กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 924

กู้ชูหน่วนทั้งกระโดด ทั้งใช้ดาบฟัน และบางครั้งก็แทบร่ายรำ การเคลื่อนไหวของนางนั้นราวกับเมฆที่ไหลและน้ำที่ไหล

เส้นใยแมงมุมพิษนั้นช่างทรงพลังโหดร้ายเหลือเกิน ทำให้กู้ชูหน่วนตกอยู่ในอันตรายแทบทุกครั้ง แต่นางก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่โมโหมาก

มีคนคอยจ้องมองมากมายเช่นนี้ แต่กระบวนท่ามากมายของเขา กลับไม่สามารถทำอะไรกู้ชูหน่วนได้เลยแม้แต่นิดเดียว ช่างเป็นเรื่องน่าอับอายเหลือเกิน

ไม่ว่าเขาจะเพิ่มกำลังภายในมากเพียงใด พละกำลังของกู้ชูหน่วนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่องเช่นกัน

แม้กระทั่ง เขารู้สึกถึงความผิดปกติ เหมือนกับเขากำลังเป็นคู่ฝึกซ้อมให้กับกู้ชูหน่วนโดยเฉพาะ

เพราะยิ่งต่อสู้กันไป พละกำลังของนางก็ยิ่งเพิ่มและพัฒนาขึ้น อีกทั้งกระบวนท่าของนางจากที่ยังอ่อนหัด สุดท้ายก็ใช้มันได้อย่างคล่องแคล่วเชี่ยวชาญ

มีชีวิตมาจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอกับคนที่แปลกประหลาดมากเช่นนี้

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ตกตะลึง

คนอื่นๆ ก็ยิ่งตกตะลึง

เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุยังน้อยนิดคนหนึ่ง กลับสามารถต่อสู้กับหนึ่งในผู้นำของตระกูลใหญ่ทั้งสี่ได้หลายกระบวนท่ามากมายเช่นนี้ โดยไม่พ่ายแพ้

เรื่องนี้หากพูดออกไป เกรงว่าคงไม่มีใครเชื่อหรอกกระมัง

ท่านผู้เฒ่าหนิงกล่าวพึมพำ "เด็กผู้หญิงคนนี้ เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่านางช่างเหมือนผู้หญิงคนนั้นเหลือเกินนะ?"

เสียงของเขาเบามาก แต่ผู้นำตระกูลซั่งกวนและเหวินเส่าอี๋กลับได้ยินอย่างชัดเจน

ผู้นำตระกูลซั่งกวนมองออกไปอย่างระมัดระวัง ผู้หญิงคนนี้มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่ไม่เหมือนกับมู่หน่วน แต่รูปร่างและการกระทำของนางกลับเหมือนกับนางไม่มีผิด

หรือว่าพวกนางสองคนเป็นคนเดียวกันจริงๆ ?

คนของตระกูลไป๋หลี่เฝ้าจับจ้องไปยังผู้นำของตระกูลตัวเองที่ยังคงไม่สามารถจัดการผู้หญิงคนนั้นได้ จากนั้นจึงคิดจัดการอาม่อ

ผู้อาวุโสของตระกูลไป๋หลี่ตะโกนออกมา "ฆ่าเจ้าปีศาจร้ายนั่นเสียก่อน เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเป็นอันตรายต่อโลกใบนี้"

เขาพูดพลาง และทำการรวบรวมกำลังภายในไว้ที่ฝ่ามือ จากนั้นปล่อยพลังฝ่ามือที่แข็งแกร่งออกไปที่อาม่อ

กู้ชูหน่วนหรี่ตาลง

พลังของการรวบรวมกำลังภายในก้อนนี้มีความโหดร้ายมากเพียงใด นางสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนแม้อยู่ไกลออกไป

อย่าว่าแต่อาม่อที่ไม่รู้วิชาการป้องกันตัวเลย

ต่อให้เป็นนาง เพียงแค่ถูกพลังฝ่ามือนั้นเข้าไป เช่นนั้นก็คงต้องตายอย่างไร้ข้อสงสัยอย่างแน่นอน

