กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 921

ทั้งสนามเงียบกริบไร้เสียงใดๆ ไป๋หลี่ป้าหันไปมองทางผู้เฒ่าหนิง "ผู้นำตระกูลหนิง ครั้งนี้เจ้าคงไม่คิดจะช่วยนางอีกหรอกนะ"

ผู้เฒ่าหนิงส่งเสียงหึไปครั้งหนึ่ง "ตาเฒ่าอย่างข้าเป็นคนไร้เหตุผลเพียงนั้นเชียวหรือ? เพียงแค่เขาเป็นปีศาจร้าย ข้าก็ไม่มีทางช่วยเขาอยู่แล้ว"

ผู้เฒ่าหนิงหมายถึงเขา ไม่ใช่นาง

ความหมายของเขาคือ เขาไม่มีทางช่วยจอมมาร แต่หญิงสาวคนนั้นเขาจะพิจารณาตามสถานการณ์อีกที

คำพูดนี้ พูดออกไปแล้วก็เท่ากับไม่ได้พูด

เดิมทีผู้นำตระกูลไป๋หลี่อยากจะให้ผู้เฒ่าหนิงแสดงท่าทีออกมาชัดเจน ทว่าตอนนี้กลับไร้ความหมาย

ไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์กล่าว "เชือดไก่จะใช้มีดเชือดวัวได้อย่างไร ผู้นำตระกูล ให้ข้าจัดการเถอะ ข้าจะเชือดศีรษะของนางมาจงได้"

ไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์เป็นผู้อาวุโสอันดับต้นๆ ของตระกูลไป๋หลี่ เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสสูงเก้าที่เพิ่งตายไปเมื่อครู่แล้ว เขามียศสูงกว่าและเก่งกาจกว่ามากนัก

เขาลงมือเองเช่นนี้เป็นการบ่งบอกว่าหญิงสาวคนนี้ไม่มีทางหนีรอดไปได้แน่นอน ทว่าดูจากเมื่อครู่แล้วนั้น ผู้คนต่างก็เป็นกังวลบ้างเล็กน้อยอยู่เช่นกัน

"นางปีศาจ ตายซะเถอะ"

ไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์เปิดมาด้วยท่าไม้ตาย หมัดสายฟ้าเฉียนคุนโจมตีกู้ชูหน่วนลงไปอย่างแรง

น้ำหนักแรงของหมัดนี้รุนแรงจนทำให้กระแสลมสั่นสะเทือน

กู้ชูหน่วนปล่อยมือที่จับมือจอมมารออก เมื่อนางหมุนมือทั้งสองข้าง ดาบของเหล่าลูกศิษย์จากนิกายใหญ่ๆ ต่างก็หลุดออกจากฝักดาบ แล้วบินขึ้นกลางอากาศก่อตัวเป็นค่ายกลดาบอันทรงพลัง

ค่ายกลดาบป้องกันหมัดสายฟ้าเฉียนคุนของไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์ไว้ มีกลิ่นอายสังหารอันเยือกเย็นแผ่ซ่านออกมาจากปลายดาบ

กลิ่นอายสังหารกระจายไปทั่ว กดทับหมัดสายฟ้าเฉียนคุนไว้และพุ่งไปทางไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์อย่างต่อเนื่อง

สีหน้าของไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์ผันเปลี่ยน

นางเป็นเพียงระดับสี่ขั้นต้น

ทว่าเขาเป็นถึงระดับสี่ขั้นสูงสุด

เขาเริ่มด้วยพลังระดับแปด แต่บัดนี้พลังระดับแปดนี้กลับต้านทานกระบวนท่าเดียวของอีกฝ่ายไม่ได้เลย

นี่มันเป็นนางมารอะไรกัน?

