กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 956

"ทำไม่ได้......"

"เช่นนั้นเจ้า......เจ้ากอดข้าได้หรือไม่?"

กู้ชูหน่วนหันหน้าไปทางอื่น แม้ว่าจะไม่พูดออกมาชัดเจน ทว่าท่าทางการปฏิเสธก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน

"เป็นเพราะคิดเพ้อฝันไปเอง......แม่ไม่ขอร้องอะไร หวังเพียงขอให้เจ้าปลอดภัยและมีความสุข"

กู้ชูหน่วนไม่รู้สึกซาบซึ้งใดๆ

จนถึงวินาทีที่จักรพรรดินีตัวจริงพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา นางจึงได้หันกลับมามองนางทันที

"ท่านว่าอย่างไรนะ ผู้หญิงคนนั้นที่ปลอมตัวเป็นจักรพรรดินีกักขังชายหนุ่มเอาไว้ในห้องลับของราชวงศ์จำนวนมาก?"

"ใช่......ข้าไม่รู้ว่าใช่คนที่เจ้าต้องการตามหาหรือไม่ วันนั้นเป็นวันที่นางเข้ามาทรมานข้าและได้เผลอหลุดปากพูดออกมา นาง......ดูเหมือนนางต้องการ......ต้องการดูดวรยุทธ์และกำลังของพวกเขาทั้งหมด"

"ตอนนี้ดูดพลังไปแล้วหรือยัง?"

"ไม่......ข้าไม่รู้"

"ที่นี่มีทางแยกเป็นจำนวนมาก ท่านรู้หรือไม่ว่าห้องลับห้องไหน?"

จักรพรรดินีตัวจริงส่ายหน้า

นางพูดมาเยอะทำให้ร่างกายอ่อนล้าอย่างมาก และตอนนี้นางก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูดอะไรอีก

"นางบอกว่าจะดูดวรยุทธ์ของพวกเขาเมื่อไรอย่างนั้นหรือ?"

จักรพรรดินีตัวจริงส่ายหน้า

ที่นี่มืดสนิท ทำให้ไม่สามารถแยกกลางวันและกลางคืนได้

และนางก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ทว่านางเชื่อว่าผ่านไปแล้วสองวัน

"ท่านนอนพักลงก่อน ข้าจะไปตามหาเสี่ยวเซวียนเซวียน"

"หน่วนเอ๋อร์......แม่ขอโทษ......ขอโทษ......หากชาติหน้ามีจริง แม่จะไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด"

"ปัง......"

กู้ชูหน่วนเพิ่งจะเดินออกไปไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงกระแทกที่ตกลงกับพื้น

นางเดินไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ จักรพรรดินีตัวจริงได้หมดลมหายใจไปแล้ว

ร่างกายของกู้ชูหน่วนแข็งทื่อ เหมือนทำอะไรไม่ถูก

ตายไปแล้ว......

นางตายไปแล้ว......

นางควรจะเกลียดแค้นหรือไม่?

นางไม่รู้สึกผูกพันกับนาง

ทว่าอย่างไรเสียนางก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิด วินาทีนี้กู้ชูหน่วนรู้สึกสับสนอย่างมาก

เมื่อมองไปยังสภาพศพของนาง ทำให้กู้ชูหน่วนรู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ถูก

นางเสียเวลาอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว

นางไม่มีเวลาตามหาเซี่ยวอวี่เซวียนเลยสักนิด

แม้ว่าจะไม่เต็มใจ ทว่าก็ทำได้เพียงถอยกลับออกไปและคิดหาหนทางอื่น

และนางก็ไม่สามารถขยับหรือเคลื่อนย้ายศพของจักรพรรดินีตัวจริงได้

อย่าว่าแต่ร่างกายของนางเต็มไปด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่และน้ำหนักมาก ต่อให้ไม่มี หากเคลื่อนย้ายศพของนางออกไปตอนนี้ จะทำให้ตกเป็นที่ต้องสงสัยของจักรพรรดินีตัวปลอมอย่างแน่นอน

ในเมื่อยังไม่สามารถช่วยชีวิตเซี่ยวอวี่เซวียนออกมาได้ ฉะนั้นนางจึงไม่สามารถเสี่ยงได้

"ขอโทษด้วยนะ หากวันข้างหน้ามีโอกาส ข้าจะจัดการนำท่านไปฝังอย่างสมเกียรติ ส่วนตอนนี้ข้าทำได้เพียงปล่อยท่านไว้ที่นี่"

กู้ชูหน่วนจ้องมองศพและเดินออกจากห้องลับอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากเดินหลงทางอยู่ในเส้นทางลับอยู่นาน ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็หาทางออกจนเจอ

ภายในหอดาบ

กู้ชูหน่วนเดินเข้ามาราวกับวิญญาณดวงหนึ่ง

เยี่ยจิ่งหานกล่าว "เหตุใดถึงออกไปนานเช่นนี้ มีใครจับได้หรือไม่?"

"คาดว่าไม่มี ข้าระมัดระวังเป็นอย่างดี"

"เช่นนั้นแล้วเซี่ยวอวี่เซวียนและชิงเฟิง เจี้ยงเสวี่ยล่ะ หาพวกเขาเจอหรือไม่?"

"ไม่เจอ"

กู้ชูหน่วนรู้สึกแย่และไม่อยากพูดอะไร ดังนั้นนางจึงเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ข้างในเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

"เป็นอะไรหรือ สีหน้าของเจ้าดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไรนัก"

"ข้าจะออกไปตามหาอีกครั้งในตอนกลางคืน"

เยี่ยจิ่งหานครุ่นคิดและปฏิเสธออกมาทันที "ไม่ได้ ออกไปครั้งเดียวก็อันตรายมากพอแล้ว หากยังออกไปอีกละก็ จักรพรรดินีจะต้องเกิดความสงสัยอย่างแน่นอน"