นางคิดอยากจะปลีกตัวออกไปช่วยจอมมาร

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ราวกับรู้ความคิดของนาง จากนั้นจุดประสงค์ของเขาก็ไม่ต้องการฆ่านาง แต่กลับปิดล้อมนางเอาไว้

ยอดฝีมือสูงสุดระดับห้าทำการปิดล้อมยอดฝีมือระดับสี่เบื้องต้น ก็มากเกินพอ

กู้ชูหน่วนพยายามอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นออกไปได้

แต่คนของตระกูลไป๋หลี่เหล่านั้น กลับไม่มีโอกาสให้กู้ชูหน่วนได้พักหายใจเลยสักนิด

ทำเพียงแค่ต้องการฆ่าจอมมารให้ได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว

"อ่า......"

กู้ชูหน่วนเลื่อนขั้นขึ้นไปท่ามกลางความร้อนใจ ทำให้พละกำลังของนางพุ่งขึ้นไปถึงระดับสี่ขั้นกลาง

จากนั้นพลังระเบิดอันทรงพลังก็ถูกปล่อยออกไปที่ผู้นำตระกูลไป๋หลี่อย่างรุนแรง

ผู้คนจำนวนหนึ่งที่อยู่ใกล้กับผู้นำตระกูลไป๋หลี่ต่างก็ได้รับผลกระทบและล้มลง มีคนจำนวนมากที่กระอักเลือดออกมา

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ถูกกระทำจนต้องถอยหลังไปหลายก้าว

แต่เขามีใจที่คิดอยากจะฆ่ากู้ชูหน่วนให้ตายเสีย

เส้นใยแมงมุมพิษเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง กระแสกำลังภายในหลั่งไหลเข้าสู่เส้นใยแมงมุมอย่างต่อเนื่องไม่หยุด

ใยแมงมุมเปลี่ยนเป็นสีเลือดสด และเปลี่ยนรูปทรงเป็นเกราะป้องกันอีกครั้ง จากนั้นทำให้กู้ชูหน่วนถูกปกคลุมเอาไว้

อุณหภูมิภายในของใยแมงมุมเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ร้อนมากจนฆ่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มีชีวิตในเกราะป้องกันไปทั้งหมด ยกเว้นกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนรู้สึกเพียงแค่หายใจลำบาก

นางยังคงไม่สนใจตัวเอง ดาบอ่อนยังคงฟันออกไปที่ใยแมงมุมอย่างต่อเนื่อง เพียงเพื่อต้องการให้เส้นใยแมงมุมนั้นขาดลง

การโจมตีฆ่าสังหารของยอดฝีมือนั้น มีหรือที่จะเหลือเวลาให้มากเกินไป

กู้ชูหน่วนไม่สามารถกำจัดเส้นใยแมงมุมได้ในตอนแรก และทำได้เพียงยืนมองดูผู้อาวุโสตระกูลไป๋หลี่ผนึกกำลังภายในของฝ่ามือเข้าไปยังจอมมาร

บรรยากาศราวกับเงียบสงัดและหยุดนิ่งลง

หัวใจของกู้ชูหน่วนเต้นแรงมาก

ดูเหมือนจะมีความทรงจำบางอย่างหลั่งไหลปรากฏออกมาจากสมองของนาง

นางคิดอยากจะมองให้ชัดเจน แต่กลับไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยสักนิด

รู้สึกเพียงเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน

และจอมมารก็ทำได้เพียงมองดูผู้อาวุโสของตระกูลไป๋หลี่โจมตีเขา โดยไม่มีทางถอย

เพราะร่างกายของเขาราวกับถูกสะกดเอาไว้ และทำได้เพียงยอมรับชะตากรรม

ส่วนคนอื่นๆ นั้น กลับไม่มีใครยอมยื่นมาเข้ามาช่วยเขาเลยสักคน

ทุกคนต่างคิดว่าจอมมารจะต้องตายอย่างไร้ข้อสงสัยอย่างแน่นอน

แม้แต่กู้ชูหน่วนก็คิดเช่นนั้น

แต่......

