กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 970

ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะยินยอมหรือไม่ เยี่ยจิ่งหานได้คว้าข้อมือของนางและดึงนางออกไปทันที

ตู้ม......

ใต้ดินเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงและหินก็ตกลงมามากขึ้นเรื่อยๆ จนทั้งสองเกือบจะลูกหลงเข้าหลายครั้ง

ทว่าโชคดีที่พวกเขาทั้งสองเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นคงถูกก้อนหินทับตายไปแล้ว กู้ชูหน่วนไม่มีทางเลือก เพราะข้างหลังถูกหินถล่มทับปิดทางเรียบร้อยแล้ว และนางทำได้เพียงเดินต่อไปข้างหน้าเท่านั้น

และนางจะสามารถรักษาชีวิตของตัวเองรอดไหมก็ไม่อาจรู้ได้ อย่าพูดถึงการช่วยชีวิตเซี่ยวอวี่เซวียนเลย

"ระวัง"

เมื่อเห็นว่ามีหินก้อนใหญ่ตกลงมา และพวกเขาก็หมดหนทางถอยหนีแล้ว จากนั้นกู้ชูหน่วนจึงพยายามใช้พลังฝ่ามือเพื่อผลักหินเหล่านั้นกระเด็นออกไป และในขณะเผชิญกับอันตราย เยี่ยจิ่งหานได้ใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องกู้ชูหน่วน

"ตู้ม......"

หินขนาดมหึมาถล่มลงมาด้านหลังของเยี่ยจิ่งหานอย่างรุนแรง

เยี่ยจิ่งหานร้องเสียงหลงและกระอักเลือดออกมา

"เยี่ยจิ่งหาน......"

แววตาของกู้ชูหน่วนหรี่ลง ดูเหมือนว่าในหัวของนางมีภาพบางอย่างแวบเข้ามา

หัวใจของนางรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างกะทันหัน จนหัวใจของนางแทบหยุดเต้น

กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นด้วยอาการสั่นเทา และพยายามผลักหินขนาดใหญ่ที่ทับตัวเขาอยู่ออกไป

หินก้อนนี้มีขนาดใหญ่และหนักอย่างมาก นางไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าเยี่ยจิ่งหานจะถูกทับตายไปแล้วหรือไม่

"เป็นอย่างไรบ้าง ฝืนต่อไปอีกได้หรือไม่?"

ก้อนใหญ่มีขนาดใหญ่มาก รถเข็นของเยี่ยจิ่งหานถูกทับจนพังเละ และเมื่อไม่มีการพยุงสนับสนุนของรถเข็น และบวกกับการที่อวัยวะทั้งหมดถูกทับ ทำให้เยี่ยจิ่งหานกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ดูแล้วช่างน่าเวทนาอย่างมาก

"ไปกันเถอะ ข้าจะหามเจ้าออกไปเอง"

กู้ชูหน่วนรีบหามเยี่ยจิ่งหานขึ้นหลังทันที และเดินอ้อมหินขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมาเพื่อออกไปข้างนอก

เยี่ยจิ่งหานรู้สึกแย่

เขาเป็นลูกผู้ชาย ทว่ากลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งหาม?

นี่มันอะไรกัน?

โกรธ

โกรธมาก

ทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาใส่ใจกับเรื่องเช่นนี้

วังใต้ดินมีขนาดใหญ่อย่างมาก

หากไม่สามารถวิ่งออกไปได้ และหากก้อนหินถล่มลงมาทั้งหมด เช่นนั้นแล้วพวกเขาคงไม่มีโอกาสรอดชีวิตแม้เพียงสักนิดอย่างแน่นอน

หลังจากถูกหามเหวี่ยงไปแกว่งมาอยู่นาน เยี่ยจิ่งหานรู้สึกเริ่มเวียนหัว

เขาพยายามเก็บกลั้นความโกรธเอาไว้

และกล่าวออกมาอย่างอ่อนล้า "เจ้าเดินให้มั่นคงกว่านี้ได้หรือไม่?"

เขาไม่ได้เป็นนางเงือกเสียหน่อย