขาอยากจะเปิดช่องว่างนี้ใจจะขาด เพื่อมุ่งสู่สำนักใหญ่และอยู่พร้อมหน้ากับลูกเมียของตน แต่คิดไม่ถึงว่าเหล่าลูกศิษย์และคนในเผ่ายกเว้นเหวินเส่าอี๋ในสำนักใหญ่ล้วนตายไปหมด

รวมทั้ง...ลูกเมียของเขาด้วย...

นอกจากเขาแล้วยังมีผู้อาวุโสสูงหลายท่านและผู้อาวุโสบางส่วนต่างก็เป็นเช่นนี้

ญาตืมิตรคนสนิทล้วนอยู่ในสำนักใหญ่ แต่เสียดายที่ถูกฆ่าไปหมดแล้ว

"เซี่ยวอวี๋เซวียนล่ะ สืบพบหรือยังว่าเขาอยู่ที่ไหน?"

"พูดแล้วก็แปลกเช่นกัน ตั้งแต่ที่เยี่ยจิ่งหานใช้ค่ายกลโดยเฉพาะส่งเขาออกจากหุบเขาหัวสุนัขแล้ว เซี่ยวอวี๋เซวียนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ว่าพวกข้าจะสืบหาอย่างไรก็ไม่พบ"

"สายตาและการได้ยินของเผ่าเพลิงฟ้ายอดเยี่ยมเพียงนั้น จะหาไม่พบได้อย่างไร หรือว่าเขามีปีกบินหนีไปแล้ว? หรือว่าเขากลับไปยังรัฐเยี่ยอย่างไม่ทราบสาเหตุ?"

เหล่าผู้อาวุโสต่างสับสน

เหวินเส่าอี๋กล่าว "หากข้าเดาไม่ผิดล่ะก็ เขาน่าจะยังอยู่ในพระราชวังของรัฐปิงพร้อมกับเยี่ยจิ่งหาน ต่างก็ถูกคุมขังไว้ในพระราชวัง เจ้าไปสืบมาให้แน่ชัด"

"ขอรับ"

เมื่อพูดถึงพระราชวังของรัฐปิง ผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้ายจึงก้าวขึ้นมาพูดว่า "หัวหน้าเผ่าขอรับ จักรพรรดินีมาเร่งเราอีกแล้วขอรับ พระองค์แจ้งว่าอีกครึ่งเดือนจะจัดพิธีสมรสครั้งใหญ่ขึ้น สิ่งของต่างๆ ที่ต้องใช้ในพิธีรวมถึงสินสอดล้วนถูกส่งมาหมดแล้วขอรับ"

"จักรพรรดินีเร่งมาหลายครั้งแล้ว และท่านก็เลื่อนออกไปทุกครั้ง เกรงว่าครั้งนี้ท่านจะไม่สามารถเลื่อนออกไปได้อีก มิเช่นนั้นอาจทำให้จักรพรรดินีทรงกริ้วได้"

"หัวหน้าเผ่า หัวหน้าเผ่าต่างๆ ของเผ่าเพลิงฟ้าย่อมมีชะตาที่จะต้องสมรสกับจักรพรรดินีแห่งรัฐปิง เพื่อให้เผ่าเพลิงฟ้าได้ดำเนินต่อไปหลายยุคสมัย ในเมื่อท่านเป็นหัวหน้าเผ่า เรื่องสมรสนี้ย่อมมิอาจหลีกเลี่ยงได้ เพื่อเผ่าเพลิงฟ้าแล้วการสมรสครั้งนี้จะต้องจัดขึ้นอย่างแน่นอน"

เหวินเส่าอี๋จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตนจะต้องสมรสกับจักรพรรดินี

ข้อเสนอที่เขาได้ขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่าก็คือต้องสมรสกับจักรพรรดินีอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น...

เขาและจักรพรรดินีหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เด็ก

เพียงแต่หญิงสาวใจร้ายคนนั้นจะให้เขาสู่ขอได้อย่างไร?

จึงได้เลื่อนแล้วเลื่อนอีก

เมื่อสามปีก่อนที่เขาเพิ่งขึ้นเป็นตำแหน่งหัวหน้าเผ่า จักรพรรดินีก็เร่งรัดให้เขาจัดพิธีสมรสขึ้น

"ใช่ บรรพบุรุษท่านนั้นมีทักษะที่อยู่ระดับเจ็ดขั้นสูงสุด และเชี่ยวชาญในด้านวิชาเวท และเขาสันนิษฐานการเปลี่ยนแปลงในอนาคตจากการทำนาย"

เหวินเส่าอี๋เงียบไปครู่หนึ่ง

หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงปฏิเสธเสียงแข็งไปนานแล้ว

ทว่าตอนนี้...

"เจ้าวางใจเถิด การสมรสจะต้องเป็นไปอย่างแน่นอน"

"หัวหน้าเผ่า แท้จริงแล้ว...ข่าวลือก็เป็นเพียงแค่ข่าวลือ แม้นว่าหลายปีมานี้นิสัยบุคลิกของจักรพรรดินีจะเปลี่ยนไปมาก แต่...นางในอดีตก็จัดการเรื่องต่างๆ ได้ดีเช่นกัน ไม่แน่หลังจากพิธีสมรส จักรพรรดินีอาจเปลี่ยนกลับมาก็เป็นได้"

เหวินเส่าอี๋หัวเราะเยาะกับตนเอง

จักรพรรดินี...

แม้นว่าจะไม่เคยเห็นโฉมหน้านางมาก่อน

แต่คนที่สามารถคุมตัวเยี่ยจิ่งหานได้นั้น จะเป็นคนธรรมดาทั่วไปได้อย่างไรกัน?

เกรงว่าจักรพรรดินีคงจะรับมือยากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

"เจ้าถอยไปก่อนเถิด"

"ขอรับ..."

เหวินเส่าอี๋มองลูกแก้วที่ร้าว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

ตระกูลไป๋หลี่มีกลิ่นอายที่เหมือนนางมากงั้นหรือ?

เช่นนั้นจักรพรรดินีเองก็รู้แล้วใช่หรือไม่ ถึงได้ตั้งใจเรียกไป๋หลี่เฉิงให้เข้าพบ

และตั้งใจให้พวกเขาทั้งสองออกจากพระราชวังพร้อมกัน และยืมมือมู่หน่วนกำจัดไป๋หลี่เฉิงซะ จากนั้นค่อยฉุดความแค้นที่มู่หน่วนมีต่อไป๋หลี่เฉิง

จักรพรรดินี...ต้องการจะทำอะไรกันแน่?