อากาศกลับเย็นลงในทันใด

ทุกคนต่างตัวสั่นสะท้านอย่างอดไม่ได้

รัศมีของผู้แข็งแกร่งเข้ามากดทับและปกคลุมจนพวกเขาแทบอยากคลานลงไป

ทันใดนั้นจู่ๆ กำลังภายในของผู้อาวุโสตระกูลไป๋หลี่ก็หยุดลงกะทันหันอย่างไม่ทราบสาเหตุ

จากนั้นกู้ชูหน่วนจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และกอดจอมมารเอาไว้แน่น

จากนั้นจอมมารจึงรู้สึกได้และร้องไห้ออกมาในทันที

"พี่หญิง อาม่อคิดว่าจะไม่ได้อยู่กับพี่หญิงอีกแล้ว"

"ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องกลัว"

จากนั้นทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็กลับมีสติขึ้นมาอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนช่างทำให้พวกเขาประหลาดใจ

แต่เหวินเส่าอี๋กลับทำให้พวกเขาตกตะลึงมากกว่าเสียอีก

เป็นเวลานาน จากนั้นท่านผู้เฒ่าหนิงจึงค่อยๆ กล่าวออกมา "คลื่นลูกใหม่แม่น้ำแยงซีซัดคลื่นลูกเก่า คิดไม่ถึงเลยว่าผู้นำตระกูลเหวินที่อายุน้อยเพียงเท่านี้ แต่วรยุทธ์ความสามารถกลับไปถึงระดับหกขั้นสูงสุดเสียแล้ว ช่างทำให้คนแก่อย่างพวกข้ารู้สึกละอายใจเหลือเกิน"

อะไร......

อะไรนะ......

ระดับหกขั้นสูงสุด?

พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่?

หยางมั่นเพิ่งจะมาถึง แต่ก็ได้เห็นตอนที่เหวินเส่าอี๋สะบัดแขนเสื้อและทำให้ผู้อาวุโสระดับห้าของตระกูลไป๋หลี่กระเด็นออกไป และตอนนี้ก็ยังไม่หายจากอาการตกตะลึง

จากนั้นก็ได้ยินคำพูดของท่านผู้เฒ่าหนิง

หัวใจของนางรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก

คนที่โดดเด่นไร้คู่แข่งอย่างเหวินเส่าอี๋เช่นนี้ วรยุทธ์ความสามารถของเขาจะอ่อนด้อยได้อย่างไร

เพียงแต่ นางคิดไม่ถึงเคยว่า วรยุทธ์ความสามารถของเขาจะไปถึงระดับหกขั้นสูงสุด

นั่นนับว่าเป็นการมีอยู่ของเทพเทวดาเลยด้วยซ้ำ

ต่อไปใครจะกล้ามีเรื่องกับตระกูลเหวินอีก

และจะมีใครมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะแต่งงานกับเขา

เหวินเส่าอี๋ยังคงอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นเคย เขายิ้มอย่างอ่อนโยนและกล่าวว่า "ท่านผู้เฒ่าหนิงพูดเกินไปแล้ว ข้าจะกล้าไปเทียบกับท่านผู้อาวุโสอย่างพวกท่านได้อย่างไร หากจะพูดถึงวิชาการ ประสบการณ์ คนที่อยู่ที่นี่คงไม่มีใครที่ด้อยไปกว่าข้า"

"ไม่ทราบว่าเหตุใดผู้นำตระกูลเหวินถึงต้องช่วยเหลือเขาด้วย"

ท่านผู้เฒ่าหนิงชี้ไปที่จอมมาร

ทุกคนต่างเฝ้ารอคำตอบของเหวินเส่าอี๋

พวกเขาเห็นว่า คนที่มีดวงตาสีต่างกันนั้นเป็นปีศาจร้าย

ในฐานะที่เขาเป็นถึงหนึ่งในผู้นำของตระกูลใหญ่ทั้งสี่ เช่นนั้นก็ควรเรื่องให้เป็นตัวเอย่างที่ดี เหตุใดถึงช่วยเขา

และคำพูดของเหวินเส่าอี๋ต่อจากนั้น ทำให้พวกเขารู้สึกสับสนอย่างมาก

"เขาน่ะหรือ เป็นเพื่อนเก่าแก่ของข้าคนหนึ่ง เป็นเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่รู้จักกันมาหลายปี"