กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 925

อะ...อะไรนะ?

พวกเขาไม่ได้หูฟาดไปหรอกนะ

ผู้นำตระกูลเหวินจะเป็นเพื่อนกับปีศาจร้ายได้อย่างไรกัน?

และยังเป็นเพื่อนเก่ามาหลายปีเสียด้วย?

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่กวาดมองกู้ชูหน่วนและจอมมารอย่างเย็นชา

เขาไม่กลัวว่ากู้ชูหน่วนและจอมมารจะหนีไป

เพียงแต่กลัวเหวินเส่าอี๋เท่านั้น

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ผู้นำตระกูลเหวิน อาจเป็นเพราะเมื่อวานท่านดิ่มมากไปเลยจำผิดคนกระมัง คนผู้นี้เป็นปีศาจร้ายที่มีดวงตาที่ต่างกันเชียวนะ ไม่ว่าใครก็สามารถฆ่ามันได้"

เขากำลังตักเตือนอยู่

หากเข้าไปเกี่ยวข้องกับปีศาจร้าย ก็จะเป็นศัตรูของใต้หล้าไปโดยปริยาย

ทว่าเหวินเส่าอี๋ดูเหมือนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้นำตระกูลไป๋หลี่พูด

หรือไม่เขาอาจจะไม่สนใจมันเลยด้วยซ้ำ จึงกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า

"เหวินฉู่ไม่เคยดื่มสุรา"

"แสดงว่าผู้นำตระกูลเหวินตัดสินใจช่วยพวกเขาอย่างนั้นหรือ?"

"ทุกท่านไว้หน้าข้าหน่อยมอบคนสองคนนี้ให้กับข้าจะได้หรือไม่?"

คนอื่นเกรงกลัวในฝีมือของเหวินเส่าอี๋

แต่ท่านผู้เฒ่าหนิงกลับไม่เกรงกลัว เขาจึงพูดอย่างกริ้วโกรธว่า "แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ บรรพบุรุษบอกไว้ หากมีคนมีดวงตาที่ต่างกัน จะต้องฆ่าสถานเดียว แม่หนูคนนั้นพวกข้าไม่ถือสาอะไร แต่เขา...เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน"

"ผู้นำตระกูลเหวิน ท่านเป็นถึงหนึ่งในสี่ผู้นำตระกูลใหญ่ บรรพบุรุษของท่านก็คงจะมีคำสั่งไว้เช่นกันนะ หรือว่าท่านจะทรยศต่อคำสั่งของบรรพบุรุษ"

ไม่รอให้เหวินเส่าอี๋พูด ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ก็ชิงพูดก่อน "ผู้นำตระกูลเหวิน สิ่งที่ท่านพูดไปเมื่อครู่ พวกข้าจะทำเหมือนหูทวนลม ครั้งนี้พวกข้าไม่ต้องให้ตระกูลเหวินเข้ามาช่วยเหลือ แต่หวังว่าตระกูลเหวินของท่านจะไม่เข้ามาขัดขวาง เพราะว่า...เขาเป็นปีศาจร้าย"

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่มองไปยังผู้นำตระกูลซั่งกวน รอให้เขาปริปากพูด

เพียงแค่มีสามตระกูลในสี่ตระกูลอยู่ฝ่ายเดียวกัน แม้ว่าตระกูลเหวินจะเก่งกาจเพียงใดก็คงไม่กล้าทำอะไรมากนัก

แต่ผู้นำตระกูลซั่งกวนกลับหลบสายตาเขา

ไม่ช่วยเหลือใครกลายเป็นหนึ่งในผู้ชม ทำเอาผู้นำตระกูลไป๋หลี่กริ้วมาก

กู้ชูหน่วนมองบนไปครั้งหนึ่ง

"ปีศาจร้ายปีศาจร้าย ข้าว่าพวกเจ้านั่นแหละที่เป็นปีศาจร้าย เขาไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์เลยแม้คนเดียว ยิ่งไม่เคยทำเรื่องเลวร้ายอะไรทั้งนั้นด้วย แต่ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้า เรื่องชั่วร้ายก็ทำเสียหมด ฆ่าคนก็ฆ่าไปน้อยนักหรือ?"

