กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 979

"ข้าปลอมตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าช่วย"

"ไม่ว่าเจ้าจะปลอมตัวอย่างไร ถึงอย่างไรสองขาของเจ้าก็พิการเหมือนเดิมไม่ใช่หรือ"

"เจ้าหมายความว่า เจ้าสามารถทำให้ขาของข้ากลับมายืนขึ้นได้อีกครั้งจากการปลอมตัวอย่างนั้นหรือ"

"ยืนขึ้นมาได้อาจจะทำไม่ได้ แต่ถ้าทำให้ขาดทั้งสองท่อนก็พอทำได้"

"......"

เยี่ยจิ่งหานกลอกตาใส่นางและฝืนพยายามลุกขึ้น เพื่อคิดจะทำการปลอมตัวให้ตัวเอง

กู้ชูหน่วนกดเขาลงอีกครั้ง

"เราสองคนมีเวลาไม่มากแล้ว เรารอได้ แต่เสี่ยวเซวียนเซวียนพวกเขารอไม่ได้แล้ว อาหน่วนของเจ้าก็รอไม่ได้แล้ว"

ยังไม่ทันที่เยี่ยจิ่งหานจะตกลง กู้ชูหน่วนก็จัดการลงมือ

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ทั้งสองปลอมตัวได้สำเร็จ

กู้ชูหน่วนปลอมตัวเป็นคนตัดไม้แก่ชรา

และเขาถูกปลอมตัวให้กลายเป็นหญิงแก่ชราที่มีปานด่างดำเต็มใบหน้า

และสิ่งที่สำคัญก็คือขาทั้งสองข้างของเขา

เยี่ยจิ่งหานจ้องมองขาของเขาอยู่นานอย่างพูดไม่ออก

เดิมทีขาของเขาแค่เดินไม่ได้ แต่หลังจากกู้ชูหน่วนจัดการ ขาของเขาก็เป็นเหมือนที่นางพูดไว้ ซึ่งดูด้วยตาเปล่าแล้วเหมือนกับขาขาดไปทั้งสองข้าง

ไม่เพียงมองด้วยตาเปล่าเป็นแบบนั้น แต่ส่วนที่เหมือนกับขาดลงทั้งสองข้างกลับเต็มไปด้วยหนอนและมีกลิ่นเหม็นเน่า ทำให้เขาแทบอาเจียนออกมา

เยี่ยจิ่งหานรู้สึกโกรธขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้จงใจกลั่นแกล้งเขา

ขณะที่กำลังจะระเบิดอารมณ์ใส่นาง ก็กลับเห็นว่ากู้ชูหน่วนยื่นก้อนหินก้อนใหญ่ให้เขาและหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

นางหัวเราะจนตัวงอ เผยให้เห็นความเล่ห์เหลี่ยม ซึ่งเหมือนกับภรรยาของเขาอย่างมาก

นานแค่ไหนแล้ว ที่เขาไม่เคยเห็นนางยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขเช่นนี้

ทุกการกระทำของนาง ทำให้หัวใจของเยี่ยจิ่งหานสับสนและในหัวของเขาก็เต็มไปด้วยภาพการหัวเราะของกู้ชูหน่วนและทุกการกระทำของนาง

หากภรรยาของเขายังอยู่ เกรงว่าทุกการกระทำของนางก็คงเหมือนกับนางไม่มีผิด

ความโกรธที่ปะทุขึ้นมา กลับหายไปอย่างไม่รู้ตัว

ถึงขั้นนึกถึงอาหน่วนผ่านทุกการกระทำของกู้ชูหน่วน

"อึ้งไปเลยหรือ? พูดกับเจ้าไม่ได้เลยหรือ?"

กู้ชูหน่วนแกว่งหินไปมาตรงหน้าของเขา

เยี่ยจิ่งหานกล่าวขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ "กลิ่นเหม็นเหลือเกิน เปลี่ยนวิธีการปลอมตัวใหม่เถอะ"