กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 98

“ท่านเคยพูดไว้ เพียงแค่จัดการพวกมันทั้งแปดคนก่อนที่คนใช้จะนำตัวชิวเอ๋อร์ไป ท่านจะไม่เอาเรื่องที่ข้าไปหอนางโลมและชิวเอ๋อร์อีก เป็นถึงเทพแห่งสงครามคงไม่ผิดคำพูดหรอกนะ”

กู้ชูหน่วนไม่แน่ใจนัก นางสามารถมองทุกคนออกอย่างปรุโปร่ง มีเพียงเยี่ยจิ่งหานเท่านั้นที่มองไม่ออกเลย ดวงตาที่ไม่มีทีท่าใด ๆ คู่นั้นของเขา ไม่มีทีท่าใดเลยจริง ๆ เดาไม่ออกเลยสักนิด

ผ่านไปนานพอควร นานจนกู้ชูหน่วนคิดว่าเยี่ยจิ่งหานจะคืนคำแล้ว เขาถึงได้พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

“เรื่องนี้ก็ไว้เพียงเท่านี้ หากมีครั้งหน้าเจ้าไตร่ตรองเองแล้วกัน”

“เทพแห่งสงครามว่ามาเช่นนี้แล้ว ข้าจะกล้าเที่ยวเล่นหนุ่มงามที่หอนางโลมได้อย่างไรกัน”

“หึ เทพแห่งสงครามแล้วอย่างไรกัน เจ้าต้องการผู้ใด ยังต้องผ่านเขาอีกอย่างนั้นหรือ?”

ให้ตายเถิด

คนคนนี้ให้คนตรวจสอบนาง รวมทั้งคำพูดที่นางเคยพูดก็รู้หมด

กู้ชูหน่วนยิ้ม “ความเคารพที่ข้ามีต่อท่านนั้นหาที่เปรียบมิได้เพคะ คำพูดพรรค์นั้นช่างไร้สาระสิ้นดี ข้าจะกล้าว่าท่านเป็นสิ่งของได้อย่างไรกัน?”

“เริ่มเลย”

“เริ่มอันใดงั้นหรือ?”กู้ชูหน่วนถามอย่างงุนงง

เมื่อเห็นสีหน้าของเยี่ยจิ่งหาน ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยแย่ลง กู้ชูหน่วนถึงได้ตบกระบาลของตน “แย่แล้ว ข้าลืมเรื่องนี้ไปเสียเลย”

ชิงเฟิงแทบจะด่าออกมา

เรื่องสำคัญเพียงนี้ นางลืมได้อย่างไรกัน?

ในสายตาของนางยังมีเจ้านายอยู่หรือไม่?

“วันนี้ก็เลยเวลาแล้ว ข้าเองก็ดื่มเหล้าไปมาก ง่วงนอนมากแล้ว เราค่อยมารักษากันในวันพรุ่งนี้ดีหรือไม่”

พูดอยู่ดี ๆ นางก็ยกเท้าเดินออกไปเลย

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยช่วยกันหยุดนางไว้

“ข้าตอนนี้ทั้งง่วงทั้งมึนหัว หากรักษาผิดพลาดไปแล้วเกิดคร่าชีวิตเจ้าไปอย่างไม่ระวัง เช่นนั้นจะดีหรือ ข้าคิดว่ารอให้ข้านอนอิ่มแล้วค่อยรักษาจะดีกว่านะ”

เยี่ยจิ่งหานตอบกลับอย่างเย็นชา “หากคร่าชีวิตไปจริง ๆ ก็ทดแทนด้วยชีวิตของเจ้าแล้วกัน”

กู้ชูหน่วนกัดฟัน