กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 980

จักรพรรดินีสั่งจับกุมกู้ชูหน่วน เยี่ยจิ่งหานและคนอื่นๆ ทำให้ทั้งรัฐปิงทุกเมืองทุกพื้นที่ต่างพากันตื่นตระหนก ทหารที่เฝ้าลาดตระเวนอยู่ตามเมืองก็มีเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่า

บริเวณประตูเมือง บรรดาทหารเห็นว่าขาของเยี่ยจิ่งหานเดินไม่ปกติ และคิดจะตรวจสอบเป็นพิเศษ

แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเปิดผ้าที่ปิดขาของเยี่ยจิ่งหาน บรรดาทหารก็ต่างเอามือกุมปากและต่างพากันวิ่งออกไปอาเจียนอย่างหนัก

"ขาของเจ้ากลิ่นอะไร เหตุใดถึงเหม็นเช่นนี้?"

กู้ชูหน่วนใช้เกวียนหวายลากเขา และเมื่อได้ยินนางก็ตอบกลับด้วยน้ำตา "สามีของข้าถูกงูพิษกัดเมื่อหลายปีก่อน ไม่ว่าจะรักษายังไงก็ไม่ดีขึ้นมาและบริเวณโดยรอบก็เน่าลามไปเรื่อยๆ ไม่เพียงแค่เน่า แต่บาดแผลยังเปลี่ยนไป ดูสิ มันเปลี่ยนเป็นตุ่มสีแดงเช่นนี้ ไม่รู้ว่าทำไม ร่างกายของเขามีตุ่มแดงก็แย่แล้ว แต่ร่างกายของข้าก็มีขึ้นมาด้วย"

ขณะพูด กู้ชูหน่วนก็เปิดแขนเสื้อขึ้นและเผยให้เห็นตุ่มแดงเต็มไปหมด

"ซี๊ด......"

ไม่เพียงแค่บรรดาทหาร แต่เหล่าประชาชนที่ต่อแถวจะเข้าเมืองก็ต่างตกใจจนวิ่งหนีออกไป ไกล

"นี่มันตุ่มแดงอะไรกัน นี่มันไข้ทรพิษชัดๆ โรคนี้สามารถติดต่อกันได้เจ้าไม่รู้หรือ?"

กู้ชูหน่วนแสร้งทำเป็นไม่รู้และถามกลับไป "ไข้ทรพิษคืออะไรอย่างนั้นหรือ?"

"ไสหัวไป ไสหัวไปให้ไกลๆ เลยนะ รีบไปเลยนะ"

"แต่ข้าต้องเข้าเมืองพาสามีของข้าไปหาหมอ"

"หากเจ้ายังไม่ไป ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าตอนนี้เลย"

บรรดาทหารต่างพากันตวาดกู้ชูหน่วน กู้ชูหน่วนกลัวจนตัวสั่นและลากเกวียนหวายออกไปทางนอกเมือง

เยี่ยจิ่งหานพูดไม่ออก

ไหนว่าจะเข้าเมืองไม่ใช่หรือ?

แต่แสร้งว่าเป็นไข้ทรพิษ?

นางคิดได้อย่างไร

โรคติดต่อเช่นนี้ เหล่าทหารไม่เผาพวกเขาทิ้งทั้งเป็นก็นับว่าเป็นบุญมากพอแล้ว จะปล่อยให้พวกเขาเข้าเมืองได้อย่างไร ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรของนาง

เมื่อเห็นพวกเขากำลังเดินออกไป ไม่นานทหารลาดตระเวนก็เรียกให้พวกเขาหยุด

"หยุด มาจากที่ไหนหรือ?"