เขาใช้กำลังภายในต่อไปเรื่อยๆ ต้องการเปลี่ยนกระบวนท่าเพื่อรับมือ

และแล้วเขาทั้งตัวเขาก็ถูกกลิ่นอายดาบกดทับไว้อย่างรุนแรง กดทับจนเขามิอาจขยับตัวได้เลย

อย่าว่าแต่เปลี่ยนกระบวนท่าเลย แม้แต่กำลังภายในของเขาก็มิสามารถเรียกใช้ได้

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาต้องตายแน่นอน

ลูกศิษย์ที่วรยุทธ์ต่ำมองอะไรไม่ออก เพียงแค่เห็นว่ามีดาบนับหมื่นเล่มห่อหุ้มตัวไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์เอาไว้ เล่มดาบแผ่ลำแสงอันแสบตาออกมา ไม่รู้ว่าใครเหนือกว่ากันแน่

ทว่าผู้ที่มีวรยุทธ์สูงนั้น ต่างก็มองออก

ในใจต่างก็ตกใจกับกู้ชูหน่วนที่เป็นเพียงระดับสี่ แต่กลับมีความสามารถของระดับสี่ขั้นสูงสุดได้ กดทับไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์ได้ในกระบวนท่าเดียว

เหลือเชื่อเกินไปแล้ว

เก่งกาจเกินไปแล้ว

น่ากลัวกว่ามู๋หน่วนนางมารคนนั้นเสียอีก

ที่สำคัญกว่านั้นคือ นางดูอายุยังน้อยอยู๋เลย

น้ำเสียงผู้เฒ่าหนิงปนความสั่นคลอน "ดาบหมื่นเล่มคืนสู่บรรพบุรุษ...วรยุทธ์นี้หายไปนานแล้วมิใช่หรือ?"

ผู้อาวุโสตระกูลเหวินกล่าว "ผู้นำตระกูล หญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาต้องกำจัดทิ้งหรือไม่ขอรับ?"

เหวินเส่าอี๋เงียบและหัวเราะแห้ง

นั่นคือกู้ชูหน่วนนะ

จะธรรมดาได้หรือ?

ทุกที่ที่มีนางอยู๋ล้วนชลมุนวุ่นวายทั้งนั้น

เหวินเส่าอี๋มองกู้ชูหน่วนและกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ "กำจัด...แต่ต้องกำจัดด้วยมือข้าเอง"

"เอื๊อก..."

มุมปากของไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์กระอักเลือดออกมาสายหนึ่ง

ดวงตาของกู้ชูหน่วนโหดร้ายขึ้น ง้างมือออกมาอยากจะนำดาบหมื่นเล่มแทงเข้าที่หัวใจของเขา

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่เห็นว่าสถานการณ์แย่แล้ว มือทั้งสองสะบัดทำลายพลังที่กู้ชูหน่วนโจมตีไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์และโจมตีเข้าแผ่นหลังของกู้ชูหน่วนอย่างรุนแรง

ดวงตาของกู้ชูหน่วนสั่นไหว

นางไม่พอใจที่จะปล่อยไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์

สำหรับคนของตระกูลไป๋หลี่แล้วนั้น นางสามารถฆ่าเพิ่มได้หนึ่งคนก็จะฆ่า

แต่หากนางไม่ยอมละมือ คนที่อยู๋เบื้องหลังต้องพังพินาศอย่างแน่นอน

ในสถานการณ์ขับขันนี้กลับเห็นจอมมารวิ่งเข้ามาและใช้ร่างกายของตนรับแรงฝ่ามือคร่าชีวิตที่โจมตีเข้ามาของผู้นำตระกูลไป๋หลี่ไว้แทนนาง

ในใจกู้ชูหน่วนตกใจ ถอนพลังฝ่ามือที่โจมตีไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์แปลงเป็นอาวุธลับพุ่งเข้าสู่ไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์

มืออีกข้างหนึ่งกอดเอวอันแข็งแกร่งของจอมมารเอาไว้และพุ่งขึ้นสูงหนีรอดจากกระบวนท่าของผู้นำตระกูลไป๋หลี่