กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 99

“น่าขัน ข้าน่ะหรือจะอาย”

“เช่นนั้นก็เร็วหน่อย ชักช้ายืดยาดเสียเวลานอนข้าหมด เนื้อตัวของท่านน่ะ ข้าเห็นมาหมดทุกส่วนแล้ว”

วืบ...

ไม่ใช่แค่ในห้อง แม้แต่อากาศทั่วทั้งจวนอ๋องก็หนาวเย็นลงไปจนถึงจุดเยือกแข็ง กลิ่นอายของจิตสังหารแผ่ซ่านออกมา

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยกดศีรษะลงต่ำ

ถ้าเป็นไปได้ พวกเขาก็อยากจะออกไปจากที่นี่เสียเดี๋ยวนี้

คุณหนูสามตระกูลกู้จะไร้ขอบเขตเกินไปแล้ว อะไรไม่ควรพูดก็พูดออกมาเสียได้

กู้ชูหน่วนหนาวสั่นเล็กน้อย นางรู้สึกราวกับว่าขาข้างหนึ่งก้าวลงไปในนรกเรียบร้อยแล้ว

ถ้านางพูดต่ออีกแม้แต่คำเดียว เยี่ยจิ่งหานคงฆ่านางอย่างไม่ต้องสงสัย

“กู้ชูหน่วน เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้างั้นรึ”

“กล้าสิ กล้าๆๆ ท่านคือเทพแห่งสงครามซึ่งมีกองกำลังทหารที่เข้มแข็งอยู่ในมือ แค่พลิกฝ่ามือก็ควบคุมเมฆควบคุมฝนได้ ฆ่าข้าน่ะง่ายเสียยิ่งกว่าบีบมด เพียงแต่ ข้าอยากจะถามสักหน่อย ตกลงท่านอยากจะรักษาจริงๆ หรือไม่ หากไม่รักษาข้าจะได้กลับไปนอน”

เยี่ยจิ่งหานอยากจะบีบคอกู้ชูหน่วนให้ตายเมื่อเห็นท่าทีที่เกียจคร้านของนาง

เขาไม่รู้ว่าตนเองอารมณ์ดีขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เอาไว้ก่อน ผู้หญิงคนนี้อีกไม่นานจะต้องถูกเหยียบย่ำ

เยี่ยจิ่งหานกำมือทั้งสองข้างเบาๆ หลังจากนั้นไม่นานจึงส่งสายตาสั่งให้เจี้ยงเสวี่ยเข้ามาถอดเสื้อผ้า

เจี้ยงเสวี่ยจัดการอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่านายท่านจะโกรธ

หลังจากถอดเสื้อผ้าออก ร่างกายกำยำล่ำสันสีขาวดั่งข้าวสาลีก็ปรากฏให้เห็น กู้ชูหน่วนตาเป็นประกายและมองเขาอย่างเคลิบเคลิ้ม

“แหมๆๆ คราวก่อนไม่ได้มองชัดๆ ไม่รู้เลยว่าท่านมีเรือนกายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ไม่มีไขมันส่วนเกินเลยสักนิดเดียว ให้ตาย กล้ามหน้าท้องนั่นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน”

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยรู้สึกเหมือนมีม้าหมื่นตัวห้อทะยานผ่านไป

เยี่ยจิ่งหานเอ่ยลอดไรฟัน “ลากนางเอาไปทำเป็นอาหารสุนัข”

“ไม่เอาๆๆ ข้าขอคืนคำพูดเมื่อครู่นี้ ท่านใจเย็นๆ เถิด ถ้าข้าตายไปใครจะรักษาให้ท่าน ถ้าจะจับข้าไปเป็นอาหารสุนัขก็รอให้ข้ารักษาท่านให้เสร็จก่อนเถิด อีกอย่าง เมื่อครู่ข้าก็แค่ชมว่าท่านรูปร่างดี ไม่ได้ทำร้ายท่านเสียหน่อย”