กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 919

เหวินเส่าอี๋นั่งอยู่บนแท่น สำหรับการกระทำของกู้ชูหน่วนและซือม่อเฟยทั้งหมดนั้น เขาไม่ปล่อยให้ละสายตาไปเลยแม้แต่นิดเดียว

เขาแปลกใจอย่างมาก

เท่าที่เขารู้ ตอนนั้นหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นสังเวยชีวิตไปแล้ว จอมมารได้พยายามอย่างสุดความสามารถ โดยพยายามฝืนใช้วิชาเพื่อจะเก็บดวงวิญญาณของนางเอาไว้ สุดท้ายเขาก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนที่มีผมหงอกสีขาวราวกับหิมะเต็มหัว วรยุทธ์ก็แทบไม่เหลือ แม้แต่ชีวิตของเขาก็เกือบเอาไม่รอด

แต่ตอนนี้......

จอมมารกลับปรากฏตัวอยู่ที่รัฐปิงแห่งนี้

เส้นผมของเขายังคงเป็นสีขาว วรยุทธ์ของเขาก็ยังคงไม่ฟื้นกลับคืนมา แต่เขากลับยังมีชีวิตรอด แม้แต่ใบหน้าของเขาก็ฟื้นกลับคืนสู่สภาพเดิม

นี่......

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ใครเป็นคนช่วยชีวิตจอมมาร?

หรือใครเป็นคนทำให้จอมมารปรากฏตัวขึ้นที่นี่?

คำว่าพี่หญิงของจอมมาร ทำให้เหวินเส่าอี๋อดไม่ได้ที่จะตั้งใจหันไปมองผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้น

แม้ว่าจอมมารจะสูญเสียความทรงจำ บนโลกนี้คนที่สามารถทำให้จอมมารเรียกพี่หญิงได้ เกรงว่าจะมีเพียงคนนั้นคนเดียวเท่านั้น

ผู้หญิงคนนี้แต่งกายในชุดของหมอ รูปลักษณ์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

แต่แววตาดูถูกและความเย่อหยิ่งผยองของนาง ช่างเหมือนกันกับผู้หญิงคนนั้นมากเหลือเกิน

นาง......ก็คือมู่หน่วน......

หรืออาจจะบอกว่าเป็นกู้ชูหน่วนก็ได้

วิชาเวทมนตร์ของเผ่าเพลิงฟ้าได้คาดการเอาไว้ว่าดวงวิญญาณของกู้ชูหน่วนอยู่ในร่างกายของมู่หน่วน

ฉะนั้น......

จอมมารจึงเรียกนางว่าพี่หญิง......

ดังนั้น......

นางจึงมีเรื่องคล้ายคลึงกันกับกู้ชูหน่วนอย่างมาก

คล้ายกันราวกับคนทั้งสองคนเป็นคนคนเดียวกัน

เมื่อนึกถึงกู้ชูหน่วน ความโกรธของเหวินเส่าอี๋ก็พุ่งขึ้นมา สายตาที่มองมู่หน่วนก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เพียงแต่แววตาแห่งความโกรธแค้นนั้น หายวับไปอย่างรวดเร็ว

ในกลุ่มคนมีคนตะโกนออกมา "ที่แท้เจ้าก็เป็นพวกเดียวกับเขา ในเมื่อเจ้าและปีศาจร้ายเป็นพวกเดียวกัน เช่นนั้นเจ้าก็ตายไปพร้อมกันเลยเถอะ วันนี้ข้าจะทำให้กระดูกของเจ้ามอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน เพื่อเจ้าจะได้ไม่ต้องไปทำร้ายใครได้อีก"

"ตึ่ง......"

กู้ชูหน่วนยกแขนเสื้อขึ้น จากนั้นคนที่พูดก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและกระอักเลือดออกมา จากนั้นก็ได้ล้มลงกับพื้น และไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

ซู่......

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

"วรยุทธ์ระดับสี่......ในเมื่อเป็นถึงระดับสี่......เจ้าเป็นใครกันแน่?"

วรยุทธ์ระดับสี่เป็นยอดฝีมือที่มีวรยุทธ์ที่เก่งกาจอย่างมาก

ต่อให้เป็นคนในตระกูลใหญ่ทั้งสี่ เช่นนั้นก็ถือเป็นคนที่มีความสำคัญอย่างมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีชื่อเสียงเช่นนี้

แต่พวกเขา......กลับไม่เคยเห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เลย

เหวินเส่าอี๋ยิ่งแปลกใจ

ผู้หญิงคนนี้ตอนที่เขาเพิ่งจะรู้จักนาง วรยุทธ์ของนางไม่มีเลยแม้แต่ระดับเดียว

เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน วรยุทธ์ของนางกลับพุ่งขึ้นไปถึงระดับสี่

ต่อให้เป็นกู้ชูหน่วน เช่นนั้นก็ไม่เก่งกาจเช่นนี้หรอก

หากปล่อยให้นางเติบโตไปเช่นนี้ อนาคตคงต้องเป็นเช่นเดียวกับนางที่เพิ่มระดับวรยุทธ์ไปถึงระดับเจ็ด?

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ แม้แต่ตอบนางก็เกียจคร้านที่จะพูดออกมาและพูดเพียงแค่

"วันนี้ข้าจำเป็นต้องพาเขาไป ใครขัดขวางก็จะฆ่าผู้นั้นทันที"

"ช่างกล้านัก ต่อให้วรยุทธ์ของเจ้าจะเป็นระดับสี่จะมีประโยชน์อะไร เจ้าคิดว่ารัฐปิงไม่มีใครแล้วหรือ?" คนของตระกูลไป๋หลี่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ท่านผู้เฒ่าหนิงหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งสี่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนัก จึงอดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยเกล่อม

"แม่นาง เจ้าอายุยังน้อยแต่กลับบำเพ็ญเพียรไปถึงผู้มีวรยุทธ์ระดับสี่เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย เชื่อข้าเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า เจ้าถอยไปก่อนเถอะ อย่าเข้ามาเกี่ยวข้องเลย"