"แม่หนู ข้าว่าเจ้าคงไม่อยากอยู่แล้วสินะ"

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่อยากจะฆ่านางเสียตรงนั้น

ร่างกายของเหวินเส่าอี๋เกิดสายฟ้าขึ้นสายหนึ่ง ไม่รู้ว่าเขาเคลื่อนไหวอย่างไรถึงได้ปรากฏตรงหน้ากู้ชูหน่วนแล้ว

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ผู้นำตระกูลเหวิน ท่านคงไม่ได้จะบอกข้าว่านางก็เป็นเพื่อนเก่าของท่านมาหลายปีเช่นกันหรอกกระมัง?"

เหวินเส่าอี๋หันศีรษะไปมองกู้ชูหน่วน แม้เขาจะยิ้มอย่างอบอุ่น ทว่าสิ่งที่เขาพูดออกมากลับเย็นชาจนทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

"เพื่อนเก่างั้นหรือ? ถือว่าใช่สินะ"

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว และท้าวคางของตัวเองอย่างคุ้นเคย

ชายผู้นี้รู้จักนางงั้นหรือ?

แล้วรู้จักท่านอาจารย์จินผู้เป็นท่านอาจารย์แปลงโฉมของนางหรือว่ารู้จักตัวนางเองล่ะ?

เหตุใดในความทรงจำของนางจึงไม่มีคนคนนี้อยู่?

ดูเหมือนตระกูลมู่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาด้วยสินะ?

กู้ชูหน่วนถามจอมมาร "เจ้ารู้จักเขาหรือไม่?"

จอมมารส่ายศีรษะ

นอกจากพี่หญิงแล้ว เขาไม่รู้จักใครทั้งนั้น

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่กล่าวตักเตือนขึ้นอีกครั้ง "ผู้นำตระกูลเหวิน ท่านอยากจะเป็นศัตรูกับทั้งใต้หล้างั้นหรือ?"

เหวินเส่าอี๋หัวเราะไม่พูดอะไรใดๆ

มือทั้งสองของเขาไขว้หลัง สีหน้าสงบ

แม้จะไม่พูดอะไรใดๆ แต่ท่าทีของเขาได้บอกชัดเจนแล้ว

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่จึงทำได้เพียงมองไปยังผู้อาวุโสสวี่แห่งตระกูลเหวิน

"ท่านผู้เฒ่าสวี่ พวกท่านล่ะ?"

"ตระกูลเหวินมีผู้นำตระกูลเป็นผู้ตัดสิน ผู้นำตระกูลว่าอย่างไรก็อย่างนั้น"

ตระกูลเหวินเป็นตระกูลเก่าแก่ลับๆ ตระกูลหนึ่ง ผู้นำตระกูลคนก่อนๆ เป็นใครบ้างย่อมไม่มีใครรู้ได้ และไม่เข้าใจ

ทว่าผู้อาวุโสสวี่กลับรู้เรื่องทุกคนในใต้หล้า

เรื่องราวเล็กใหญ่ในตระกูลเหวิน ล้วนมีเขาเป็นผู้จัดการดูแล

บารมีของเขาอยู่ที่รัฐปิง และมีชื่อเสียงทั่วทั้งรัฐปิงด้วยเช่นกัน

เพียงแค่ชื่อเสียงบารมีของเขา แม้จะเป็นจักรพรรดินีก็ต้องเกรงกลัวเสียหน่อยอยู่ สามารถไม่แม้แต่จะมองเหวินฉู่ไว้ในสายตาเลยด้วยซ้ำ

ทว่าบัดนี้...

เขาทั้งเชื่อฟังคำสั่งของเหวินฉู่

และยัง...